قدرتمندترین زن دنیای سیاست؛ سیاستمداری که مادر نشد+تصاویر

آنگلا مرکل (با نام حقیقی Angela Dorothea Kasner) در ۱۷ ژوئیه ۱۹۵۴ در شهر هامبورگ و به عنوان اولین فرزند در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد.

 پدرش هورست کاستنر کارشناس الهیات مذهب پروتستان و فارغ‌التحصیل دانشگاه هایدلبرگ بود. مرکل، هنوز یک ساله نبود که به همراه خانواده‌اش به آلمان شرقی مهاجرت کرد. پدرش در کلیسای پروتستان برلین- براندنبورگ، مسئول شد و بارها جهت شرکت در راه‌اندازی یک رشته کلیسایی به تمپلین سفر نمود. مارکوس، برادر آنگلا در سال ۱۹۵۷ و خواهرش ایرنه در ۱۹۶۴ به دنیا آمدند.

آنگلا، در مدرسه پلی‌تکنیک شهر تمپلین شروع به تحصیل نمود؛ به عقیده معلمین و هم‌کلاسی‌ها، در دوران کودکی و نوجوانی کمتر مورد توجه اما دارای روابط اجتماعی خوبی بود. استعداد وی بیشتر در دروس زبان روسی و ریاضیات، چشمگیر بود. در المپیاد زبان روسی نیز توانست تا سطح بین‌المللی شرکت کند. آنگلا بجای جشن‌های معمول فارغ‌التحصیلی، در مراسم متبرک کلیسا که مختص ورود جوانان به جامعه مسیحایی است  در کلیسای ماریا ماگدالن شهر تمپلین شرکت کرد.

 وی در طول دوران مدرسه‌اش، عضو سازمان جمعی سیاسی کودکان که بعدها گروه جوانان آزاد آلمان نام گرفت، بود.

مرکل در زمان تحصیل در دبیرستان، نمرات خوب او در دروس مختلف بخصوص ریاضی و زبان روسی مورد توجه معلمان قرار گرفته بود.

نام کامل او در آن زمان و تا پیش از ازدواج اولش آنگلا دوروتئا کزنر بود. زمانی که وی وارد دانشگاه شد با اولریش مرکل دانشجوی فیزیک آشنا شد و با او ازدواج کرد. وی با مهاجرت به برلین شرقی در سال ۱۹۷۸ به همراه همسرش، همکاری علمی خود با مؤسسه مرکزی شیمی فیزیکی در آکادمی علوم شهر برلین، را آغاز کرد. در سال ۱۹۸۲ ازدواج بدون فرزند وی، به طلاق انجامید اما آنگلا نام خانوادگی همسر اولش را برای خود حفظ کرد و تبدیل به آنگلا مرکل کنونی شد.

آنگلا در سال ۱۹۷۳ در دانشگاه لایپزیگ به تحصیل فیزیک پرداخت که آن را در سال ۱۹۷۸ به پایان رسانید و دکترای خود را در مقطع شیمی فیزیک در سال ۱۹۸۶ به دست آورد.

مرکل در آکادمی علوم، با همسر کنونی خود، یوآخیم زاور متخصص شیمی کوانتوم آشنا گردید و در سال ۱۹۹۸ با وی ازدواج نمود. مرکل هم‌اکنون نیز با زاور اما بدون فرزند زندگی می‌کند، البته شوهرش دو پسر از ازدواج قبلی خود دارد.

مرکل به شدت از سخن گفتن درباره زندگى خصوصى خود ، درباره همسر سابقش ، درباره عدم بچه دارشدنش ، زندگى خانوادگیش و… پرهیز مى کند. او قاطعانه خبرنگاران فضولى را که قصد سرک کشیدن به زندگى شخصى اش را دارند ، سرجاى خود مى نشاند.

وی همیشه با یک ژست دیده می شود به طوری که رسانه ها ژست های تکراری مرکل را سوژه کردند.

رفتارهای نابهنجار مرکل تا جای است که وقتی شرکت آلمانی «برونو بانانی»تولید کننده لباس زیر، تصویر برهنه مرکل را روی لباس زیر به عنوان تبلیغات برای جلب مشتری استفاده کرد وی در مورد این مساله هیچ عکس العملی نشان نداد.

در این میان، آنگلا مرکل قطعا از انتشار عکسی که وی را در سن ۱۷ سالگی در لباس نظامی در کنار سایر نظامیان نظام کمونیستی پیشین آلمان شرقی نشان می‌دهد خوشحال نیست و به دلیل آشکار شدن هویتش مورد انتقادات بسیاری قرار گرفته است.

به گزارش روزنامه دیلی میل، انتشار تصاویر جوانی مرکل در لباس نظامی در حالی منتشر شده است که وی پیشتر ارتباطش با حکومت کمونیستی آلمان شرقی را انکار کرده بود.

مرکل در دنیای سیاست

در سالهای پایانی دولت کمونیستی آلمان شرقی، مرکل در اعتراضات خیابانی شرکت فعالی داشت و به عضویت حزب تازه تاسیس “حرکت دمکراتیک” (Demokratischer Aufbruch) درآمد و در زمان فروپاشی دیوار برلین به عنوان سخنگوی حزب فعالیت می‌کرد. در سال ۱۹۹۰ مرکل عضو حزب مسیحی دموکرات شد و در پایان همین سال به عنوان نماینده این حزب وارد مجلس آلمان شد. در ژانویه ۱۹۹۱ هلموت کهل (صدراعظم وقت آلمان) او را به عنوان وزیر بانوان و جوانان نامید و سپس وی پست خود را به وزیر محیط ‌زیست، حفظ طبیعت و بالاًخره به امنیت رآکتورها تغییر داد و این وزارت را تا سال ۱۹۹۸ که به قدرت گرفتن حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری گرهارد شرودر انجامید، نگه‌داشت. بعد از آن سعی بِه ائتلاف با سوسیال-دموکراتها برای حکومت در بعضی از ایالات کرد که به نتیجه‌ای نرسید.

آنگلا مرکل در سال ۲۰۰۰ به عنوان دبیر کل حزبش انتخاب شد. با این وجود در سال ۲۰۰۲ ادموند شتویبر، دبیر کل اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن که با دموکرات مسیحی ها در پارلمان متحد است، به عنوان نماینده دو حزب متحد برای صدر اعظمی کاندید شد. این دو حزب با رهبرانشان (مرکل و شتویبر) بارها شرودر و سوسیال دموکراتها را تحت عناوین مختلف سیاستهای غلط اقتصادی، افزایش بدهی‌های کشور و مهم‌تر از همه تعداد بسیار زیاد بیکاران مورد سرزنش قرار می‌دادند. با این وجود اتحاد آنها بار دیگر در سال ۲۰۰۲، بیشتر به خاطرسیاستهای آنها در مورد جنگ با عراق از ائتلافِ سبز-قرمز به رهبری گرهارد شرودر و یوشکا فیشر شکست خورد.

با افزایش بدهی‌ها و بیکاران کشور در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، فشار بر شرودر و متحدانش بیشتر شد تا آنجا که دموکرات مسیحی‌ها در سایر ایالتهای آلمان به پیروزی رسیدند. سوسیال دموکراتها و شرودر برای جبران این شکست‌ها پیشنهاد به عقب کشاندن انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۰۵ را دادند، تا به رقبای خود محبوبیتشان را میان مردم به اثبات برسانند. در حالی که کارشناسان امیدی برای سوسیال دموکرات‌ها نمی‌دیدند.

در انتخابات بوندستاگ در سال ۲۰۰۵ مرکل خود را نامزد صدراعظمی از طرف دو حزب متحد کرد. بر خلاف انتظار همه، سوسیال دموکراتها رأی بالایی آوردند به طوری که اتحادیه دموکرات مسیحی‌ها و سوسیال مسیحی‌های بایرن و یا سوسیال دمکراتها هیچ کدام به تنهایی نتوانستند اکثریت پارلمانی را بدست بیاوردند. احزاب کوچکتر مانند حزب سبزها یا دمکرات‌های آزاد که بطور سنتی شرکای ائتلافی احزاب بزرگ هستند، هیچکدام اینبار به میزان کرسی مورد نیاز برای ائتلاف با احزاب بزرگتر دست نیافتند. به این ترتیب ائتلاف دمکرات مسیحی‌ها و سوسیال مسیحی‌های بایرن مجبور شدند برای اداره کشور با سوسیال دموکراتها ائتلاف بزرگ را تشکیل دهند. بر طبق مذاکراتِ ائتلاف بزرگ، سوسیال دموکراتها به صدراعظمی مرکل و کناره‌گیری شرودر از سیاست رضایت دادند به شرط اینکه ۸ وزارت‌خانه بزرگ در دستان آنها باقی بماند. به این صورت آنگلا مرکل اولین صدر اعظم زن در کشور آلمان معرفی شد.

درباره مرکل و در واقع سیاست کنونی حزب او گفته می‌شود که او گرایش سنتی آلمان به فرانسه که پایه تشکیل یک اتحادیه قوی اروپایی است را می‌شکند و مثل تونی بلر و مارگارت تاچر بیشتر گرایش به نزدیکی با آمریکا دارد. این برای اتحادیه اروپا مساله مهمی است وگرنه در زمینه سیاست‌های اقتصادی اختلاف احزاب بزرگ حاکم در اروپا بسیار کم شده‌است. او به عنوان مارگارت تاچر قرن بیست و یک یاد می‌شود.

مرکل را می توان یک دنباله رو بی چون و چرای آمریکایی ها معرفی کرد. وی از مدافع سر سخت حامی صهیونیست هاست و چشمش را به این همه ظلمی که بر مردم فلسطینی به خصوص غزه وارد شد بسته است.

او که به خاطر دفاع از سیاست های ریاضتی اش با القابی نظیر صدراعظم آهنین و موتی( به معنای مامان در زبان‌ آلمانی ) خوانده می شود در اوج بحران مالی سال ۲۰۰۸ میلادی توانست اطمینان آلمانی ها را به خود جلب کند.

با این همه، مرکل محافظه کار در کشورهای جنوب اروپا با انتقادهای شدیدی مواجه بود و مردم و مسئولان این کشورها او را مسئول ریاضت های اقتصادی و اجتماعی می دانند که با هدف احیای روند رقابت اقتصادی به این کشورها تحمیل شد. تظاهرکنندگان خشمگین یونانی، پرتغالی و اسپانیایی در خیابان های آتن، لیسبون و مادرید همواره تصاویری از مرکل را با سبیل هیتلری با خود حمل می کردند و او را در شعارهایشان نازی می خواندند.

آنگلا مرکل رهبر غیررسمی اتحادیه اروپا خوانده شده است و مجله فوربز او را در ۲۰۱۲ دومین شخص قدرتمند جهان، نامید که بالاترین رتبه‌ای‌است که یک زن تاکنون بدان رسیده است.

مرکل اولین صدراعظم زن آلمان و اولین شهروند آلمان شرقی سابق است که بر آلمان دوباره متحد شده حکم می‌راند. وی برای سه سال متوالی (۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳) از سوی مجلهٔ فوربز به عنوان قدرتمندترین زن جهان انتخاب شد.

منابع:

باشگاه خبرنگاران جوان

دیپلماسی ایران

خبرآنلاین

ویکی پدیا

جهان نیوز

تابناک

 افق نیوز