رادیو فرانسه: گوگل قاتل حافظه است

به گزارش افق – جام؛ سایت رادیو فرانسه در تاریخ۱۰سپتامبر(۱۹شهریور) نوشت:«به دنبال توسعۀ بسیار سریع شبکۀ اینترنت در سراسر جهان و استفادۀ بیش از پیش کاربران، اعم از پیر و جوان، از پایگاه‏های مختلف اینترنتی و خصوصاً پایگاه‏ هایی برای جست‏وجو و یافتن اطلاعات، مانند گوگل، پژوهش‏گران فرضیه‏ های بسیاری را در رابطۀ استفاده از چنین پایگاه‏ هایی و تأثیر آن بر حافظۀ انسان مطرح کرده ‏اند.»
رادیو فرانسه افزود:« بسیاری از محققین و پژوهش‏گران روان‏شناسی معتقدند که پایگاه‏هایی مانند گوگول باعث تنبل شدن و به‏مرور نابودی حافظه‏ی انسان می‏شوند، حال در این زمینه، ماه‏نامه‏ی معتبر علمی “ساینس” چاپ امریکا، نتایج تحقیقات پژوهش‏گران بخش روان‏شناسی دانشگاه کلمبیا در ایالت متحدۀ امریکا را در ارتباط با اثرات اینترنت بر حافظۀ انسان منتشر کرده‏ اند.»
این سایت فرانسوی اضافه کرد:«در این تحقیقات، پژوهش‏گران با دو گروه از دانشجویان دانشگاه کلمبیا و هم‏چنین گروه دیگری از دانشجویان دانشگاه هاروارد آزمایش ‏های مختلفی را انجام داده‏ اند، هدف اصلی این تحقیقات، تعیین تاثیر مستقیم گوگل بر حافظۀ انسان بود و البته از ورای آن، بررسی تأثیر اینترنت و استفاده از رایانه، در کل سیستم آموزشی و حافظۀ مغز انسان.»
رادیو فرانسه خاطر نشان کرد:«بدین ترتیب، چند کارگاه مختلف تدارک دیده شد که در آن دانشجویان با موقعیت‏ های مختلفی روبرو شدند. در یکی از آ‏ن‏ها دانشجویان ‏باید دو متن تایپ می‏ کردند و آن را در رایانۀ خود وارد می‏ ساختند. برای متن اول، به آن‏ها تاکید شده بود که پس از پایان نگارش، متن‏شان از رایانه پاک خواهد شد و برای متن دوم، در حافظۀ رایانه باقی خواهد ماند، نتیجۀ حاصله این بود که بخش ‏هایی از متن اول که قرار بود از حافظۀ رایانه پاک شود، در ذهن دانشجویان باقی مانده بود، ولی متن دوم به ‏هیچ ‏وجه در ذهن‏شان باقی نمانده بود و فقط به ‏خوبی می‏دانستند که در چه پرونده ‏ای و در کجای حافظۀ رایانه، متن خود را وارد کرده ‏اند، در این زمینه، پژوهش‏گران به این نتیجه رسیده‏ اند که مغز و حافظۀ انسان در حال تطبیق دادن خود با فن‏ آوری‏های نوین و سیستم‏ های ارتباطی مدرن است و در نتیجه‏، بخشی از حافظۀ انسان به اینترنت و رایانه واگذار می‏شود و تنها اطلاعات لازم برای پیدا کردن متون و اطلاعات دلخواه خود، در حافظه نگهداری می‏شود.»
بنابر این گزارش؛ هم‏چنین در کارگاهی دیگر که در آن ۱۰۶ دانشجوی هاروارد حضور داشتند، از آن‏ها خواسته شد جملاتی را بنویسند که در آن‏ها اطلاعاتی عجیب و غریب به آنان داده می‏شد. مثلاً این‏که “چشم شترمرغ از مغز وی بزرگ‏تر است”، آن‏گاه از آن‏ها خواسته شد که بگویند چه چیز در وهلۀ اول، پس از نوشتن جمله، به ذهن‏شان خطور کرده است.
گفتنی است که اکثر دانشجویان در وهلۀ اول به فکر گوگل افتاده ‏اند. یعنی رجوع به اینترنت، برای کسب اطلاعات بیشتر و دقیق ‏تر در این زمینه.
اما در کارگاه سوم از دانشجویان خواسته شده بود به این سئوال جواب بدهند: «پرچم کدام کشورها تنها یک رنگ دارد»؟ دانشجویان باید پاسخ را پیدا می‏کردند و آن را در پرونده‏ای بر روی رایانه حفظ می‏کردند، روز بعد از آن‏ها خواسته شد که هم بگویند برای یافتن پاسخ سئوال چه جمله ‏ای را بر روی گوگل وارد کرده ‏اند و هم این‏که پرسش و پاسخ چه بوده و سرانجام این‏که پاسخ‏ها را در کجای رایانه حفظ کرده ‏اند.
رادیو فرانسه تاکید کرد:«نتایج حاصله از این کارگاه بسیار شایان توجه است. چرا که اکثر دانشجویان نه تنها پاسخ ‏ها را فراموش کرده بودند، بلکه تقریباً نمی‏دانستند برای یافتن اطلاعات، چه جملاتی را بر روی گوگل وارد کرده ‏اند. اما از همه جالب‏تر این است که اکثریت دانشجویان، تنها به خوبی، مکان پروندۀ حاوی پاسخ به پرسش در رایانه را به‏ خاطر داشتند، در نتیجه، حافظۀ انسان با توسعۀ اینترنت و رایانه سیستم فعالیت‏ش متفاوت شده است و به جای نگهداری اطلاعات، مکان آن در رایانه و یا شیوه و راه رسیدن به آن، از طریق اینترنت و گوگل را به‏ خاطر می‏ سپارد، به دنبال انتشار نتایج این تحقیقات، کماکان هواداران فرضیه‏ های مختلف بر این عقیده‏ اند که این نتایج فرضیات آن‏ها را ثابت می‏کند؛از یک سو، برخی روان‏شناسان و دانشمندان تاکید کرده ‏اند که اینترنت و خصوصاً پایگاه‏ های جست‏وجوی اطلاعات مانند گوگل، حافظۀ انسان را به مرور نابود خواهند کرد. همان‏طور که ۲۵ سال پیش، دسترسی تمامی جهانیان به ماشین حساب، سبب شد تا به مرور زمان افراد نتوانند از حفظ حتی کوچک‏ترین عملیات محاسبه و ریاضیات را انجام دهند.»
سایت رادیو فرانسه در پایان اظهار داشت:«هم‏چنین این افراد معتقدند که ازدیاد اطلاعات بر روی تارنمای اینترنت، سبب شده است که دانسته‏ های بشر از یک سو بسیار سطحی وخصوصاً بسیار شکننده شوند چون در ازای هر نظر و یا خبری که بر روی اینترنت پخش می‏شود، ده‏ها خبر متفاوت و یا نظریه ‏ها‏ی کاملاً مخالف نیز پیدا می‏شوند.»