در بدبینانه‌ترین حالت برای دو هفته دیگر و یا با خوش‌بینی، بیش از دو هفته، او هم یکی از ماست. یکی از ما که برای این تیم هیجان‌زده می‌شویم، بالا و پایین می‌پریم و یا خدای ناکرده غمگین می‌شویم. حالا کارلوس کی روش با همه خوش‌اخلاقی‌ها یا بداخلاقی‌هایش پدرخوانده این پسران خوش‌پوش است که می‌روند تا یک‌بار دیگر نام ایران، جز از برای کثیف‌ترین مفهوم دنیا، سیاست، در گوش جهان بپیچد.حالا این بیست‌وسه جوان با این کت‌وشلوارهای تولید ملی‌شان، نماد ملتی هستند که یک نگاه به قیمت دلار دارند و یک‌نگاه به تحریم‌هایی که می‌آیند و می‌روند..
مردم دل‌زده از دولتمردانی که خودشان منتقد هستند و مجلسی‌هایی که به جای رای‌گیری برای درد مردم گلدان می‌چرخانند تا ببینند سفر روسیه به نام کدام‌شان درمی‌آید تا راهی مسکو و سن‌پطرزبورگ و… شوند و در ورزشگاه‌هایی که منقلب‌شان نمی‌کند به تماشای فوتبال بنشینند تا مثلا به وظیفه نظارتی‌شان عمل کنند و به عملکرد تیم ملی نظارت کنند!کمتر از ده روز دیگر این بیست‌وسه جوان، با این نگاههای مصمم، به رهبری این مرد پرتغالی، در وحشتناک‌ترین گروه جام‌جهانی به مصاف بهترین‌های دنیا می‌روند تا شاید با ساق‌های طلایی‌شان کاری کنند که برای ساعتی هم که شده خیابان‌های‌مان یک‌بار دیگر یک شادی جمعی دیگر را شاهد باشند.از این پسران منتخب این مرز و بوم انتظار معجزه نداریم، اما می‌توانیم به روزهای خوب امید داشته باشیم و چند روزی با رویایش خوش باشیم.
پس فقط برای چندروز عینک بدبینی را از چشم برداریم و دل قوی داریم و امیدوار باشیم تا بچه‌یوزهای ایرانی شادمان کنند.
