دولتمردان فعلی که در گذشته، دولت های نهم و دهم را به چرخش عده ای خاص در عرصه مدیریتی کشور متهم می کردند، امروز خود اسیر همان «بیماری» شده اند و ظاهرا تنها به چند نفر خاص برای مدیریت بر سازمان های گوناگون اعتماد دارند.
البته این تمام ماجرا نیست. شکست اصلاح طلبان در شورای شهر تهران موضوعی بود که این جناح نتوانست از آن به راحتی بگذرد. هرچند رسانه های این جناح که به مسائل اجتماعی شهروندان تهرانی نیز با عینک سیاسی ، نگاه می کنند روزهای اول از ” فتح شورای شهر” می گفتند و آروزی بدست گرفتن مجلس را در سر پروراندند اما انتخاب مردم تهران ترکیب دیگری بود.
ترکیبی که بدون توجه به امیال سیاسی اصلاح طلبان فقط بدنبال حل معضلات و مشکلات شهری خودشان می گشت.
اما اصلاح طلبان دست بردار نبودند. هزارو یک ترفند برای آنکه شورای شهر تهران را سیاسی و جناحی کنند. گویا این تنش سیاسی است که می تواند آنها را زنده نگه دارد.
در ماه های ابتدایی شورا هم تلاش کردند به سمت جناحی کردن شورا و ایجاد تنش سیاسی حرکت کنند اما مقاومت اکثر نماینده های شورای شهر مانع از آن شد که طرح افراطی های این طیف سیاسی به نتیجه برسد.
پس از آنکه نجفی نتوانست برای تصدی وزارت آموزش و پرورش رای اعتماد مجلس را به خود اختصاص دهد، خیلی زود «کلید» سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به وی سپرده می شود. هر چند بعد از مدت کوتاهی گزینه وزارت آموزش و پرورش به بهانه بیماری قلبی فرار را بر قرار در «میراث» ترجیح می دهد، اما فورا مسعود سلطانی فر «کلید دار» سازمان میراث فرهنگی می شود.
«سلطانی فر» که پیش از این توانسته بود با رای مردم تهران به «بهشت» برسد، برای «کلید داری» سازمان «میراث فرهنگی» از «بهشت» فراخوانده می شود و به «کلید» «ویلا» را تحویل می گیرد.
ماجرای فراخوانی منتخب مردم از شورای شهر تهران به مشاغل دولتی به همین جا ختم نمی شود. بهانه بعدی برای جدا نمودن یک عضو دیگر از شورای شهر تهران از «بهشت» انتخابات فدراسیون قایقرانی است. هر چند که مجلس شورای اسلامی ریاست فدراسیون های ورزشی را شغل تفسیر نکرده، اما وزارت ورزش اصرار دارد که «دنیا مالی» برای هدایت فدراسیون قایقرانی الزاما باید از شورای شهر تهران استعفا دهد. تقاضایی غیرمعقول، غیرمنطقی و برخلاف قانون!
البته چنانچه «دنیامالی» نیز برای حضور بر مسند مدیریت فدراسیون «قایقرانی» مجبور به استعفا از شورای شهر شود، مطمئنا عده ای که شورای شهر را با زمین بازی سیاست اشتباه گرفته اند، بازی تازه ای را با «حسین رضازاده» عضو شورای شهر و رییس فدراسیون وزنه برداری آغاز خواهند کرد. بازی که سرانجام احتمالی آن به جدایی وی از شورای شهر و تکیه بر مدیریت فدراسیون وزنه برداری منتج خواهد شد.
نگاهی فراقانونی و زیاده خواهی های سیاسی در شرایطی که مجلس شورای اسلامی به عنوان نهاد تصمیم گیرنده، هیچ گونه مانعی برای حضور روسای فدراسیون های ورزشی درشورای شهر نمی بیند، باعث می شود که سه تن از منتخبین مردم بالاجبار و به واسطه سیاسی کاری زمینه خدمت رسانی در شورای شهر را از دست بدهند.
به نظر می رسند افرادی که مدام شعار «مردم سالاری» سر می دهند و مدعی اند که با «تدبیر» و رفتار «اعتدال»ی به دنبال تزریق «امید» به جامعه هستند، این روزها سخت درگیر بازی شطرنج سیاسی شده اند و به مهره چینی و یارگیری مشغول اند.
اتفاقات و جنجال های اخیر فارغ از هر گونه نگاه های سیاسی به نوعی دهن کجی به مردمی است که مختار پای صندوق های رای آمدند و در کنار رای «اعتماد» به «اعتدال» افرادی را برگزیدند که حس کردند لیاقت مدیریت شهرشان را دارند اما متاسفانه امروز شاهدند که با «داس اعتدال» به جان درخت تنومند شورایی افتاده اند که ریشه های آن با رای مردم در «۲۴ خرداد» جان گرفته است.
