بنا به روایات دینی همسرداری یکی از امور بسیار حسنه و نیکو می باشد، به نحوی که هر یک از زوجین با برخوردی پسندیده، ثوابی عظیم را برای خو دثبت می نمایند.
در باب برخوردِ نیکوی همسران با یکدیگر نقل شده است: روزی مردی خدمت حضرت محمد (صلی الله و علیه) رسید و عرض کرد: یا رسول الله؛ من همسری دارم که چون وارد منزل می شوم، به استقبال من می آید و چون خارج می شوم مرا بدرقه می کند و چون مرا اندوهگین می بیند به من می گوید: اندوه تو برای چیست؟
اگر برای رزق و روزی اندوه پیدا کرده ای؛ بدان که خداوند ضمانت روزی تو را کرده است و اگر برای آخرت خود توشه ای برنداشته ای و اندوهناکی، پس خداوند اندوه تو را زیاد کند(چرا که این اندوه سزاوار توست به دلیل کوتاهی در بجا آوردن دستورات الهی).
رسول خدا (صلی الله و علیه) چون این سخنان را شنیدند فرمودند: همانا این زن از عمّال و کارپردازان خداوند است و [با این اعمال خود] نصف پاداش شهید را داراست.
منابع:
۱- شیخ صدوق. من لایحضره الفقیه، ج۳: ۳۸۹٫
۲- حسینی بهارانچی. آیین همسرداری و آداب زندگی در اسلام: ۱۳۲٫
قدس آنلاین
