به گزارش پارسینه ، این روزها بحث جوانگرایی در ورزش کشور مطرح است. اما هر چه به مدیران ورزشی در سطح مدیریت باشگاهی نگاه می کنیم کمتر مدیرجوانی را می بینیم که توانسته باشد پست اجرایی گرفته باشد. اما در این بین شهرداری ارومیه به یک جوان ۳۲ساله اطمینان کرده و مدیریت باشگاه ورزشی اش را به او سپرده است. پیمان رضایی اکنون علاوه بر مدیرعاملی باشگاه ورزشی والیبال ارومیه، جوان ترین مدیرعامل یک باشگاه حرفه ای در کشور است.
• اولین سوالی که به ذهن می رسد این است که چگونه یک جوان ۳۳ ساله توانست وارد حلقه مدیریت ورزش ما شود؟
در ابتدا بگذارید به شما بگویم بنده سابقه والیبالی به عنوان بازیکن و مربی این تیم نداشتم از این رو صحبت رانت و پارتی با پیشکسوتان در موردم مطرح نیست.با توجه به حساسیت والیبال بین مردم شهردار ارومیه ،سراغ من آمد و بعد از گپی کوتاه به توافق رسیدیم.پیش از این کمتر این حادثه رخ داده که به یک مدیر جوان در این سطح که از قضا تخصص چندانی هم در آن رشته ندارد اعتماد کنند. اما خب من در ارومیه یک مدیر شناخته شده بودم و توانسته بودم مجموعه های کوچکی را در یک مدت زمان کوتاه به سطح بالایی برسانم.
همین موضوع هم مدیران شهرداری ارومیه را مجاب کرد که از تخصص و دانشی که در حوزه مدیریت دارم در بحث باشگاه داری استفاده کنم. برای همین برنامه جامعی را تحویل شهردار محترم ارومیه دادم. برنامه ای که برای فراتر از نتیجه گیری در یک فصل تنظیم شده بود. البته هیچ گاه اینگونه نبود که همه بدون شک و تردید به انتخاب من نگاه کنند. مثلا برخی می گفتند چطور یک جوان بدون سابقه ورزشی می تواند در کار موفق شود اما بنده عنوان کردم مگر آقایان یزدانی خرم و داورزنی که هر دو از موفق ترین مدیران تاریخ ورزش ما هستند تخصص والیبالی داشتند؟
مدیر باید برنامه داشته باشد و تخصص استفاده صحیح از داشته هایش را بداند. به نظر این مسئله ورزش ایران است. ما در ورزش استعداد خوبی داریم اما در حوزه مدیریت با مشکلاتی مواجه هستیم که این موضوع را کسانی می توانند از پایه درست کنند که دانش اش را داشته باشند.
• این درست است، اما شما در سوال قبلی گفتید که هیچ وقت والیبال بازی نکرده اید، فکر نمی کنید که یک مدیر ورزشی با کمی با ورزش آشنا باشد؟
این را قبول دارم. اما در ارومیه آیا کسی هست که والیبال را نشناسد؟ ارومیه پایتخت والیبال آسیاست. در دنیا به عنوان یک شهر والیبال دوست معروف است. همه کودکان در ارومیه از بچگی به سالن والیبال می روند و تیم های محبوبشان را تشویق می کنند. من تا الان فقط به اندازه انگشتان یک دست بوده که سالن نرفته باشم و تیم ارومیه را تشویق نکنم.
طبیعی است که مدیر باید یک عرق ورزشی و یک دانش پایه از ورزش را باید بداند. اما من پیمان رضایی قرار نیست تیم را تمرین بدهم. یا بروم داخل زمین اسپک بزنم. وظیفه من این است که شرایط را طوری فراهم کنم که آن مربی یا بازیکن با خیال راحت تمام توانش را برای تیم بگذارد و من این تخصص را دارم. ضمن اینکه من در این چندماه همکارانی را انتخاب کرده ام که بیشترین تخصص را در رشته والیبال دارند. پیشکسوتان این رشته هستند. از این رو در امور فنی از آنها مشاوره می گیرم.یک جمله معروف در مدیریت وجود دارد که می گوید مدیر خوب کسی نیست که خودش بیل بزند بلکه مدیریت یعنی شما نگذاری آن بیل بدون استفاده باقی بماند.
• حکم شما به عنوان مدیرعامل کی امضا شد؟
حدود ۴ماه پیش.
• تیمتان هم که اولین بازی را با پیروزی سپری کرد؟
بله، ما بازیکنان خوبی در اختیار گرفته ایم و می خواهین به همین روند ادامه دهیم و اگر خدا بخواهد جزو سه تیم اول سوپرلیگ شویم.
• نترسیدید که در شهری والیبالی مانند ارومیه این سمت مهم را قبول کنید؟
نه؛ چون اعتقاد دارم که می توانم موفق شوم. البته خود تلاش برای رسیدن به موفقیت هم استرس زا هست چون در شهری مثل ارومیه حرف نخست را والیبال می زند،همانگونه که در تهران و خیلی از شهرهای دیگر حرف همه مردم در باره فوتبال، استقلال و پرسپولیس است در اینجا هرکجا که بروید همه از والیبال صحبت می کنند.نوجوانان زیادی هستند که عاشق این رشته اند اما متاسفانه ابزار لازم برای دیدن و پرورش همه آنها وجود ندارد.اینکه بنده به عنوان یک مدیر فقط در فکر خرید ستاره دیگر تیم ها باشم نامش مدیریت نیست.مدیر آن است که هم تیمش را مدعی در مسابقات ظاهر کند و هم زیرساخت هایی را مهیا سازد که در آن ستاره سازی حرف اول را بزند.انجام این کار هم ممکن نیست جز بها دادن به جوانان.
• با این اوصاف برخلاف خیلی از مدیران که تنها در شعار صحبت از جوان گرایی می کنند اعتقاد به این موضوع دارید؟
دقیقا همینطور است.بعید بدانم در دیگر تیم های والیبال و یا حتی رشته های دیگر مدیرعاملی هم سن و سال بنده مشغول به فعالیت باشد.امروز یک مدیر بالاتر به پیمان رضایی اعتماد کرده است و من موظفم پاسخ این اعتماد را با خروجی کار بدهم. با توجه به هزینه کلان تیمداری نمی شود تنها به خرید بازیکن دیگر تیم ها بسنده کرد.بهترین راهکار فراهم کردن بستری است که در آن استعدادها شناسایی شوند.ما می توانیم همانند سعید معروف،بازیکنان دیگری را بسازیم اما این کار مستلزم ساختن زیرساخت است.بنابراین باید به جوانان اعتماد کرد و قطعا پاسخ این اعتماد شکوفایی آنها در آینده نه چندان دور است.
• سوال آخر اینکه نگاه فدراسیون و دیگر تیم ها به این جوانگرایی شهرداری چگونه بود؟
در چند جلسه ای که با مسولان فدارسیون و دیگر مدیران نشست داشتیم برخوردشان دلگرم کننده بود. بالاخره زمان آن رسیده است که دایره گزینش مدیران کمی وسیع تر از گذشته شود. البته این به هیچ عنوان این انکار توانایی های مردان با تجربه نیست.
