این بیانیه را در زیر می‌خوانیم:
با استعانت از ذات اقدس باریتعالی به محضر مردمی که ولی نعمت قهرمانان ورزشی هستند عرض می‌دارم در این روزها که کاروان‌های ورزش کشورمان خود را مهیای حضور در میدان المپیک می‌کنند به این موضوع می‌اندیشم که طی سالیان گذشته همه توان و تعصب و غیرتم را خرج کردم تا عضوی سربلند برای ورزش اول کشورم در بزرگترین رویداد ورزشی جهان باشم، اما نمی‌دانم کجای کارم ایراد داشته که امروز و شاید همیشه با آه و حسرت از المپیک یاد کنم.
گرچه بر این باور استوارم که حقانیتم را ندیده و کمترین حقم را از من دریغ کردند، اما داستان هر چه باشد دلم خوش است به بازوبند ارزشمندی که در دست دارم و ذکر مقدسی که سال‌ها روی دوبنده‌ام نقش بسته.
با همین دلخوشی به رسم احترام به آئین پهلوانی و به تاسی از مظلوم بزرگ عالم، مولی‌الموحدین حضرت علی (ع) که گفتار و کِردارش سرلوحه پهلوانی چون پوریای ولی و آقا تختی قرار گرفت، از این حق می‌گذرم و همانگونه که امروز برای کشتی ایران و حریف خود آرزوی موفقیت در بازی‌های المپیک ریو را دارم ضمن قدردانی از نمایندگان عزیز و شریف آذری زبان‌ها و نمایندگان محترم تبریز که در این مدت نهایت لطف و پیگیری را نسبت به موضوع حقیر داشتند و همچنین توجه ویژه وزیر محترم ورزش، از تمام مسئولین و مردم شریف کشورم علی‌الخصوص آذری زبان‌های عزیز که در دفاع از حقیر سنگ تمام گذاشتند؛ تا جان در بدن دارم دعاگویشان خواهم بود و باعث و بانی این کار را به خدا واگذار می‌کنم. در نهایت برای گوش شکسته‌های عزیز کشورم در آوردگاه المپیک آرزوی موفقیت دارم.
افتادگی آموز اگر طالب فیضی هرگز نخورد آب زمینی که بلند است
کوچک ملت بزرگ ایران
پرویز هادی
