به سختی می توان تصورکرد اعضای حزب کارگزاران و طرفداران دو آتشه تکنوکراسی دم از ضرورت حمایت از اقشار آسیب پذیر و رسیدگی به نیازمندان و مستضعفان بزنند . این افراد همان کسانی هستند که در طول ۸ سال دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی دم از ضرورت «توسعه به هر بهایی» می زدند و معتقد بودند زمانی که کشور در دور آبادانی وسازندگی بیفتد، ممکن است بسیاری زیر چرخهای توسعه له شوند و این مسئله امری طبیعی است!
با روی کار آمدن دولتی که بیشترین نزدیکی را با کارگزاران و پدر این حزب یعنی حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی دارد ، این افراد باز هم با همان شعارهای قدیمی خود وارد میدان شده اند و اعتقاد دارند هنوز هم می توان به له کردن تعدادی از مردم زیر چرخهای توسعه پرداخت و حرکت رو به جلویی داشت ! اما این بار لحن بیان ها به شدت با دفعات قبل فرق می کند ؛ حالا به جای ارائه اظهار نظرهای کارشناسانه و نظریه های اقتصادی و توسعه ای ، رو به توهین به مردم آورده اند.
غلامحسین کرباسچی در زمانی که قراربود نامزد مورد نظرش در انتخابات سال ۸۸ رو به روی دولت احمدی نژاد قرار گیرد به پهنای صورت اشک می ریخت و از ۱۲ میلیون نفری می گفت که در کشور در فقر زندگی می کنند .
او این سوال را از کروبی پرسید که می خواهد برای ۱۲ میلیون نفری که در فقر به سر می برند چه کند ؟ تا کجا پیش می رود و می خواهد از چه چیرهایی مایه بگذارد تا جلوی گسترش بی عدالتی را بگیرد ؟
با گفتن همین سوال بود که ناگهان بغض کرد و اشک ریخت . بعدها در مصاحبه هایش بیان کرد که این کارش نمایشی نبوده و واقعا دلش برای مردمی که زیر خط فقر زندگی می کنند می سوزد . او در آن روز به شدت نگران اوضاع کشور بود . او هم در آن زمان جزو دلواپسانی بود که با وجود اینکه در فیلم تبلیغاتی مهدی کروبی ظاهر شده و از او حمایت کرده بود ، در روز رای گیری جلوی چشم خبرنگاران با لبخند معنی داری رای به میر حسین موسوی داد!
کرباسچی که سیاسی کاری را در سال ۸۸ با فعالیت هایش به خوبی معنا کرد این روزها نیز با شدت گرفتن فعالیت های حزبش به سرعت رو به دولت آورده و در مجالس و جلسات مختلف از عملکرد دولت دفاع می کند .کرباسچی در سال ۸۸ برای مردم فقیر دل می سوزاند اما شاید خودش هم به یاد نداشته باشد که روزی در همان دولت سازندگی که تورم به آستانه ۵۰ درصد رسیده بود ، در مقام شهردار تهران بیان کرده بود «تهران شهر گرانی است ، کسانی که گلایه دارند چرا از تهران بیرون نمی روند ؟ تهران جای فقرا نیست !»
چند روز پیش کرباسچی با اشاره به انصراف ندادن مردم از دریافت یارانه که به بزرگترین شکست دولت در یک سال اول فعالیتش تبدیل شد ، بیان کرده بود که مردم ایران دروغگو هستند و میزان اموال و دارایی خود را به طور صریح و صحیح بیان نمی کنند. البته این گفته زیاد هم با مرام حزبی شهردار سابق تهران در تضاد نیست چرا که حزب کارگزاران زمانی بر این عقیده بوده است که «دولت نباید به فقرا کمک کند چرا که با این کار، مخالف عدالت گام برداشته چون باید مالیات ثروتمندان که کار می کنند و مالیات می دهند را به جیب عده‌ای ضعیف و تن‌پرور بریزد… دولت باید اجازه دهد دست طبیعت بطور عادی نسل ضعفا را محو کند».
پدر معنوی این حزب نیز در زمانی که قرار بود یارانه نقدی به مردم ارائه شود ، بیان کرده بود که «اداره کشور به شیوه گداپروری جواب نمی دهد.» دولت برآمده از این حزب نیز این روزها بر این عقیده است که بایدبه هر نحو ممکن یارانه نقدی را قطع کند و به صورت دیگری به توسعه اقتصادی بپردازد .شاید این روزها بهتر از هر زمان دیگری تصویر های در هم ریخته سالهای گذشته بتواند در کنار هم قرار گرفته و پازل فکری حامیان دولت را مشخص کند . تصاویری که مردم از کرباسچی به یاد دارند مخلوطی از تصاویر به هم ریخته و در تناقضی است .
زمانی او به عنوان متهم در دادگاه فسادهای مالی شهرداری در زمان دولت کارگزاران در دادگاه حضور پیدا کرده بود زمانی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ برای فقرا اشک می ریخت و می گفت رییس جمهور نباید برای مطرح کردن خود در جهان به تعداد فقرای جامعه اش بیفزاید و باید از آبروی خود برای ریشه کن کردن فقر استفاده کرد ، زمانی هم تصویر او در حالی که با کروبی به محل رای رفته و به موسوی رای داده بود ، در ذهن ها نقش بسته است و آخرین تصویر هم حرف های او در مورد دروغگویی مردم ایران است!
منبع: افکار نیوز
