حسین شریعتمداری در یادداشتی با عنوان “گلوله نقره ای یا جیوه ای ؟! ” در روزنامه کیهان نوشت:
۱- «به عنوان یک مسلمان مصری از خودم خجالت کشیدم، کاش در این احساس غرور لذت بخش با شما شریک بودم. تردیدی ندارم که ملت مسلمان و انقلابی مصر به من این اجازه را می دهند که از قول آنها بگویم در این ماجرا کنار ملت بزرگ ایران خواهیم بود. به زودی می بینید که درس پشیمان کننده ای به آمریکا و اروپا می دهیم».
مطلب فوق، بخشی از گفت وگوی یک مسافر مصری عازم ایران است که دو هفته قبل با یکی از دوستان نگارنده در فرودگاه فرانکفورت آلمان در میان گذاشته بود. دوست نگارنده نیز که در پایان «فرصت مطالعاتی» خود با این مسافر مصری همسفر بود، می گفت (نقل به مضمون)؛
«وقتی مسافران پرواز هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در صندلی های خود جای گرفتند، خلبان اعلام کرد که به علت تحریم آمریکا، شرکت های نفتی طرف قرارداد فرودگاههای اروپایی از تحویل سوخت به «ایران ایر» خودداری می کنند و توضیح داد که برای سوختگیری باید به فرودگاه «کیف» در اوکراین پرواز کرده و پس از تحویل سوخت، به تهران پرواز کنیم. در این هنگام یک مرد جوان مصری، حدود ۳۵ ساله، که در صندلی پشت سر من نشسته بود از مسافر کناری خود پرسید که آیا انگلیسی می داند؟ و پس از آن که جواب منفی شنید، با او سر صحبت را باز کردم.
جای خود را با همسفر کناری من عوض کرد و بی مقدمه گفت؛ از این که آمریکا و اروپا دشمنان سرسخت شما هستند چه احساسی دارید؟ در پاسخ گفتم؛ شما آمریکا و اروپا را چگونه می بینید؟ گفت؛ منفورترین حکومت های روی زمین. قاتل مردم فلسطین، غارتگر ثروت و ذخایر ملت های مسلمان، برده دار، کثیف، خونخوار و مجموعه ای از همه زشتی ها و بدی ها که تاکنون شناخته ام. و اگر چنین نبود و دهها سال در مصر و سایر کشورهای اسلامی، طعم تلخ ظلم و ستم آنها را نچشیده بودیم که امروزه یکپارچه علیه دیکتاتورهای دست نشانده آنها قیام نمی کردیم» پرسیدم؛ امام خمینی (ره) را می شناسی؟ گفت؛ چه کسی است که او را نشناسد؟ گفتم؛ ایشان می فرمودند، اگر آمریکا و اسرائیل از شما راضی باشند باید در هویت خود تردید کنید. گفت؛ این سخن امام را شنیده ام. گفتم؛ بنابراین، پاسخ سوال خود را می دانید. مسلمان مصری گفت؛ دشمنی آمریکا و اروپا با ایران، برای مردم ایران افتخار آمیز است. ایران حق بزرگی بر گردن ما دارد. اگر ایستادگی و مقاومت ایران نبود، امروز از حماس و حزب الله خبری نبود و انقلاب های اسلامی و مردمی در مصر و تونس و لیبی و یمن پدید نمی آمد. مدت زیادی با هم گفت وگو داشتیم. می گفت؛ آن روز جمعه که آیت الله خامنه ای در نمازجمعه تهران خطاب به مردم مصر خطبه خواند من در قاهره بودم.
بعدازظهر همان روز بخش هایی از پیام ایشان را روی تلفن همراه خود دیدم و این پیام با سرعتی حیرت انگیز در تمامی سطح قاهره منتشر شد. پرسید به نظر شما برای مقابله با این اقدام ضدانسانی آمریکا و اروپا چه کاری از ما ساخته است؟ گفتم؛ چه می دانم؟ گفت؛ به دفاتر شرکت های هواپیمایی آمریکایی و اروپایی حمله ور می شویم و عرصه را بر این شرکت ها تنگ می کنیم. بعد لبخندی زد و پرسید؛ موافقی؟ پاسخ دادم؛ چرا نه؟!
۲- یک ماه بعد از صدور قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران- خردادماه ۱۳۸۹/ژوئن۲۰۱۰- دولت آمریکا، لایحه ای با عنوان «قانون جامع تحریم ایران» را به کنگره برد و در ۹ ژوئیه ۲۰۱۰ از تصویب گذراند. براساس این مصوبه، شرکت های آمریکایی از صدور فرآورده های نفتی پالایش شده- از جمله بنزین- به جمهوری اسلامی ایران منع شده بودند و در بخش دیگری از همان قانون، تأکید شده بود که شرکت های غیرآمریکایی نیز در صورت صدور بنزین به ایران با تحریم تجاری آمریکا روبرو خواهند شد.
رسانه های غربی از تحریم بنزین با عنوان «گلوله نقره ای» یاد می کردند و امیدوار بودند این گلوله نقره ای که نام دیگر تحریم است بتواند جای خالی «گلوله طلایی» را که ترجمان حمله نظامی است، پرکند و ایران اسلامی را به زانو درآورد. ایران با کمک متخصصان برجسته خود برای خنثی کردن اثر این تحریم دست به کار شد و در اقدامی حماسی که برای غربی ها نیز غیر منتظره و حیرت آور بود به افزایش تولید بنزین روی آورد تا آنجا که امروزه علاوه بر تأمین نیاز داخلی به فاز صدور بنزین هم دست یافته و «گلوله نقره ای» آمریکا و متحدانش را به «گلوله جیوه ای» که، اگرچه در خانواده فلزات جای دارد ولی فلزی وارفته است تبدیل کرده است!
۳- قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل ظاهراً و در عنوان رسمی! علیه برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران صادر شده بود ولی فقط چند روز بعد از صدور این قطعنامه، مقامات آمریکایی و اروپایی اعتراف کردند که قطعنامه ۱۹۲۹ را برای حمایت از فتنه گران داخلی ایران صادر کرده اند و هدف اصلی از صدور آن، اعلام حمایت آمریکا و اروپا از فتنه گرانی بوده است که علی رغم تلاش همه جانبه غرب، در پیشبرد اهداف خود شکست خورده و از صحنه بیرون رانده شده اند. روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در شماره ۱۴ ژوئن ۲۰۱۰ – ۲۴ خرداد ۱۳۸۹- خود نوشت؛ قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل نیز نتوانست جنبش سبز ایران- بخوانید فتنه آمریکایی اسرائیلی ۸۸- را از بن بست خارج کند و تایمز لندن بر ضرورت «بایگانی قطعنامه ۱۹۲۹ در کنار قطعنامه های پیشین شورای امنیت سازمان ملل» تأکید ورزید.
«جو بایدن» سناتور آمریکایی حامی فتنه نیز، تاب مستوری نیاورد و در مصاحبه با روزنامه آمریکایی «یو.اس.ای.تودی» از این که «جنبش سبز»! در بهره گیری از این قطعنامه موفق نبوده است ابراز تاسف کرد و با تلویحی نزدیک به تصریح، اپوزیسیون را «بی عرضه» و «ناکارآمد» توصیف کرد و سرانجام دولت آمریکا در واکنش به ناکارآمدی قطعنامه ۱۹۲۹ «قانون جامع تحریم ایران» را به تصویب رساند و «رابرت گیتس» در پاسخ به این سؤال که قانون یاد شده، به جای دولت ایران، مردم ایران را نشانه رفته است – هفته نامه نیویورکر- گفت؛ «ترجیح می دهم به این پرسش در وقت دیگری پاسخ بدهم»!
تمامی این شواهد که فقط اندکی از بسیارهاست کمترین تردیدی باقی نمی گذارد که قطعنامه ۱۹۲۹ و در پی آن «قانون جامع تحریم ایران» فقط به فقط با اهداف اعلام شده حمایت از فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸ صادر شده است و خودداری شرکت های آمریکایی و اروپایی از تحویل سوخت به هواپیماهای ایرانی، بخشی از کینه توزی آمریکا و متحدانش علیه مردم ایران است. پیش از این نیز «واین برگر» وزیر دفاع وقت آمریکا با صراحت اعلام کرده بود «از نظر ما دشمن اصلی آمریکا، ملت ایران است که باید از بین برود»!!
۴- کنوانسیون بین المللی ۱۹۴۴ شیکاگو که جمهوری اسلامی ایران نیز به آن پیوسته است، هرگونه تحریم خدمات مورد نیاز شرکت های هواپیمایی کشورهای عضو- اعم از دولتی یا خصوصی- را غیرمجاز دانسته و این شرکت های مسافربری را از تحریم ها مستثنی کرده است. در بخشی از کنوانسیون ۱۹۴۴ شیکاگو که سازمان بین المللی «ایکائو» براساس آن شکل گرفته و تاسیس شده آمده است؛ «فرود هواپیماهای مسافربری در هریک از کشورهای عضو به منظوری غیر از بهره برداری مسافر یا بار، نظیر فرود برای سوختگیری و یا دلایل فنی، آزاد است و هیچیک از کشورهای عضو نمی توانند مانع فرود هواپیماهای مسافربری برای رفع نقص فنی و یا سوختگیری شوند».
گفتنی است طی چند ماه گذشته و مخصوصا چند هفته اخیر بسیاری از مسافران ایرانی شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران که از شهرهای اروپایی عازم تهران بوده اند در تماس با کیهان از اقدام غیرانسانی کشورهای اروپایی در تحویل سوخت به هواپیماهای ایرانی شکایت کرده و خواستار برخورد قاطع جمهوری اسلامی ایران با این شرکت ها و کشورهای اروپایی شده اند که باید گفت؛ جمهوری اسلامی ایران از یکسو دست به مقابله به مثل زده و از سوی دیگر رئیس سازمان هواپیمایی کشوری با ارسال نامه ای به مسئول شورای بین المللی ایکائو، مغایرت این اقدام کشورهای اروپایی با کنوانسیون شیکاگو را گوشزد کرده و ایکائو نیز در پاسخ خود اعلام کرده است که غیرقانونی بودن این اقدام را به شرکت های اروپایی ابلاغ کرده است!
۵- اکنون باید به گفت وگوی آن برادر مصری که در صدر این نوشته آمده است بازگردیم و این توضیح را هم بر آن بیفزائیم که طی چند ماه اخیر، تقریبا تمامی هیئت های رسانه ای، دانشگاهی و دانشجویی و یا مردمی که از کشورهای اسلامی در حال انقلاب به ایران سفر کرده و به کیهان آمده اند، مبارزه همه جانبه با آمریکا و متحدانش را وظیفه و رسالت اصلی خود دانسته اند، تا آنجا که یکی از اتباع یمن با حرارت می گفت؛ «کاش از یمن هم لوله گازی به اسرائیل کشیده شده بود تا مانند برادران مصری آن را منفجر کنیم»! و…
و اما، اگرچه خط اصلی مبارزه مسلمانان انقلابی در خیزش های اخیر، سرنگونی دیکتاتورهای دست نشانده و محو سلطه آمریکا، اسرائیل و متحدان اروپایی آنهاست ولی در این میان، هجوم مردمی به دفاتر شرکت های هواپیمایی آمریکا و کشورهای اروپایی و یا به گفته آن برادر مصری، حضور در فرودگاه های کشورهای عربی و ممانعت از سوختگیری هواپیماهای اروپایی و آمریکایی می تواند بخشی از این مبارزات تلقی شود. چرا که تحریم تحویل سوخت به هواپیماهای جمهوری اسلامی ایران تنها به خاطر مقابله ایران اسلامی با آمریکا و اسرائیل صورت گرفته و می گیرد، بنابراین حمله به دفاتر شرکت های هواپیمایی آمریکا و اروپا به یقین درسی فراموش نشدنی برای قدرت های استکباری خواهد بود.
مخصوصا آنکه جمهوری اسلامی ایران در اقدامی از نوع مقابله به مثل از تحویل سوخت به هواپیماهای اروپایی خودداری می کند ولی برخی از کشورهای عربی با تحویل سوخت عملا در خدمت آمریکا و اسرائیل قرار گرفته و آشکارا به ملت های مسلمان خیانت می کنند. آیا این خیانت نباید با پاسخی پشیمان کننده از سوی ملت های مسلمان روبرو شود؟!
