دقیقاً ۳۶۲ روز پیش، یعنی در ۲۱ اسفند ۱۳۹۱ بود که طی یادداشتی در تارنمایم، ابراز امیدواری کردم: بازدید یک گروه مشترک از سازمان حفاظت محیط زیست و آموزش و پرورش از یک مدرسه محیط زیستی در تهران، بتواند زمینه را برای تحقق یک آرزوی دیرین مهیا سازد.
و امروز ظاهراً آن روز فرا رسیده است؛ چرا که مسئولین وزارت آموزش و پرورش امروز نه‌تنها متعهد می‌شوند که به سمت تأسیس یک دفتر مستقل محیط زیستی در ساختار اداری این نهاد معظم حرکت کنند، بلکه به دنبال رایزنی‌های گسترده معصومه ابتکار و علی اصغر فانی، قرار است تا وزارت آموزش و پرورش بیش از ۵۰ هزار نفر از آموزگاران خود را به کمک سازمان حفاظت محیط زیست، تبدیل به تسهیلگرانی سبز برای آموزش مفاهیم و آموزه‌های محیط زیستی کند؛ گام بلندی که بی‌شک ما را به رؤیت مدارس جامع محیط زیستی در وطن، یک قدم ملموس و مهم نزدیک‌تر خواهد ساخت.
آشکار است که در این مهم، تجربه‌ی افراد حقیقی و حقوقی، سمن‌های محیط زیستی و تمامی کنشگران طبیعت‌دوستی که سابقه‌ی فعالیت‌های آموزشی در مدارس دارند، می‌تواند بسیار به کار آمده و ما را در تحقق این آرمان بزرگ و سبز یاری دهد.
کلام آخر آنکه
می‌گویند: «اگر مردی توقع دارد تا بانویش یک فرشته در زندگیش باشد، ابتدا باید یک بهشت برایش بسازد.» نگارنده هم بر این باور است که اگر می‌خواهیم روزی را انتظار کشیم که در آن دیگر شاهد رفتارهای غیر محیط زیستی یا طبیعت‌ستیزانه‌ی دولتمردان و دولت‌زنان خود نباشیم، باید بکوشیم تا کلاس‌ها و میز و نیمکت‌هایی را سامان دهیم که در آنجا فرزندان ما با عشق و دانش، راه مهرورزی به طبیعت و همه‌ی زیستمندانش را به جذاب‌ترین و ماندگارترین شکل ممکن می‌آموزند.
آمین.
