به گزارش مهر، این چهره متعلق به یک جسد باستانی مدفون شده در انگیس دوران روم باستان است.
این جسد به خاطر یافت شدن در منطقه ایست ساسکس “بانوی بیچی هد”(‘Beachy Head Lady’) خوانده می شود.
اسکلت این زن در سال ۱۹۵۳ کشف شد و گفته می شود وی حدود ۲۴۵ سال پس از میلاد مسیح و در اواسط دوره روم باستان در انگلیس می زیسته است.
نکته جالب این اسکلت این است که بانوی بیچی هد اهل مناطق جنوب صحرای آفریقا یعنی در خارج از امپراتوری روم بوده است.
کارشناسان کاملا مطمئن نیستند که چگونه وی سر از انگلیس در آورده و در آنجا عمرش به پایان رسیده است. اما محققان بر این باورند بانوی بیچی هد احتمالا در این جنوب انگلیس بزرگ شده و به همسری یک مقام محلی در آن حوالی درآمده است.
نظریه دیگر این است که وی در تاجر جنگ افزار بوده و تصمیم گرفته در انگلیس سکنی بگزیند.
جو سیمن مدیر میراث فرهنگی در شورای ایست بورن بروگ می گوید این یک کشف خارق العاده برای سواحل جنوبی انگلیس است.
وی افزود: می دانیم که این زن حدود ۳۰ ساله بوده در مجاورت جایی که اکنون ایست ساسکس خوانده می شود بزرگ شده و با توجه به سلامت استخوانها و وضعیت مطلوب دندانهایش ، از رژیم غذایی مطلوب ماهی و سبزیجات تغذیه می کرده است.
وی اظهار داشت: هنوز نمی دانیم چرا این زن اینجاست و از موقعیت اجتماعی او بی خبریم.
بر اساس آنچه که درباره دوره روم باستان می دانیم و کشف مشابه در منطقه یورک احتمال دارد وی همسر یک مقام محلی بوده یا یک تاجر بوده که با استفاده از مسیرهای تجارت اطراف مدیترانه به این منطقه دور افتاده اروپایی رسیده است.
سیمن می گوید: استفاده از ایزوتوپ ها نشان می دهد که بانو بیچی هد از سنین پایین در منطقه ایست بورن بزرگ شده است. وی افزود این اسکلت ها در شرایط خوبی حفظ شد و نشانه ای از کار سخت در بدن این زن یافت نمی شود.
موزه ایست بورن با همکاری دانشگاه دوندی از آنالیز رادیو ایزوتوپ برای بررسی استخوان و دندانها این بانو استفاده کرده تا عناصر جذب شده از غذا و آب در طول حیات وی را بررسی کرده و به اثرانگشت زمین شناختی برای کشف جایی که بزرگ شده است دست یابند.
اسکلت کامل او برای نخستین بار به نمایش عمومی گذاشته شده است.
محققان از دندان و استخوانهای این اسکلت برای شناسایی ملیت یا اصالت منطقه ای، سن، جنس ، وضعیت سلامت، رژیم غذایی و در برخی موارد کشف علت مرگ استفاده کرده اند.
دانشمندان همچنین توانسته اند از اندازه جمجمه و جاهایی که احتمالا عضلات به استخوان می رسیده برای شکل دادن تصویر ظاهری او استفاده کرده اند.
اغلب اسکلت ها در این منطقه یافت شده یا متعلق به آنگلو- ساکسون هاست – حدود هزار و ۵۰۰ پیش- و یا ساکنان دوره نوسنگی در چهار سال پیش.
