استان شین جیانگ واقع در شمال غربی چین بوده و در قاره آسیا قرار دارد. مساحت این منطقه بیش از ۶ میلیون و ۶۶۰ هراز کیلومتر بوده و بزرگترین منطقه چین به شمار می رود. شین جیانگ در غرب و شمال با ۸ کشور همسایه است و از شرق تا غرب با مغولستان ، روسیه ، قزاقستان ، تاجیکستان ، قرقیزستان ، افغانستان ، پاکستان و هند هم مرز است.
خط مرزی این منطقه از ۵۴۰۰ کیلومتر تجاوز می کند که یک منطقه دارای طولانی ترین خط مرزی است. ملیت اویغور یک ملیت قدیمی درمناطق شمالی چین محسوب می شود. واژه‌ی اویغور به معنای همبستگی و وحدت است و در شین جیانگ که جمعیت آن بیش از ۷ میلیون نفر است ملیت محوری محسوب می شود . اکثر مردم اویغور در مناطقی مانند ” کاشا ” ، هه تیان ” و آ که سو ” در جنوب کوه آسمان زندگی می کنند.
آنها دارای زبان و خط خود می باشند. درتاریخ ، مذاهب بودایی ، نسطوری ، مانی و اسلام دراین منطقه رواج داشتند که سینگ جاینگ را به تنها منطقه آمیخته چهار مذهب در جهان مبدل ساخته است. در اواسط قرن دهم ، دین اسلام در امتداد جاده ابریشم به کاشغر راه یافت و تا قرن هفدهم همه‌گیر شد . ۱۰ نژاد در استان شین جیانگ ساکن می‌باشند از جمله اویغور ، قزاق ، هویی ، ازبک ، تاجیک و تاتار که مسلمان هستند. جمعیت مسلمانان ۵۶/۳ درصد جمعیت سراسر منطقه است. ۸۰ هزار نفر از ساکنین شین جیانگ بودایی و البته مغول و ۳۰ هزار نفر مسیحی می‌باشند.
این منطقه دارای گوناگونی فرهنگی بسیار است و با نزدیک شدن به مرز هر کشور آداب و سنن و در برخی مناطق زبان آن کشور نیز در زندگی و فرهنگ مردم کاملا مشهود است.
