با اینکه قوانین مختلف چگونگی حمایت از ایشان را مشخص نموده، اما در عمل اوضاعشان درست مانند ضرب‌المثل «از اینجا رانده و از آنجا مانده» شده است.
به گزارش «تابناک»، اگرچه تصویب قوانین گوناگون برای حمایت از ایثارگران دورنمای خوبی از اوضاع درمانی این قشر به دست داده و این باور را به ذهن متبادر می‌کند که مسئولان توانسته‌اند از سنگینی بار هزینه‌های درمان برای ایثارگران بکاهند، اماکافی است پا به دنیای ایثارگرانی که راهی مراکز درمانی شده‌اند بگذاریم تا پی به سراب بودن تصورات‌مان ببریم.
فرزند شهیدی که به بنیاد شهید و امور ایثارگران یکی از مناطق تهران آمده تا بلکه بتواند به فاصله چند روز مانده به تولد فرزندش مشکلات را رفع کند، در این باره می‌گوید: اداره رفاهی محل کارم در سال ۹۳، من و افراد تحت تکفلم را از بیمه تکمیلی کارمندان محروم و روانه بنیاد شهید و امور ایثارگران کرده اما پس از مراجعه به معاونت بهداشت و درمان منطقه دریافتم که تنها خودم می‌توانم از بیمه تکمیلی استفاده کندم و بنیاد برای افراد تحت تکفلم هیچ برنامه‌ای ندارد.
یعنی تشخیص مسئولان محل کار این فرد بر ارجاعش به بنیاد بوده اما بنیاد تنها خود را در قبال این فرزند شهید مسئول می‌داند و لاغیر؛ جالب اینکه وقتی جریان را از مسئولین امر جویا شدیم، در یافتیم هیچ پاسخ قانع کننده‌ای نداشتند و تنها مراجعه کننده درمانده را برای عرض شکایت و دادخواهی به معاون کل بهداشت و درمان بنیاد شهید و امور ایثارگران ارجاع دادند.
حکایت های شبیه به این را زیاد می‌توان شنید تا نتیجه این باشد که به اشکال به شکل بنیادی تر نگریست و با این نگاه چه چیزی بهتر از مرور ماجرای غم انگیز قانون‌هایی که هر از چند گاهی بر سر ایثارگران عزیزمان خراب میشود.
در تاریخ ۱۹ /۱۱/ ۹۲ مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی بخش هزینه‌ای لایحه بودجه ۹۳ کل کشور با پیشنهاد جایگزینی بند «ج» تبصره ۱۶ لایحه بودجه با ۱۴۷ رأی موافق، ۱۳ رأی مخالف و ۹ رأی ممتنع از مجموع ۲۱۰ نماینده حاضر در صحن موافقت کردند که بر پایه این بند اصلاح شده، صد‌درصد هزینه‌های درمانی ایثارگران بازنشسته و شاغل در دستگاه‌های اجرایی از خدمات بیمه و درمان تکمیلی بنیاد شهید پرداخت میشود.
بر پایه بند «ج» اصلاح شده تبصره ۱۶ لایحه بودجه، دولت مکلف است ۱۰۰ درصد هزینه‌های درمانی مربوط به ایثارگران بازنشسته و شاغل در دستگاه‌های اجرایی و افراد تحت تکفل آن‌ها، اعم از خدمات بیمه و درمان تکمیلی را توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران پرداخت کند.
معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور مکلف است، اعتبارات مورد نیاز را از سرجمع اعتبارات دستگاه‌های اجرایی و صندوق‌های بازنشستگی کسب و به بنیاد شهید و امور ایثارگران اختصاص دهد.
در اجرای بند «ب» ماده (۴۴) قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران، دستگاه‌های اجرایی و صندوق‌های بازنشستگی مکلفند ۱۰۰درصد هزینه‌های درمانی ایثارگران شاغل و بازنشسته و افراد تحت تکفل آنان را در قالب برنامه پیش‌بینی و پرداخت کنند.
معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور مکلف است از سرجمع اعتبارات دستگاه‌های اجرایی و صندوق‌های بازنشستگی اعتبارات مورد نیاز درمان ایثارگران شاغل و بازنشسته و افراد تحت تکفل آنان را کسر و در قالب اعتبار برنامه (برنامه درمان ایثارگران) در همان دستگاه یا صندوق بازنشستگی در سال ۱۳۹۳ اختصاص دهد.
دولت مکلف است، به گونه‌ای برنامه‌ریزی و عمل کند تا در پایان سال ۱۳۹۳ آمار ایثارگران شاغل، به تفکیک دستگاه‌های اجرایی و آمار ایثارگران بازنشسته به تفکیک صندوق‌های بازنشستگی به منظور ارائه خدمات بهداشتی، درمانی توسط بنیاد مشخص و تعیین شود و در بودجه سال ۱۳۹۴ محل ارائه خدمات بهداشتی، درمانی ایثارگران شاغل و بازنشسته اعم از دستگاه محل خدمت یا صندوق بازنشستگی یا بنیاد به صورت قطعی تعیین تکلیف شود.
اما اصل قانون برنامه پنجم توسعه چه بوده است؟
بند (ب) ماده (۴۴) قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه
بر پای این ماده، ۱۰۰درصد هزینه‌های درمانی ایثارگران شاغل و بازنشسته و افراد تحت تکفل آنان به عهده دستگاه اجرایی و ۱۰۰درصد هزینه‌های درمانی ایثارگران غیرشاغل و افرد تحت تکفل آنان به عهده بنیاد شهید و امور ایثارگران است.
حال چه اتفاقی افتاده است؟
آنچه در واقعیت است، اینکه دستگاه‌های دولتی از پرداخت هر گونه هزینه درمانی به شخص ایثارگر خودداری و حتی بعضا از مزایای بیمه تکمیلی هم ایشان را منع کرده‌اند و در نهایت فرد ایثارگر با مراجعه به بنیاد شهید و امور ایثارگران، فقط در صورتی که نام او در لیست بنیاد باشد، از بیمه تکمیلی ایران بهره‌مند میشود و افراد تحت تکفل از هیچ گونه بیمه‌ای نمی‌توانند استفاده کنند، مگر اینکه برابر هر نفر، مبلغی حدود یک میلیون تومان نقدا بپردازند و تحت بیمه تکمیلی ایران قرار گیرند.
ذکر این مهم لازم است، متأسفانه در قرار‌داد بنیاد با بیمه ایران، موضوع عینک و دندانپزشکی ـ که بسیاری از ایثارگران و به ویژه مادران و پدران و همسران شهدا که سالخورده‌اند، به آن دچارند ـ مستثنی شده و هیچ هزینه‌ای بابت آن نمی‌پردازند و این مشکل نیز به ایثارگران شاغل هم تسری پیدا کرده است؛ این بیمه تکمیلی طبق تعرفه‌هایی هزینه‌ها را پرداخت می‌کند که گاه نپرداختن آن بهتر است!
هم‌اکون شما قضاوت کنید، جانباز و کارمند شاغلی که برای هزینه‌های درمان خود، مجبور به سفر به کشورهای خارجی میشود و با فروش همه دارایی خود زنده بودنش را به ارمغان می‌آورد، چه کسی را به عنوان حامی خود می‌بیند؟!
اینجاست که باید گفت قانون برنامه پنجم توسعه در خصوص درمان ایثارگران و تأمین ۱۰۰درصد هزینه درمانی آنان به هیچ وجه اجرا شدنی نیست و تنها آنچه از این قانون و اصلاحیه آن برآمده، مشکلات بسیاری است که برای ایثارگران شاغل نیز به وجود آورده است و حتی به نظر میرسد، اگر هیچ قانونی تصویب نمی‌شد، وضع این چشم و چراغان مملکت بسیار بهتر بود.
