بر اساس گزارش طرح آمارگیری از نیروی کار که از سوی مرکز آمار ایران به طور فصلی انجام می شود نسبت جنسی برای کل بیکاران کشور ۱۳۴٫۳ مرد در مقابل ۱۰۰ زن و در سنین ۱۵ تا ۲۴ ساله ۱۱۹٫۹ مرد در مقابل ۱۰۰ زن است.
جامعه ایران طی سه دهه گذشته با تغییرات بسیار سریعی همراه بوده است که یکی از این تغییرات در حوزه زنان است.ارتقا آموزش به ویژه آموزش زنان در تحصیلات دانشگاهی موجب حضور هرچه بیشتر آنان در جامعه شده است.
داده‌های آماری سه دهه اخیر نشان می دهد نرخ بیسوادی در میان زنان در همه سطوح تحصیلی(کلاس های سوادآموزی تا دانشگاه)از ۶۴درصد برای کل کشور در سال ۱۳۵۵ به کمتر از ۲۰درصد در سال ۱۳۸۵ ، کاهش یافته است.
تغییرات یاد شده نه تنها در ایران بلکه در بیشتر کشورهای جهان رخ داده است و حضور زنان در عرصه های اجتماعی و اقتصادی نسبت به دهه های گذشته پررنگتر از همیشه شده به طوری که آنان خواهان نقش پذیری بیشتری نسبت به گذشته هستند.
برنامه های سازمان ملل متحد که در قالب های متفاوتی برای کشورها ارائه می شود همواره بر نقش و حضور زنان و همچنین برابری جنسیتی تاکید بسیار دارد. از جمله این برنامه ها می توان به برنامه هزاره توسعه اشاره کرد.
حضور و مسئولیت پذیری زنان در موضوع باروری و اقتصاد خانوار نقش زنان را در جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه که با رشد بالای جمعیت و فقر اقتصادی مواجه هستند، برجسته تر کرده است.
هم اکنون در بسیاری از کشورهای جهان بر نقش زنان در تولید ثروت که به عنوان نیمی از نیروی کار مطرح هستند،تاکید می شود.به عبارتی برنامه ریزان اجتماعی بر این موضوع تاکید دارند که توسعه یافتگی بدون حضور زنان بی معنا است.
بر اساس گزارش های آماری از سوی مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری در میان زنان در ایران بالا است به طوری که این نرح برای زنان همواره بیش از ۲برابر نرخ بیکاری است.
بالا بودن نسبت جنسی در میان بیکاران نشان می دهد که زنان کمتر از مردان به بازار کار مراجعه می کنند و علیرغم توانمندی بالا کمتر موفق به یافتن شغل می شوند زیرا بازار کار کشور خود را برای پوشش قرار دادن زنان هنوز آماده نکرده است.
هم اکنون سهم زنان از ۲٫۵ میلیون بیکار کشور اندکی بیش از ۷۰۰هزار نفر است زیرا زنان به طور عام به علت شرایط نامناسب یافتن شغل مناسب خیلی زود از بازار کار ناامید می شوند و به زمره زنان خانه دار(جمعیت غیر فعال) می پیوندند.
بازار کار کشور اکنون با مشکلات و ناهمواری های زیادی روبرو است اما این مشکلات برای زنان چند برابر مردان است.
رشد آموزش عالی و گسترش دانشگاهها در سراسر کشور فرصتی را برای زنان در اقصی نقاط کشور ایجاد کرده است که بتوانند از این نوع آموزش ها بهره بگیرند.
شکی نیست،حضور در دانشگاهها می تواند مراجعه به بازار کار را به تعویق اندازد اما با توجه به شرایط اقتصادی هم اکنون بسیاری از خانواده ها ترجیح می دهند که زنان در بازار کار حضور یابند تا بتوانند به درآمدهای اقتصادی خانوار کمک کنند.
هم اکنون نرخ بیکاری زنان در کشور ۲۰درصد،بیکاری زنان ۱۵تا ۲۴ساله ۴۲٫۵درصد و زنان ۱۵تا ۲۹ ساله ۳۱درصد است.در حالیکه نرخ بیکاری مردان در کل کشور ۹٫۳ درصد، ۱۵تا ۲۴ ساله ۲۰٫۸ و ۱۵تا ۲۹ساله ۱۸٫۵درصد است.
برخی از کارشناسان بر این باورند که برای توسعه اشتغال میان زنان باید کارآفرینی را در میان آنها گسترش داد.
تدریس دروس کارآفرینی در دانشگاههای کشور گام ارزشمندی است که می تواند زمینه ایجاد تفکر کارآفرینی در میان جوانان تحصیل کرده به ویژه میان زنان جوان باشد که به طور عام ناامید ازجذب در بازار کار می شوند.
آنچه که مسلم است، کارآفرینی در بستری از کار و تولید میسر است و در صورت رکود برای کارآفرینان هم جایی برای عرضه فعالیت های تولیدی باقی نمی گذارد.
جامعه رو به تعالی ایران باید پاسخگوی نیازهای شغلی زنان باشد زیرا آنها بخش جدایی ناپذیر از نیروی کار کشور هستند و در صورتی که نخواهند در فعالیت های اقتصادی مشارکت کنند تمامی جامعه از عدم وجود آنها متضرر خواهد شد.
