نگاه محسن حججی محور اصلی عکسی است که بار اول نوادگان شمر و خولی و حرمله منتشر کردند تا رعب افکنی کنند، بی خبر از آنکه این عکس، خود، حماسه ای مصور است؛ نمایشی همزمان از صلابت نگاه شیربچه ای ایرانی و حیدری در برابر شقاوت همراه با ترس داعشی. حتی خصوصیات فتوژنیک چهره های منفی و مثبتی که در فیلم ها و سریال های تاریخی بارها دیده ایم در این عکس در چهره ظالم و مظلوم مجسم است.
به هشتگ #محسن_حججی در شبکه های اجتماعی که مراجعه شود این سوال همچنان مطرح است که «ترس در کدام چهره نمایان است؟ این اسیر که انگار فاتح است! داعشی چرا ترسیده؟»
قهرمانی در وجدان بشر چارچوب و تعریفی دارد و روی هر دستاوردی، هر چند بزرگ، نمی توان نام اقدام قهرمانانه گذاشت. به همین دلیل در یک عکس، قهرمان این تعزیه کوتاه مثل واقعیتی طولانی که در عمق تاریخ بشر ریشه زده، خودنمایی می کند؛ شاید به همین دلیل است که وجدان بشریت واقعیت های تاریخ را از لابلای تحریف ها و سیاست بازی ها بیرون می کشد؛ از هابیل در برابر قابیل گرفته تا حسین (ع) در برابر یزید و…. انگار تاریخ یک بار دیگر در چند ساعت و این بار در قاب یک تصویر تکرار می شود.
محسن حججی یک بار دیگر تلنگری به همه ما زد تا بدانیم دعوای اصلی بر سر چیست و کجای معادله حق و باطل ایستاده ایم؟ کجای پهنه تاریخ بشریت چادر زده ایم و به کدام اردوگاه تعلق داریم؟ برای همین است که دل های حق طلب، صرف نظر از گرایش های سیاسی، این بار گرد حقیقت و حق طلبان جمع می شوند و از مظلومیتشان می گویند اما شجاعت و صلابتشان را هم می ستایند و آنان را قهرمان می دانند.
نگاه محسن حججی یک تصویر دیگر هم از شجاعت تاریخی ایرانیان ساخت و نشان داد ایرانی اگر از اسب بیفتد از اصل نمی افتد.
حججی ثابت کرد که ایرانی حتی اگر به اسارت درآید فاتحانه اسیر است و حتی اگر سر ببازد، عاشقانه شهید می شود.
—————————————————————————————-
کارشناس گروه فرآورده های نوین خبری- ایرنا