فوتبال ایران حال و روز خوشی ندارد. اگر امروز در جام جهانی حضور داریم به لطف فوتبال خودمان نبوده است. باید سپاسگزار کشورهای آلمان و هلند باشیم که بازیکنان پرورش یافتهای چون اشکان دژآگه و رضا قوچان نژاد را تقدیم ما کردند. در فوتبال ما بوهای لابی و تبانی می‌آید. در فوتبال آلمان وقتی “اولی هوینس” فرار مالیاتی می‌کند، وی را متهم، زندانی و خلع سمت می‌کنند. اینجا داور تبانی کار را می‌بخشند، مدیرعامل بدهکار آزاد است و بازیکن کم‌فروش راست راست راه می‌رود.
مهر/باید رک و صریح صحبت کرد. فوتبال ژاپن و کره بازیکن به سری آ ایتالیا و لیگ برتر انگلستان صادر می‌کنند و بازیکنان ما به کشورهای حاشیه خلیج فارس می‌روند و فوق فوقش به لیگ هلند و لیگ دسته دوم اسپانیا. آیا این مصداق بارز افول فوتبال ایران نیست؟ در خصوص چرایی این موضوع چندین و چند ماه می‌توان گفت و نوشت اما اینجا مجالی برای این بررسی وجود ندارد چرا که در اینجا کسی خواب نیست بلکه خودشان را به خواب زده‌اند.
مردم خدا را شاکرند که می‌توانند از جام جهان نما بازی‌های لیگ‌های اروپایی و لیگ قهرمانان را ببینند. بی جهت نیست که ورزشگاه‌ها خالی از تماشاگر شده و کسی رغبت تماشای فوتبال ایران را ندارد. حساس ترین مسابقه فوتبال این کشور را تیم‌های استقلال و پرسپولیس برگزار می‌کنند. اگر بگوییم بدترین مسابقه فوتبال ایران و چه بسا جهان، این مسابقه است پر بیراه نگفته‌ایم. همین روز گذشته لیورپول در حساس ترین مسابقه فوتبال انگلستان با سه گل در زمین منچستریونایتد به برتری رسید. آرسنال در دربی لندن در وایت هارت لین مقابل تاتنهام پیروز شد. بایرن مونیخ در رقابت با بایرلورکوزن با حساب ۲ بر یک برنده شد.
اینجا در دربی ایران مربی پیش از مسابقه می‌گوید برای مساوی تیم خود را به زمین میفرستد و بازیکن فوتبال هم در دقیقه ۵ لگد به پهلوی حریف می‌کوبد. شاید که نه، قطعا باید به ورود پولهای بی حساب و کتاب در این فوتبال رجوع کرد که چگونه این ورزش پرطرفدار را فاسد کرده است. فوتبال مثل خونآشامی است که خون دیگر ورزش‌ها را می‌مکد و اجازه رشد به آنها نمی‌دهد. والیبال، بسکتبال، کشتی، ورزش‌های رزمی، تنیس روی میز، ورزش پارالمپیکی، فوتبال ساحلی و … در این ورزش به آنچه حقشان است نمی‌رسند.
محمد پنجعلی، سرپرست پرسپولیس، گفته بازیکنان نگران آجیل شب عیدشان هستند. رضا نورمحمدی در خصوص جور نشدن سند خودروی دوم نگرانی دارند. پیام صادقیان می‌گوید باید غصه چک ۱۲۰ میلیونی خود را بخورد. دهنوی به حال گوشت و مرغ کارمندان غبطه خورده. به راستی آیا غیر از این است که این پول از کیسه مردم به جیب این آقایان می‌رود؟ این روزها قاطبه مردم به دنبال پر کردن جاهای خالی زندگی خودشان هستند اما یک فوتبالیست که اصلا فوتبال هم بازی نمی‌کند، با بی شرمی محض از حق و حقوق میلیونی خود صحبت می‌کند.
یک بار برای هزارمین بار، آقایان در این جامعه اگر ریاضت اقتصادی هست باید برای همه باشد. کودک کار، زن سرپرست خانوار، کارمند و کارگر زحمتکش، در روزهای شب عید باید با عیدی و مزایای اندک (نسبت به تورم جامعه) روزگار بگذرانند و این آقایان که معلوم نیست پولشان از کجا تامین می‌شود، طلب‌های میلیونی دارند.
ای کاش این فوتبال، خروجی می‌داشت که دست کم دل کسی نمی‌سوخت. بوی فساد و تبانی در فوتبال از مرز آزاردهندگی هم گذشته و باز هم کسی حاضر نیست به صورت جدی در این خصوص وارد عمل شود. مسئولان وزارت ورزش اگر در دوره مدیریت خود همین یک مشکل را هم حل کنند، شاهکار کرده‌اند.
