در ابتدای این مراسم بهزاد فراهانی با قدردانی از فعالیت‌های عکاسان تئاتر گفت: ما همواره وامدار عکاسان عرصه تئاتر هستیم. شما ثبت‌کننده لحظات خوش و تلخ تئاترید و ما را برای تبارمان زنده نگه می‌دارید. امیدوارم روزی برسد که هر عکاس تئاتر، آتلیه و امکانات خاص خود را داشته باشد.
سخنران بعدی مراسم ابراهیم حسینی بود که ضمن انتقاد از نادیده گرفتن تلاش‌های عکاسان تئاتر گفت: متاسفانه هنوز کار ما را کاری تزئینی می‌دانند و با وجود حدود ۲۰۰ عکاس حرفه‌ای در این حرفه، عکس های آنها فقط در صفحات مجازی و مسابقات دیده می شود. این عکس ها باید در سطح شهر دیده شود و نقش اطلاع رسانی به مردم را بازی کند. این اتفاق نمی افتد و بعد گلایه می کنیم که چرا سالن های تئاتر خالی است؟ می توان همچون آثار تجسمی که سال گذشته در سطح شهر به نمایش گذاشته شد، یک کرسی به عکاسی تئاتر تعلق بگیرد.
پس از آن از ۹ عکاس برگزیده یعنی حسین اسماعیلی، حسین مسلمی نائینی، عماد دولتی، سید ضیاءالدین صفویان، کیارش مسیبی، مسعود میرمیری، طیبه نصرالهی، محبوبه فرج آبادی و صنم توکلی با اهدا لوح تقدیر تجلیل به عمل آمد. در بخش بعدی این مراسم نیز یاسر خاسب اجرایی بر روی صحنه داشت.
در ادامه نیز مسعود زنده روح پشت تریبون رفت و گفت: همانطور که در سینما، عکاس جزو تیم تولید محسوب می شود در تئاتر نیز باید همین اتفاق بیفتد. عکاسی تئاتر به اندازه کارگردانی و بازیگری آن اهمیت دارد و عکاس چیزی را که در فاصله زمانی کوتاه اتفاق می‌افتد به ثبت می‌رساند.
سپس رضاکیانیان به روی صحنه رفت و ضمن اشاره به فعالیت‌های حمید جبلی در عرصه تئاتر عروسکی گفت: حمیدجان چرا چند سال است که بازی نمی‌کنی و ما را از وجود خودت محروم کرده ای؟ حمید جبلی سالهاست که بازی نمی‌کند و هرگاه به او زنگ می‌زنیم و برای بازیگری از او دعوت می کنیم، بهانه می‌آورد. سینما و تئاتر ما به تو احتیاج دارند. قول بده بیایی و بازی کنی.
در ادامه فاطمه معتمدآریا با بیان اینکه اینجا خودم را صاحبخانه می دانم گفت: با وجود تمام مهری که در سخنان شما وجود دارد، اما هیچکدام نمی‌توانید ذره‌ای از لحظاتی را که ما باهم در آنها بزرگ شدیم بیان کنید. من و جبلی با هم قد کشیدیم، با هم در تئاتر و سینما رشد کرده و در جای جای این سرزمین با هم زندگی کردیم. امشب در حضور همه از حمید جبلی خواهش می کنم که خودش را، بازی‌اش را و مهربانی‌اش را از ما دریغ نکند. از او درخواست کنم که حتی اگر علاقه چندانی به این کار ندارد، کاری را که امشب به او پیشنهاد می‌کنم قبول کند و با من همبازی شود.
این بازیگر سینمای ایران افزود: چیزهای زیادی درباره جبلی گفته شد، اما نکته ای ظریف در این میان وجود دارد و آن هم چینی نازک تنهایی اوست که هرکسی نمی‌تواند به آن تلنگر بزند. او در کنار ایرج طهماسب احساس امنیت کرده است. ما هم همه قول می‌دهیم که از این به بعد جلوی شما به هیچ‌کس حرف بدی نمی‌زنیم، به هیچ‌کس توهین نمی‌کنیم، هیچ هنرمندی را زیر سؤال نمی‌بریم و تنهایی کسی را از او نمی‌گیریم و شما هم به ما قول بدهید که بازی می‌کنید. معتمدآریا با شنیدن تایید جبلی گفت مطمئنم که وقتی می‌گوید «باشه» یعنی «باشه».
پس از آن سیف الله صمدیان پشت تریبون قرار گرفت و ضمن آرزوی سلامتی برای عباس کیارستمی گفت: او عاشق زندگی است و به زندگی ادامه خواهد داد. حمید جبلی و عباس کیارستمی از جمله افرادی هستند که هنرهای مختلفی را تجربه کرده اند. برخلاف آن چیزی که می گویند «هر کسی را بهر کاری ساخته اند».
در بخش بعدی این مراسم نیز مدالیوم خانه تئاتر با حضور چهره های حاضر در سالن و توسط فاطمه معتمدآریا و رضا کیانیان به حمید جبلی اهدا شد. حمید جبلی پس از دریافت این نشان، گفت: فکر نمی کردم عکاسان من را به عنوان عکاس قبول داشته باشند، اما من خودم را پیش از آنکه بازیگر بدانم، عکاس می دانم؛ در عرصه سینما صرفا عضو خانه سینما هستم، اما در زمینه عکاسی عضو دو انجمن عکاسان ایران و عکاسان تئاتر هستم. از سال ۶۳ تا ۷۲ در زمینه تئاتر عکاسی کردم و هنوز هم گاهی به این کار می پردازم. خوب است یادی کنیم از اصغر بیچاره که از اولین عکاسان حرفه ای تئاتر ایران بود و همینطور محمد ژیان که می توان تاریخ «کارگاه نمایش» را با آثار او مرور کرد.
جبلی افزود: در خصوص درخواست دوستان برای بازیگری، قصد ناز کردن ندارم. توضیح دلایل آن مفصل است و فاطمه معتمدآریا خود نیز چند سالی از بازیگری فاصله گرفته بود که این زمان برای من بیست و چند سال به درازا انجامید. به هر حال از همه دوستان تشکر می کنم. من نه نقاش حرفه ای و نه مجسمه ساز حرفه ای هستم؛ من با عکس و تصویر زندگی می کنم. قبل از هر چیز باید یاد بگیریم امروز را زندگی کنیم و در انتظار فردا نمانیم.
در پایان نیز پوستر یادبود این مراسم توسط هنرمندان حاضر در جشن امضا شد.
