به گزارش «تابناک»، از جمله اخبار نگران کننده ای که پاییز گذشته منتشر می‌شد و ساکنان پرشمار پایتخت را نگران می‌کرد، کاهش بسیار شدید منابع آبی شهر و احتمال جیره بندی آب بود چراکه کاهش بارندگی ها در طول چند سال پیاپی، به شدت منابع آب را تحلیل داده بود و علاوه بر آن، الگوی مصرف نه تنها بهبود نیافته بود، بلکه آمار و ارقام از رشد مصرف این مایع حیاتی خبر می‌دادند.
البته این اشکال نه منحصر به تهران بود و نه مربوط به گذشته چراکه از یکسو شاهد آن بودیم که بحران آب در برخی شهرها (مانند کرج) به جیره بندی آب و در برخی نقاط، (مانند روستاهای خراسان جنوبی) به توزیع آب با تانکر هم رسید و وضعیت به مراتب بحرانی تری از تهران پیش آمد و از سوی دیگر می‌بینیم که هنوز رفع نشده و هیچ تغییراتی که بحران را برای سال جاری از سر کشورمان دور کند، منجر نشده و احتمالا با قوت و شدت بیشتری در تابستان و پاییز پیش رو خود نمایی خواهد کرد.
نکته نگران کننده همینجاست؛ اینجا که می‌بینیم گزارش های متعددی که درباره پایین رفتن آب پشت سدهای مختلف در سال گذشته و هشدارهای پر شمار درباره تداوم روند کم بارش در امسال و سالهای بعد، همه و همه به هیچ گرفته شدند تا اتفاقی رقم بخورد که ظاهرا غافلگیر کننده به نظر می‌رسد.
ساعاتی پیش خبر رسید که بارندگی های فراوان اخیر و سرازیر شدن آب به سمت سد لتیان، این سد را تا بالاترین ظرفیت خود پر کرده و کار به جایی رسیده مسئولان مجبور شوند دریچه های تخلیه آب سد را بگشایند!
البته مسئولان برای این اقدام خود توجیه دارند چراکه می‌گویند قصدشان از رها کردن آب سد، انباشت آب پشت سد ماملوست که به نوعی در پایین دست سد لتیان قرار دارد. عزت الله خانمحمدی، فرماندار شمیرانات در این باره می‌گوید: ذخیره آب سد لتیان با بارندگی‌های اخیر در بخش رودبار قصران پر شده و دریچه‌های سد لتیان به منظور انتقال آب پشت سد به سمت سد ماملو از ۲۵ فروردین ماه باز شده است.
وی با بیان اینکه حدود ۳۴ درصد از آب آشامیدنی شهر تهران از طریق سد لتیان و لار تامین می‌شود، می‌افزاید: بارندگی‌های چند روز اخیر، موجب سرازیر شدن آب به سمت سد لتیان و کامل شدن ظرفیت این سد شده است. در حال حاضر نیز گروهی از کارشناسان به منظور باز کردن دریچه‌های سد در صورت افزایش زودهنگام ظرفیت آن، در محل(تاج سد) مستقر شده‌اند.
این در حالی است که اگر به اخبار منتشر شده درباره سد تازه افتتاح شده ماملو بپردازیم، درخواهیم یافت که به یک دلیل مهم، انتقال آب به پشت این سد به معنای غیر قابل استفاده کردن آب خواهد بود چراکه این سد از بدو اجرا، با اشکالاتی مواجه بوده که اینقدر ندید گرفته شد که هنزو پا برجاست.
این اشکال چیزی نیست جز اشکالات زیست محیطی سد ماملو که آب گرد آوری شده پشت آن را به انواع و اقسام آلاینده ها، به ویژه از نوع صنعتی آلوده می‌کند و مانع از آن می‌شود که بتوان ذخیره آب سد ماملو را برای مصارف خانگی به کار گرفت و حتی به کارگیری آن در مصارف کشاورزی- که از ابتدا، ساخت سد ماملو به این دلیل بیان شده،- هم محل اشکال است.
این سد از رودهای جاجرود و دماوند آبگیری می‌شود که هر دو پذیرای فاضلاب شهرهای مجاور خود هستند و علاوه بر آن، فاضلاب صنعتی و پساب های خطرناکی هم به آنها سرازیر می‌شود و اگر این اشکال نبود، بهره برداری رسمی از این سد، چند سال زودتر آغاز می‌شد نه سال گذشته که مسئولان برای آرامش بخشیدن به جامعه در مقابل بحران خشکسالی، افتتاحش کردند!
اینجاست که می‌توان نتیجه گرفت انتقال آب سد لتیان به پشت سد ماملو، چیزی جز آلودن مقادیر زیادی آب شیرین به انواع آلودگی ها نیست و بر این اساس، نه تنها بیان این موضوع افتخاری به شمار نمی‌آید، که جا دارد مسببان آلودن این منابع فراوان آب قابل شرب به آلودگی های مختلف را یافت و مجازات کرد.
مسببان این اتفاق هم کسانی هستند که در طول سالیان متمادی، از زمانی که طرح احداث سد ماملو در دست اقدام قرار گرفت تا به امروز که می‌دانند این سد می‌تواند گره گشای بحران آب در تهران و حومه، یعنی پرتراکم ترین منطقه جمعیتی کشورمان و یکی از پر جمعیت ترین نقاط کره زمین باشد، دست روی دست گذاشتند و معلوم نیست روزی که آب شرب تهران ته بکشد، مقصر را چه کسانی خطاب می‌کنند!
