به گزارش نسیم؛ وی با بیان اینکه خانه مجردی پدیده‌ای متعلق به شهرهای بزرگ است که به کثرت‌گرایی و تکثر فرهنگی مربوط می‌شود ادامه داد: اصل خانه‌های مجردی را به طور مطلق نمی‌شود رد کرد، بلکه این پدیده را باید خوب شناخت و نقاط مثبت و منفی‌اش را دید. وی گفت: معتقدم افزایش سن ازدواج در دختران به سبب تجردهای ناخواسته است؛ یعنی دختران می‌خواهند ازدواج کنند، اما نمی‌شود.
وی تاکید کرد: به عنوان یک روانشناس می‌گویم که محدود کردن شدید و اجازه ندادن به فرزندان برای استقلال، باعث عصیان‌هایی از سوی جوانان به سوی والدین می‌شود. گلزاری گفت: به مرور زمان «تفاوت های نسلی» تبدیل می‌شود به «تعارض نسلی» و گاهی هم به «گسست نسلی»؛ گاهی همین شکاف نسلی پدیده‌ی خانه‌های مجردی را ایجاد می‌کند.
وی با اشاره به اینکه یکی از عوامل گرایش به خانه مجردی افزایش طلاق است گفت: در شهر بزرگی مثل تهران ۴۰ درصد از زوج‌ها در چهار سال اول زندگی‌شان به طلاق می‌رسند. کل طلاق‌ها در کشور در سال ۹۱ بین ۱۹ تا ۲۰ درصد و اغلب در سن جوانی بوده است. وی گفت: در مجموع تأخیر در سن ازدواج، تعارض‌های نسلی، استقلال‌طلبی، مهاجرت تحصیلی، مقاومت‌نکردن خانواده‌ها، افزایش طلاق، الگوبرداری از دوستان و هنجار‌شدن زندگی مجردی، از مهم‌ترین عوامل افزایش پدیده‌ی خانه مجردی است.
گلزاری ادامه داد: گرایش به رفتارهای پر خطر جنسی، یکی از تبعات خانه‌های مجردی است؛ به خصوص اگر خانه مجردی محلی باشد که طرف احساس کند دور از چشمان دیگران می‌تواند برخی رفتارهای انحرافی را انجام دهد و با بعضی‌ها ارتباط داشته باشد. وی با بیان اینکه اگر از لحاظ روانشناختی نگاه کنیم، کسانی که خانه مجردی دارند، افسرده‌اند و گاهی هم حتی زمینه‌های گرایش به خودکشی را ایجاد می‌کنند ادامه داد: به همین دلیل آمار خودکشی در زیست‌های مجردی بسیار بیشتر از خانواده‌هاست.
گلزاری گفت:مسأله دیگر، گرایش به انواع و اقسام اعتیادها است که الان رایج‌ترین‌شان، اعتیاد به انواع مواد مخدر، الکل و اینترنت است. در حدود چهار نوع اختلال شخصیتی زمینه‌های گرایش به تنهایی زیاد است که اسمش را می‌گذارند اختلال شخصیت پارنوا؛ یعنی آدمی که اصولاً به آدم‌ها و وفاداری و صداقت آن‌ها سوء ظن دارد.
