بختیار که با قراردادی گران قیمت و با یک دنیا امید به تیمی پیوست که از سالها قبل به آن ابراز علاقه می‌کرد، با برتن کردن پیراهنی که قبل از او به یکی از بزرگان استقلال مثل فرهاد مجیدی تعلق داشت عملا بر بار مسئولیت و انتظاری که از او می‌رفت افزود و باعث شد فشار مضاعفی در اولین سال حضورش در استقلال بر وی ایجاد شود.
شاید هافبک با تجربه استقلال فکرش را هم نمی‌کرد تحمل عددی که بسیاری از هواداران استقلال به آن لقب «مقدس» داده بودند آنقدر سخت باشد که سنگینی آن باعث شود وی حتی کارایی اولیه خودش را هم از دست بدهد. اما این اتفاق در عمل برای بختیار رحمانی افتاد.
اگر بختیار رحمانی هرگز نتوانست در طول نیم فصل حضورش در استقلال گوشه‌ای از توانایی هایش را بروز دهد، یکی از اصلی ترین دلایل آن سنگینی کردن فشار عدد ۷ و بالا رفتن انتظارات از او در حد بازیکن مورد علاقه هواداران استقلال، فرهاد مجیدی بود. شاید اگر رحمانی تا این اندازه تحت فشار قرار نمی‌گرفت و انتظار تا این اندازه از او بالا نمی‌رفت و هواداران به چشم فرهاد مجیدی جدید به او نگاه نمی‌کردند، این بازیکن با تجربه می‌توانست فشارهای روانی حضور در استقلال را تحمل کرده و رفته رفته جایگاه واقعی اش در این تیم را پیدا کند.
