قدیمی‌های روستا همه از مقبره امامزاده‌ای می‌گفتند که هیچ اثری از آن نبود و این داستان نسل‌به‌نسل بازگو شد.
همه تصور داشتند یک افسانه است، قدیمی‌های روستا همه از مقبره امامزاده‌ای می‌گفتند که هیچ اثری از آن نبود و این داستان نسل‌به‌نسل بازگو شد.
پیدا شدن یک امامزاده در مقبره‌ای که گفته می‌شود متعلق به چند صد سال پیش است کافی بود تا پای باستان‌شناسان و میراث فرهنگی به روستای «مهرآباد» در سبزوار باز شود.
بنا بر این گزارش، در این امامزاده که کارشناسان و اهالی این روستا را حیرت‌زده کرده است جسد با نهایت احترام در کنار دو ستون سنگی نسبتاً بزرگ به ارتفاع بیش از چهار متر به خاک سپرده شده و این ستون‌ها در دل زمین جای گرفته‌اند و ارتفاع دقیق آن نیز نامشخص باقی مانده است.
به‌گفته یک مسئول تقریباً قدمت این جسد به قرن پنجم هجری قمری می‌رسد و سن جسد از ۴۵ تا ۵۰ سال تخمین زده شده است.بنابر همین گزارش، جسد در ۲۰۰ متری «باغ ترشیزی» مدفون بوده و دو ستون در ضلع غربی مقبره قرار دارد.
«احمد مهدی‌نژاد» دهیار روستای مهرآباد گفت: داستان این مقبره نسل به‌نسل از بزرگان و پدران نقل شده بود. با این‌حال کسی نمی‌دانست قبر واقعی این امامزاده دقیقاً در کجا قرار دارد. در حالی که در سال‌های بسیار دور گودالی در نزدیکی «باغ ترشیزی» وجود داشت که روی آن یک قطعه سنگ کوچک قرار داشت اما دو سال پیش این قطعه سنگ ناپدید شد. احساس می‌کردیم آنجا همان محل گمشده ما است که سالها در داستان‌های بزرگانمان آن را شنیده‌ایم، به‌خاطر همین تصمیم گرفتیم این محل را بازسازی کنیم.
وی افزود: به‌مدت دو سال نامه‌نگاری کردیم، به سازمان اوقاف شهر «داورزن» و میراث فرهنگی سبزوار رفتیم اما هیچ‌کس توجهی نمی‌کرد تا این‌که یکی از مسئولان میراث‌فرهنگی به خواسته‌هایمان توجه کرد و با همکاری قاضی دادگاه و میراث فرهنگی، مجوز حفاری و بازسازی محل احتمالی امامزاده را گرفتیم. بهمن ماه سال گذشته بود که همراه «محسن گلستانی» رئیس سازمان اوقاف، «عبداللهی» یکی از نمایندگان میراث فرهنگی، امام‌جمعه شهر داورزن و سرباز به همراه یک درجه‌دار از پاسگاه انتظامی به حفاری دست زدیم.این دهیار روستای مهرآباد در ادامه افزود: روز نخست گودبرداری نتیجه‌ای نگرفتیم، روز دوم در حال گودبرداری بودیم که متوجه یک جسد شدیم. بلافاصله مسئولان و نمایندگان را فراخواندیم و همه از وجود یک جسد تقریباً سالم متعجب شدیم.
غلام مهرآبادی از کشاورزان این روستا نیز گفت: روز دوم گودبرداری وقتی خبری از مقبره نشد احساس کردم باید اطراف گودال را نیز حفاری کنیم، بلافاصله به خودروی حفاری اشاره کردم ۵/۱ متر جلوتر را گودبرداری کند. حدود دو متری گودبرداری شده بود که به یکباره خودروی خاکبرداری خاموش شد. باورتان نمی‌شود درست بالای سر جسد بودیم و حتی ستون‌های سنگی نیز دیده می‌شدند.
متأسفانه مقداری به جمجمه جسد صدمه وارد شد، بلافاصله نماینده سازمان اوقاف، نیروی انتظامی و امام‌جمعه را با خبر کردیم و فردای آن روز یک باستان‌شناس و تیمی از میراث فرهنگی بالای سر مقبره آمدند.
وی افزود: روز سوم پس از بررسی باستان‌شناس و نماینده میراث فرهنگی اعلام شد قدمت این جسد حدوداً به قرن پنجم هجری قمری می‌رسد و سن آن نیز تقریباً ۴۵ تا ۵۰ سال تخمین زده شد. در این صحنه تیم‌های میراث فرهنگی عکاسی و فیلمبرداری کردند و قرار شد ساعت هشت صبح روز چهارم مقبره را سنگ‌چین و بازسازی کنیم.
این مرد ۶۵ ساله روستای مهرآباد خاطرنشان کرد: محل کشف شده از قدیم به‌نام روستای «یحیی‌آباد» معروف بود و دو روستای یحیی‌آباد و مهرآباد تنها دو تا سه کیلومتر با هم فاصله داشتند اما به مرور زمان این روستا –یحیی‌آباد- از بین رفت و جز یک باغ خشک به‌نام «باغ ترشیزی» که در ۲۰۰ متری این مقبره قرار دارد چیز دیگری از آن باقی نماند و ما از سالها پیش از پدرانمان شنیده بودیم اینجا یک امامزاده وجود داشته و بارها خواستار بازسازی این مقبره بودیم.محمد مهرآبادی یکی از خادمان روستای مهرآباد گفت: ما از بزرگان نسل در نسل شنیده بودیم در جنوب غرب روستای مهرآباد یک امامزاده مدفون شده است، همه در این چند سال تلاش کردیم از این قبر بزرگوار محافظت کنیم. متأسفانه هیچ کس به درخواست‌های ما توجهی نکرد تا این‌که به یاری روستاییان و دهیاری توانستیم مجوز حفاری و بازسازی را با کمک میراث فرهنگی بگیریم.وی خاطرنشان کرد: در این مدت نیز به دنبال شجره‌نامه هستیم اما تا این لحظه نتوانستیم شجره‌نامه‌ای را به‌دست آوریم.
منابع : دانا و ایران
