اما ظاهراً تفاوت قیمت نه چندان زیاد این تورهای خارجی با تورهای داخلی بی علت نبوده، چنان که از ابتدای امسال، طبق اخباری که به دست آمده است اوضاع ایرانی‌ها در این تورهای خارجی با توجه به خدماتی که دریافت می‌کنند، تأسف آور و قابل تأمل است.
در هفته نخست تعطیلات نوروزی امسال ۱۷۰ ایرانی به دلیل عدم انجام تعهدات آژانس گردشگری در آنتالیا آواره شدند و برای بازگشت به ایران به مشکلاتی برخوردند که در نهایت نیز با هماهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با دادستان تهران، شعبه کشیک دادسرای عمومی و انقلاب تهران و رئیس کل دادگستری استان تهران مکاتباتی برای ممانعت از خروج مدیر عامل و اعضای هیات مدیره آژانس متخلف الیزه پرواز از کشور و مسدود کردن حساب بانکی شرکت و اعضای هیئت مدیره انجام شد.
این بار نیز ۵۰ نفر از مسافران مشهد که برای تور ارمنستان ثبت نام کرده بودند نیمه نخست تعطیلات نوروز به ارمنستان سفر می‌کنند اما زمان پایان سفر و هنگام خروج از هتل توسط هتلدار ارمنستانی گرو نگه داشته می‌شوند تا آژانس گردشگری، هزینه هتل را به طور کامل پرداخت کند.
طبق اطلاعات به دست آمده ظاهراً آژانس گردشگری ایرانی با نفر سومی در ارمنستان قرارداد بسته بوده تا مبلغ هتل را واریز کند که این اقدام انجام نشده بوده و مسافران ایرانی دچار مشکل می‌شوند.
سفر این ۵۰ نفر هموطن مشهدی به ارمنستان بیست و نهم اسفندماه انجام شد که ناهماهنگی‌ها و قراردادهای آژانس گردشگری با افراد فاقد صلاحیت، مانع از به جا ماندن خاطره خوشی برای آن‌ها شد.
اما آیا واقعاً شأن ایرانی‌ها در این حد است که در سفرهای خارجی با هر گونه توهین و تحقیری مواجه شوند و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هم در نهایت در صورت محرز شدن تخلفات آژانس گردشگری، آن را «لغو مجوز» کند؟
آیا وظیفه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تنها اعطای مجوز برای راه‌اندازی آژانس‌های گردشگری است یا باید در برابر هر اتفاقی که در برابر بی‌مسئولیتی‌های گردانندگان آن‌ها رخ می‌دهد نظارت کند و پاسخگو باشد؟
آیا سازمان میراث فرهنگی نظارتی بر قراردادهای آژانس‌ها با کارگزارانشان در سایر کشورها دارد یا اینکه مسئولان آژانس‌ها را رها می‌کند تا با هر فردی در آن سوی مرزها قرارداد ببندند و در نهایت هم، چنین اتفاقاتی رخ دهد که آبروی تمام ایرانی‌ها به حراج گذاشته شود و شاهد هر گونه بی حرمتی به ایرانی‌ها در خارج از مرزها باشیم؟
