با پای پیاده عزم سفر کرده ایم، سفری که نتیجه آن را می‌دانیم و امید بسته ایم که آن حضرت به واسطه این امر ما را در درگاه الهی شفاعت کند و برکات اربعین نصیبمان گردد.
افق/زیارت مضجع شریف اباعبدالله الحسین(ع) در روز اربعین پاداش سه روز و دو شب پیاده روی افرادی است که به عشق سالار شهیدان از خانه و زندگی خود زده اند و در مسیری طولانی نجف اشرف را به سمت کربلای معلی طی می‌کنند.
در این مسیر که باید به آن نام عشق داد و مسیر عشقش خواند، پیر، جوان، زن، کودک، جانباز، معلول و از همه نوع نژادی حضور دارند که عشق به امام حسین(ع) نژاد نمی‌شناسد و در این عشق همه با هم برابرند.
اینجا هم پیاده از عشق حسین بن علی(ع) لذت می‌برد و هم کسانی که در بین راه حضور دارند و از زائران با انواع خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها پذیرایی می‌کنند؛ اینجا همه دل در گروه عشق حسین(ع) دارند.
هرچند بیشتر زائران مسیر نجف تا کربلا را برای پیاده روی انتخاب می‌کنند و از هر نقطه خود را به این شهر می‌رسانند، اما هستند کسانی که از فرسنگ‌ها فاصله دورتر هم با پای پیاده خود را به نجف اشرف رسانده اند تا پس از زیارت امام علی بن ابی طالب(ع) راهی کربلا شوند.
زائران از مسیر اصلی که از انتهای بازار بزرگ نجف(سوق الکبیر) به سمت پلۀ ثوره العشرین رفته و از آنجا به سمت چپ تغییر مسیر داده و این مسیر مستقیم تا کربلا ادامه دارد، پیاده روی خود را آغاز می‌کنند که از این مسیر و از انتهای بازار بزرگ نجف، تیرهای برق شماره گذاری شده اند.
اگر برای نخستین بار با پای پیاده عزم کوی یار کرده باشی، شاید در نگاه نخست با خود بگویی که تیرهای شماره گذاری شده آغازگر مسیر است، در حالی که اینها، تیرهای اصلی اتوبان نیست و از انتهای بازار تا اول اتوبان ۱۸۲ تیر برق شماره گذاری شده است.
پس از گذراندن ۱۸۲ تیر که فاصله تقریبی بین هر کدام هم ۵۰ متر است، تازه به طریق یا حسین یعنی تیر شماره ۱ می‌رسیم که از طریق یا حسین تا حرم قمر بنی هاشم این تیرها با رنگ قرمز، از شماره ۱ تا ۱۴۵۲ شماره گذاری شده اند.
پس زواری که حرم تا حرم پیاده روی می‌کنند در مجموع ۱۶۳۴ تیر برق را باید طی کنند تا به حرم باب الحسین یعنی قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس(ع) برسند و برای زیارت اباعبدالله الحسین(ع) اذن دخول بگیرند.
ادامه دارد…
حج
