وب سایت “رادیوزمانه” (radiozamaneh) در گزارشی کوتاه به روابط ویژه اسرائیل-امریکا اشاره و پروژه یهودی سازی را بررسی کرده است.
در گزارش مزبور آمده است:
««بخشی از یهودیان در طول تاریخ پیوسته آرزوی جمع شدن در یک منطقه واحد و تشکیل یک کشور را داشته‌اند. در قرن نوزدهم برخی از آن ها بر اساس تأکید بر برخی باورهای مذهبی-ایدئولوژیک با به راه انداختن جریانی به نام «صهیونیسم» در صدد برآمدند که این آرزو را به یک پروژه تبدیل کنند.
در سال ۱۸۹۷ کنفرانسی زیر نظر یک یهودی اتریشی-مجارستانی به نام «تئودور هرتصل» در سوئیس تشکیل شد که عنوان آن «نخستین کنفرانس صهیونیسم» بود. در این کنفرانس ۱۱۷ گروه یهودی شرکت‌کننده، سازمانی را بنا نهادند به نام «سازمان جهانی صهیونیست».
یک سال بعد این سازمان دارای ۹۰۰ تشکل عضو بود.
در ابتدا برای تشکیل کشور مستقل یهودی صحبت از مناطقی در کشورهایی مانند آرژانتین، اوگاندا، منطقه شرقی جزیره قبرس و یا حتی تگزاس در آمریکا بود.
اما سرانجام این سرزمین فلسطین بود که برای این منظور انتخاب شد؛ با وجود آنکه ۹۳ تا ۹۶ درصد مردم ساکن این منطقه غیریهودی (مسلمان و مسیحی) بوده و ۹۹درصد سرزمین‌های این منطقه را صاحب بودند.
پس از وارسی و گزارش از منطقه، دو نماینده این تشکیلات در مورد سرزمین فلسطین نوشتند: «عروس زیباست، اما شوهر کرده است».
سازمان جهانی صهیونیست به طور مصمم بر این شد که فلسطینی‌ها را باید از سرزمین خود بیرون راند، اگر شد با پول، اگر نه با زور.
اهمیت آمریکا برای اجرای پروژه صهیونیست ها از همان ابتدا آشکار بود. یکی از بنیان‌گذاران جریان صهیونیسم سیاسی به نام “ماکس ناردو” که از نزدیکان هرتصل بود نوشت:«تنها امید صهیونیسم، یهودیان آمریکا هستند».
در آن زمان یهودیان آمریکا تمایلی به جریان صهیونیسم نداشتند و حتی برخی از آن ها مخالفت می کردند. اما با فشار صهیونیست‌ها سرانجام آرزوی آن ها برآورده شد و آمریکا به چنان حامی بزرگی برای صهیونیسم تبدیل شد که مورخ یهودی «نائومی کوهن» در سال ۲۰۰۳ نوشت: “اگرحمایت مالی و فشارهای سیاسی یهودیان آمریکا نبود، اسرائیل می‌توانست در سال ۱۹۴۸ تولد نیابد“. همین بانوی مورخ می‌نویسد: “در واقع سرمایه‌گذاری یهودیان آمریکا در توسعه و حفظ اسرائیل تا همین امروز هم ادامه یافته است“.»»
