به گزارش مهر، بهرام افشارزاده حتی پیش از پایان فصل می‌گفت، می‌خواهد از استقلال جدا شود، این مدیر کهنه کار بین تعطیلات پست سرپرستی حوزه وزارت را هم دریافت کرد تا با آرامش و احترام فراوان از استقلالی که او را تحت فشار جدی گذاشته بود برود. با این وجود اما افشارزاده هنوز در استقلال مانده و معلوم نیست چه زمانی بتواند از استقلال برود.
پرسش این است که چرا؟ دلیل ماندن افشارزاده در استقلال چیست؟ در این زمینه گمانه‌زنی‌های زیادی می‌شود و حرف‌های مختلفی وجود دارد اما تحقیق در این رابطه نشان می‌دهد که هیچکس حاضر نشده در این شرایط استقلال را به دست بگیرد.
در واقع پیشنهاد‌هایی به برخی مدیران داده شده که اسامی آنها نزد خبرنگار مهر به امانت باقی می‌ماند اما بدهی‌های سال گذشته استقلال، آنقدر سنگین است که دو مدیر تا این لحظه از پذیرفتن استقلالی که امیررضا خادم معماری کرده بود سرباز زنند.
ظاهرا بدهی همین سال گذشته استقلال بین ۸ تا ۱۰ میلیارد تومان است و البته چیزی حدود ۶ میلیارد هم اسپانسر این باشگاه از بودجه امسال پیش خور کرده است و استقلال به او هم بدهکار است. در واقع برای اینکه استقلال امسال را تا پایان راهبردی کنند و مدعی قهرمانی هم باشد همین حالا حدود ۱۵ میلیارد از سال گذشته بدهکاری دارد که این کار را بسیار سخت و پیچیده می‌کند.
این همه درحالی است که در وضعیت رکود اقتصادی فعلی تنها اگر مدیرعامل روی کار آمده موفق شود روی پیراهن و پشت و بالا و پایین شورت ورزشی و روی شانه، همه و همه را از اسپانسر پر کند، چیزی نزدیک به ۱۰ یا ۱۲ میلیارد تومان پول در می‌آورد که با هزینه هواپیما و هتل و خرید بازیکن و … عملا به جایی نخواهی رسید.
این اما همه مشکلات استقلال نیست، از دو سال پیش به بعد مشکل دیگری هم روی شانه‌های این دو تیم قرار گرفته و آن این است که حتی پول اسپانسر را باید ببرد به خزانه دولت و بعد با مشخص کردن هزینه‌ها آن را بازمانی بلند تحویل بگیرد که با بی‌پولی این باشگاه که باید به صورت ساعتی برای پول برنامه‌ریزی کنی عملا این کار‌ممکن نیست، آنهم وقتی که رقبای شما از سپاهان و ذوب‌آهن گرفته تا نفت و تراکتور و فولاد، هیچکدام چنین مشکلاتی ندارند.
بدهی نزدیک به ۴۵ درصد به بازیکنان سال قبل هم داستان خودش را دارد که موجب شده تاکنون دو گزینه که مورد مذاکره با وزارت ورزش قرار گرفته‌اند، مدیریت استقلال را نپذیرند و افشارزاده همچنان منتظر بماند و کار بیشتر گره بخورد چرا که این صحیح نیست یک نفر تیم را ببندد و برود و مسئولیت روی شانه‌های فرد دیگری بیافتد.
