اندونزی به بهانه داشتن هزار سال رابطه‌ی فرهنگی با ایران، هفته فرهنگی‌اش را برای معرفی بیشتر این کشور در ایران برگزار کرد که برنامه‌های آن بیشتر شامل نمایش رقص، موسیقی، صنایع دستی و فیلم‌های این کشور است.
آغاز این مراسم با سرود ملی ایران و اندونزی همراه بود که برخلاف رسم همیشگی در مراسم ایرانی، این سرود با سازهای سنتی و دست‌ساز اندونزی اجرا شد که نوای متفاوتی را از سرود ایران به گوش می‌رساند. سپس قاری اندونزیایی، آیاتی قرآن را تلاوت کرد.
پیش از آغاز رسمی مراسم نیز دیان وینجوریت – سفیر اندونزی در ایران – پس از آن‌که به زبان فارسی سلام کرد، گفت: همیشه از دیدن دوستان ایرانی خوشحال می‌شوم. یک‌سال و هفت‌ماه است که در ایران هستم و در این مدت، به جاهای مختلفی سفر کرده‌ام و موضوع تعجب‌برانگیز در این سفرها این بود که بیشتر ایرانی‌ها من را با مردم تایلند، مالزی، چین و حتی ژاپن اشتباه می‌گرفتند و این، باعث غمگینی من می‌شد.
او همچنین ادامه داد: باعث تأثر است که وقتی خودم را اهل اندونزی معرفی می‌کنم، ایرانی‌ها به «بالی» اشاره می‌کنند. به‌نظر می‌رسد این جزیره را بهتر از اندونزی می‌شناسند، این واقعا عادلانه نیست.
سفیر اندونزی در ایران در سخنانش به جاذبه‌های کشور ایران اشاره کرد و افزود: شما باید به این مملکت افتخار کنید، من هرچه بیشتر در این کشور سفر می‌کنم، به آن و مردمش بیشتر علاقه‌مند می‌شوم و البته به غذاهای‌تان. ممکن است عجیب باشد، ولی من عاشق کله‌پاچه‌ی ایرانی هستم و همچنین سیرابی خوش‌مزه. البته ماهیچه را هم دوست دارم و عاشق قلیان هستم. همه‌ی این‌ها نشان می‌دهد، من با فرهنگ ایران آشنا شدم؛ ولی ظاهرا ایرانی‌ها با فرهنگ اندونزی آشنا نشده‌اند. برای همین، این هفته‌ی فرهنگی را برگزار کردیم تا شما با فیلم‌ها، صنایع دستی، فرهنگ، غذا، موسیقی و رقص ما آشنا شوید.
در ادامه، محمدباقر خرمشاد – رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات – در سخنانی به روابط و اثرگذاری ایران و اندونزی اشاره و اظهار کرد: مشی اندونزی مانند ایران، مبتنی بر عقل‌گرایی و عتدال‌گرایی است و جهان اسلام به این دو بیش از هر چیزی نیاز دارد.
او افزود: سال گذشته، نخستین کمیسیون فرهنگی بین دو کشور برگزار شد و امیدوارم دومین کمیسیون نیز با هدف توسعه‌ی بیشتر روابط فرهنگی بین دو کشور برگزار شود.
محمد نوح – وزیر فرهنگ و آموزش جمهوری اندونزی – که برای شرکت در این هفته‌ی فرهنگی به ایران سفر کرده است نیز در این مراسم، پس از آن‌که به حاضران به زبان فارسی «شب‌بخیر» گفت، سخنرانی‌اش را به زبان اندونزیایی ادامه داد و یادآوری کرد: فرهنگ می‌تواند از مرزها عبور کند و به یک نقطه‌ی مشترک برسد، افتخار می‌کنیم که همکاری‌های مشترکی با چنین کشوری (ایران) داریم.
او در سخنانش، به این موضوع اشاره کرد که قرار است در یک سال آینده، فستیوال فرهنگی ایران و اندونزی در کشورش برگزار شود
پس از این سخنرانی‌ها که در سالن همایش‌های برج میلاد انجام شد، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ایران، وزیر فرهنگ و آموزش جمهوری اندونزی و سفیر این کشور در ایران، با به‌دست گرفتن ساز سنتی این کشور که از چوب بابو ساخته شده است و به صدا درآوردن این سازها که نوایی از طبیعت بود، این هفته را رسما افتتاح کردند.
پیش از آن‌که شب «رقص و موسیقی اندونزی» آغاز شود، وزیر فرهنگ و آموزش این کشور، عروسک سنتی اندونزی را به نام «وایانگ» همراه کتاب‌هایی مربوط به اندونزی، به رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات ایران اهدا کرد.
در ادامه، برای این‌که اندونزی به حاضران که اغلب مهمانانی از سفارتخانه‌های تایلند، ژاپن، چین، اندونزی، رابطان فرهنگی و اقتصادی دو کشور، اندونزیایی‌های مقیم ایران و البته مهمانان ایرانی سفارتخانه بودند، بیشتر معرفی شود، فیلمی ۱۰ دقیقه‌یی شامل تصاویری از طبیعت، جاذبه‌های گردشگری، صنایع دستی و شهرهای مدرن این کشور پخش شد. سپس مراسم با رنگ‌هایی سرخ و زرد که سمبل کشور اندونزی هستند، موسیقی و رقص‌های سنتی همراه شد.
برای خوش‌آمدگویی ویژه به مهمانان، رقصی سنتی از استانی که ۹۹ درصد مردم آن، مسلمان‌اند توسط افرادی با لباس‌هایی به‌شکل ردا و با همراهی نوایی اسلامی اجرا شد. هنگام اجرای این آیین، روحانیون حاضر، مراسم را ترک کردند. مجریان برنامه هم تلاش می‌کردند توضیح دهد که این رقص کاملا نشان‌دهنده‌ی یک آیین مذهبی در استانی مسلمان‌نشین در اندونزی است که اصولا برای خوش‌آمدگویی به مهمانان ویژه برگزار می‌شود.
شب موسیقی اندونزی سپس با نواختن ساز «سمپه» توسط مردانی با لباس اقوام دایاک (از قدیمی‌ترین اقوام اندونزی که در یکی از جزایر غربی این کشور ساکن هستند) ادامه یافت.
همچنین نوازندگانی از مدرسه‌ی شهید مطهری اندونزی پس از آن‌که یک موسیقی سنتی ترکیبی از استان‌های مختلف این کشور را با سازهای سنتی ساخته‌شده از بامبو اجرا کردند، موسیقی «ای ایران ایران» محمد نوری را با همان سازهای سنتی به‌عنوان یک هدیه‌ی ویژه برای مردم ایران اجرا کردند. نوای طبیعت، صدای غالب موسیقی اندونزی است که آن را کمی متفاوت می‌کند، بخصوص این‌که این موسیقی با تصاویری از طبیعت بکر این کشور همراه باشد که در این مراسم تلاش شده بود، این حس با همراهی موسیقی و تصاویر بیشتر القا شود.
رقص پایانی مراسم هم به استانی از «رومه آچیه» که با سونامی درگیر شده بود، اختصاص داشت. این رقص از هارمونی سخت و تندی بهره می‌برد که نشان‌دهنده‌ی روحیه بالای مردم این منطقه است.
افتتاحیه که قرار بود در آن، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم حضور داشته باشد، اما تا آخرین لحظه به مراسم نیامد، با امضای تفاهم‌نامه‌ی همکاری مشترک فرهنگی بین ایران و اندونزی پایان یافت.
پخش فیلم‌هایی از کشور اندونزی و همچنین اجرای موسیقی در کنار نمایش صنایع دستی این کشور که بیشتر چاپ باتیک و پارچه‌بافی است، از دیگر برنامه‌های این هفته‌ی فرهنگی است که تا سوم مهرماه در برج میلاد ادامه دارد، البته فیلم‌های فرهنگی در فرهنگسرای ارسباران نمایش داده می‌شوند.
ایسنا
