«سر استنلی متیوز» مهاجم توانا و باهوشی در فو‌تبا‌ل انگلیس بود. پاس های بلند را عالی ارسال می‌کرد و در دریبل‌زنی همچون جادوگر عمل می‌کرد. دوران فوتبالش کاملا منحصر به فرد بود.
استنلی فوتبالش را در ۱۷ سالگی در تیم استوک سیتی شروع کرد. اولین بازی ملی‌اش را در ۱۷ سالگی انجام داد. این موضوع در آن زمان قابل توجه بود چون این سن یادگیری به حساب می‌آمد. پس از جنگ جهانی و در حالی که ۳۲ ساله بود با مبلغ ۱۱ هزار و ۵۰۰ پوند به بلکپول رفت و رکورد جابه‌جایی بازیکنان را شکست. در سال ۱۹۵۶ و در ۴۱ سالگی، برنده توپ طلای فرانس فو‌تبا‌ل شد. یک سال بعد، پنجاه و چهارمین و آخرین بازی ملی‌اش را برابر دانمارک انجام داد. در ۴۶ سالگی به استوک سیتی پیوست اما این تیم به دسته پایین‌تر سقوط کرد. دو سال بعد (۱۹۶۳) به عنوان بهترین بازیکن سال انگلیس انتخاب شد.
در نهایت در هشتم فوریه ۱۹۶۵ با ۵۰ سال و یک هفته، آخرین بازی‌اش را انجام داد و استوک سیتی در این دیدار سه بر یک فولام را شکست داد. در آن روز ورزشگاه کاملا پر شده بود و ۲۵ هزار نفر در حالی از این بازی دیدن کردند که ۴۰ هزار نفر پشت درهای بسته ماندند. آنها می خواستند از نزدیک شاهد بازی مرد ۵۰ ساله در لیگ برتر انگلیس باشند.
با وجود این بهترین روز او، فینال جام حذفی ۱۹۵۳ در سال تاجگذاری الیزابت دوم بود. دیداری تاریخی که به فینال متیوز مشهور است. در این بازی بلکپول و بولتون برابر هم قرار گرفتند. متیوز را بازیکن سن بالایی می دانستند که پس از ترک استوک سیتی، انتقادات تندی به او شد و می گفتند بلکپول اشتباه کرده با چنین بازیکنی قرارداد امضا کرده است. بولتون به راحتی سه بر یک پیش افتاد اما در نیمه دوم ماتیوس عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت. مورتنسن و پری، دو گل برای بلکپول به ثمر رساندند. یاران استنلی بازگشتی تاریخی در فینال جادویی داشتند. ماتیوس گلزنی نکرد اما روح تیم بود تا جایی که بلکپول چهار بر سه در این دیدار پیروز و باعث شگفتی همگان شد.
چند هفته پس از آخرین بازی استنلی برابر فولام، در ۲۸ آوریل از او در بازی استوک سیتی و منتخب جهان تقدیر شد. عکس‌های متیوز روی شانه‌های «فرانس پوشکاش» و «لو یاشین» تصویر اصلی صفحه نخست روزنامه‌های جهان شد.
