پرویز کیمیاوی کارگردان، فیلمنامهنویس و تدوینگر ایرانی متولد ۱۳۱۸تهران، از چهرههای شاخص سینمای موج نو ایران شناخته می شود.
وی تحصیلات خود را در (L’Institut des hautes études cinématographiques (IDHEC و l’Ecole Louis Lumière فرانسه، در رشتههای عکاسی و فیلم گذرانده است .
او فعالیت هنری خود را در فرانسه، به عنوان دستیار کارگردان در شبکه تلویزیونی O.R.T.F آغاز کرد که تا سال ۱۳۴۷ ادامه داشت. وی پس از این مدت فیلم کوتاه «ژان مقدس ایرانی» را در فرانسه ساخت که به عنوام اولین تجربه فیلمسازی او محسوب می گردد.
وی در سال ۱۳۸۲ پیرمرد و باغ سنگی اش را ساخت که تا کنون آخرین فیلم در کارنامه سینمایی او به شمار می رود.
وی آثاری نظیر پیرمرد و باغ سنگی اش (۲۰۰۴) / ۱۳۸۲، ایران سرای من است (فیلم) (۱۹۹۹) / (۱۳۷۷)
اوکی مستر (فیلم) (۱۹۷۹) / (۱۳۵۷)،باغ سنگی (فیلم) (۱۹۷۶) / (۱۳۵۵)، مغولها (فیلم) (۱۹۷۳) / (۱۳۵۲)
پ مثل پلیکان (فیلم) (۱۹۷۲)، مسجد گوهرشاد (فیلم) (۱۹۷۱)، بازار مشهد (فیلم) (۱۹۷۰)، بجنورد تا قوچان (فیلم) (۱۹۷۰)
شیراز هفتاد (فیلم) (۱۹۷۰)، یا ضامن آهو (فیلم) (۱۹۷۰)، تپههای قیطریه (فیلم) (۱۹۶۹) را در کارنامه خود دارد
وی همچنین جایزه خرس نقرهای جشنواره ۱۹۷۶ فیلم برلین برای فیلم باغ سنگی در کارنامه خود دارد.
همچنین در این مراسم حضور علی عباسی تهیه کننده فیلم معروف تنگسیر نیز حضور داشت. علی عباسی، فارغ التحصیل اقتصاد و علوم اداری از دانشکاه تهران، تهیه کننده تعدادی از فیلم های معتبر و شاخص سینمای ایران است. پنجره (جلال مقدم،۱۳۴۹) حسن کچل (علی حاتمی، ۱۳۴۹) رضا موتوری (مسعود کیمیایی، ۱۳۴۹) تنگسیر (امیر نادری، ۱۳۵۲) تنگنا (امیر نادری، ۱۳۵۲) سازش (محمد متوسلانی، ۱۳۵۲) نازنین (علی رضا داود نژاد، ۱۳۵۵) و سوته دلان (علی حاتمی، ۱۳۵۶). او قبل از این که به سلک تهیه کنندگان سینمای ایران درآید نویسنده سینمایی مطبوعات (۱۳۳۸) و در کانال سه تلویزیون ملی ایران تهیه کننده و مجری برنامه شما و سیما (۱۳۳۹) بود.
هنوز چند صباحی از فعالیت عباسی نگذشته بود که نمایش تعدادی فیلم هنگ کنگی باعث کاهش فروش چند فیلم ایرانی مثل بیتا (هژیر داریوش، ۱۳۵۱) و پستچی (داریوش مهر جویی، ۱۳۵۱) شد.
عباسی در مخالفت با نمایش فیلم های هنگ کنگی نوشت: «برای جلو گیری از نابودی قطعی سینمای ملی حداقل جلوی نمایش این بنجل های هنگ کنگی و گسترش سینمای سوزناک و بی حاصل هندی و فیلم های بی ارزش ایتالیایی و غیره گرفته شود تا حداقل روزنی برای تنفس سینمای ملی ما ایجاد شده باشد».
فعالیت علی عباسی در سال های پس از انقلاب، در مقام تهیه کننده، محدود به سه فیلم شهادت (لودتزبیکر، مستند، ۱۳۵۸)، جایزه (علی رضا داود نژاد، ۱۳۶۲) و جعفر خان از فرنگ برگشته (علی حاتمی و محمد متوسلانی۱۳۶۳) شد، که هیچکدام منفعت مالی برای او نداشتند. علی عباسی پس از مشکلی که برای فیلم جعفر خان از فرنگ برگشته پیش آمد، به خارج از کشور رفت.