این سیاستمدار کهنه کار طی گفت و گو با یکی از شبکه های تلویزیونی که خودش آن را اداره می کند از این موضوع پرده برداشت و در باره پاسکاله گفت: او همیشه زیبا بود.
برلوسکونی که اتهامات متعدد اخلاقی و مالی متوجه وی است در این مورد گفت: من با فرانچسکا پاسکاله به صورت رسمی نامزد شده‌ام و احساس تنهایی کمتری می‌کنم.
پاسکاله از برلوسکونی که پیش از این ۲ بار هم ازدواج کرده است، ۴۹ سال جوانتر است. انتشار این خبر در شرایطی که برلوسکونی قصد دارد در انتخابات پارلمانی نامزد شود و دادگاه عالی میلان چندی پیش از پلیس این کشور خواست تا درباره یک زن رقاص مراکشی در کلوپ شبانه و ارتباط آن با برلوسکونی تحقیق کند،می تواند به موج اخباری که درباره وی منتشر می‌شوند، دامن بزند. به خصوص که وی هنوز به صورت رسمی با “ورونیکا لاریو” همسر دوم خود در ارتباط است.
“فرانچسکا پاسکاله” ۲۸ ساله که در دوران نوجوانی عاشق سیلویو برلوسکنی ۷۷ ساله، نخست وزیر اسبق ایتالیا شد، به مجله “ونیتی فر” گفت زمانی که متوجه شده برلوسکنی از “ورونیکا لاریو”، همسرش طلاق گرفته، قصد دارد با او ازدواج کند.
پاسکاله بعد از آنکه مادرش به وی گفته بود برلوسکنی آنقدر پیر است که می‌تواند پدرش باشد، دوستی اش با برلوسکنی را برای چندین سال مخفی نگه داشته بود اما حالا این دختر ۲۸ ساله از برلوسکنی خواست به او جواب مثبت بدهد.
عکس همسر و تعدادی از دوست دختر های برلوسکونی:
ورونیکا لاریو، ۵۲ ساله که به مدت بیست سال زن برلوسکونی و مادر سه فرزند اوست. برلوسکونی نخستین بار زمانی که هنوز از اولین همسر خود جدا نشده او بود، ورونیکا را با ظاهری نامناسب روی صحنه دید.
یکی از دوست دختران: نومی لتیزیا ، ۱۸ ساله و دانش آموز مدرسه . حضور برلوسکونی در جشن تولد ۱۸ سالگی وی که با هدیه دادن یک گردبند الماس و ۶۰۰۰ یوروی طلا همراه بود، بسیار خبرساز شد.
کامیلا فرانتی هنرپیشه ۳۰ ساله که پس از جنجال های بسیار نامش از حزب نخست وزیر خط خورد. او عکس های زیادی برای تقویم ها و مجله های گوناگون گرفته است و در برنامه های اپرا شرکت داشته.
یکی از دوست دختران: آنجلا سوزیو ۳۱ ساله که ۲ سال پیش عکس غیر اخلاقی او و برلوسکونی سر و صدای زیادی به پا کرده بود، شانس خود را به عنوان نامزد عضویت در پارلمان اروپا از دست داد.
الونورا گاگیولی ، ۲۹ ساله، ستاره تلوزیون که عکس های او در اینترنت طرفداران زیادی دارد. او سال گذشته نامش بسیار در کنار برلوسکونی شنیده شده است.
مارا کارفاگنا مدل و دختر برتر ایتالیا، از آنجا که هرگز عکسی مستهجن نداشته، به عنوان وزیر فرصت‌های برابر در دولت ایتالیا انتخاب شد. دو سال پیش برلوسکونی در ضیافت شام از وی تمجید کرده بود و به دنبال آن همسر برلوسکونی اعلام داشت که به خاطر این رفتارهای غیراخلاقی باید از او عذرخواهی شود.
یکی از دوست دختران دوقولوی برلوسکونی:النورا و اما دویوو دوقلوهای ۲۷ ساله ای که در شبکه های تلوزیونی برلوسکونی بسیار مشهور شده اند و موقعیت های زیادی در اختیارشان قرار داده شده است.
بیوگرافی سیلویو برلوسکنی:
سیلویو برلوسکنی در ۲۹ سپتامبر سال ۱۹۳۶ در خانواده‌ای از طبقه متوسط در شهر میلان ایتالیا به دنیا آمد.
وی در سال ۱۹۷۴ میلادی کانال تلویزیونی محلی «تله میلانو» را بنیان گذاشت و ۴ سال بعد، «کانال ۵» را به صورت سراسری در ایتالیا راه‌اندازی کرد. برلوسکنی در سال ۱۹۸۵ اولین شبکه خصوصی رایگان فرانسه را با عنوان شبکه پنج تاسیس کرد و در سال ۱۹۹۰ حوزه نفوذ خود را از مرزهای ایتالیا و فرانسه به اسپانیا نیز کشاند و تله سینکو یا همان شبکه ۵ را در این کشور اروپایی همسایه تاسیس کرد. وی مالک بزرگترین شرکت تبلیغاتی ایتالیا است.
او صاحب شرکت رسانه‌ای «مدیاست» هم هست. در سال ۲۰۰۹ اسکای ایتالیا یک شرکت تلویزیون ماهواره‌ای متعلق به راپرت مرداک به خاطر مسدود کردن فروش و پخش آگهی‌هایش از شرکت «مدیاست» به مراجع قضایی شکایت کرد. در مقابل اسکای ایتالیا شبکه تلویزیونی ماهواره‌ای متعلق به “نیوز کورپریشن” از پخش برنامه‌های یک کانال تلویزیونی «مدیاست» خودداری کرد. این اقدام باعث شد که در تازه ترین فصل از نبرد تجاری بین این دو شبکه تلویزیونی خصوصی بزرگ، این بار «مدیاست» از رقیب خود شکایت و تقاضای غرامت کند.
شرکت رسانه‌ای “مدیاست” که در سالهای دهه ۱۹۷۰ توسط سیلویو برلوسکونی تاسیس شد، به طور مشترک و در رابطه‌ای تنگاتنگ با رادیو و تلویزیون دولتی ایتالیا، برعرصه رسانه‌ای این کشور احاطه کامل دارد. برلوسکنی در مقام نخست وزیر شخصا بسیاری از مدیران و مقامات ارشد رادیو و تلویزیون دولتی را انتصاب می‌کرد.
سیلویو برلوسکنی علاوه بر این در مالکیت یک شبکه تلویزیونی پولی، دو شبکه تلویزیونی در اسپانیا و چندین شرکت تولیدات تلویزیونی و تبلیغات تجاری سهیم است. او در شرکت «اندمول» که برای بیش از ۲۰ کشور جهان محصولات صوتی و تصویری تولید می کند نیز شریک است.
میزان درآمد اعلام شده شرکت «مدیاست» در سه ماهه اول سال ۲۰۱۱ حدود یک میلیارد و ۵۷۰ میلیون دلار و میزان سود آن ۹۷ میلیون دلار بوده است.
برلوسکنی در دوران نخست‌وزیری خود همچنین قانونی که او را مجبور به دادن فرکانس‌های کانال تلویزیونی«رته ۴» خود به کانال جدید «اروپا ۷ » می‌کرد، تغییر داد.
او در سال ۱۹۷۶ «ایل ژورنال» را خرید و در ادامه این راه به عنوان یک صاحب شرکت رسانه‌ای در سال ۱۹۹۰ ریاست گروه موندادوری را بدست آورد. این گروه در آن زمان ناشر روزنامه‌های معتبری همچون؛ لارپوبلیکا و هفته نامه‌های ال اکسپرسو، اپوکا و پانوراما بود.
دختر برلوسکنی نیز رئیس غیر اجرایی گروه انتشاراتی موندادوری است که ناشر کتاب و بیش از ۵۰ عنوان مجله است. روزنامه دست راستی “جورناله” نیز متعلق به خانواده برلوسکنی است.
مدیریت باشگاه آ.ث.میلان نیز برعهده سیلویو برلوسکنی است.او یکی از مردان نام آشنای سیاست ایتالیا است که چندین‌بار به نخست وزیری این کشور رسیده است. وی با در اختیار داشتن شبکه‌های رسانه‌ای فراوان نقش مهمی در موفقیت‌های میلان داشته است. برلوسکنی راستگرا، با در اختیارداشتن رسانه‌ها به میلیاردری با قدرت فراوان تبدیل شد.
وی توانسته است در عرصه سیاسی به توفیقات عظیمی دست یابد که از جمله آنها، سه بار انتخاب به عنوان نخست‌وزیر ایتالیا طی سالهای آوریل ۱۹۹۴ تا ژانویه ۱۹۹۵، ژوئن ۲۰۰۱ تا می۲۰۰۶ و از می۲۰۰۸ تاکنون بوده است.
در جریان انتخابات سال ۲۰۰۸ عمده تمرکز سیلویو برلوسکنی روی دو مساله اقتصاد در حال سکون ایتالیا و ناتوانی دولت چپ‌گرای رومانو پرودی بود.
او همچنین در سال ۲۰۰۳ ریاست شورای وزیران اروپا را بر عهده داشت. برلوسکنی همچنین رهبر حزب «فورزا ایتالیا» و ائتلاف حاکم در ایتالیا بوده است.
در سال ۲۰۰۹ ورونیکا لاریو، همسر دوم سیلویو برلوسکنی، که هنرپیشه سابق و مشهور تئاتر بوده، پس از گذشت ۱۹ سال از آغاز زندگی مشترک و با وجود داشتن ۳ فرزند از این زندگی، درخواست جدایی و طلاق کرد.
همچنین در همین سال، سیلویو برلوسکنی، نخست‌وزیر ایتالیا به اتهام رسوایی‌های مالی محاکمه شد.
اتهام‌های وارده به وی خلافکاری‌های مالیاتی در ارتباط با خرید حقوق تلویزیونی و سینمایی توسط شرکت مدیا عنوان شده بود.
وی ۱۴ اکتبر سال ۲۰۱۱ در حالی که با اتهاماتی از جمله رشوه، فساد جنسی و سوء استفاده از قدرت مواجه بود، با ۳۱۶ رای موافق در برابر ۳۰۱ رای مخالف از پارلمان ایتالیا رأی اعتماد گرفت.
سرانجام وی پس از بحران اقتصادی ایتالیا، نوامبر سال ۲۰۱۱ از سمت نخست وزیری این کشور استعفای اجباری داد و ماریو مونتی جای وی را گرفت.
ایسنا
