مریلا زارعی، بازیگر سینما، همزمان با روز جهانی قدس، در گردهمایی «خانه سینما» شرکت و با حضور در کنار هنرمندان و مردم کشورمان نسبت به جنایات رژیم‌صهیونیستی علیه مردم بی‌گناه غزه اعلام انزجار کرد. با او درباره این حرکتش گپ کوتاهی زدیم.
* واکنشتان درباره جنایات این روزهای رژیم صهیونیستی دربرابر مردم بی‌دفاع غزه چیست؟
واقعیت این است، طی روزهای سپری‌شده از زمانی که شهدای این حادثه به اندازه انگشتان یک دست بود تا امروز که تعدادشان متاسفانه نزدیک به‌هزار نفر رسیده، تصمیم راسخ داشتم که فارغ از تمام مناسبات سینمایی انزجارم را از این بی‌عدالتی‌ها ابراز کنم. طی این روزها مرتب از رسانه‌ها و مطبوعات مختلف با من تماس گرفته می‌شد و می‌خواستند نظرم را درباره این حادثه ناگوار جویا شوند. به همه آنها جوابی واحد داده‌ام، اینکه منتظرم درجایی یا موقعیتی بتوانم واکنشی از خودم ارایه دهم که تاثیر بیشتری بگذارد. علاقه‌مندم که واکنش‌هایم میان کلی‌گویی‌ها غرق نشود و فقط منحصر به اجتماع خاصی نباشد.
* یعنی مثلا در تریبونی مثل جشنواره‌ای بین‌المللی بتوانید حرفتان را بزنید؟
بله. دوست دارم تمام دنیا متوجه این عمل ننگین رژیم صهیونیستی شوند. من واقعا به حرکت آن پزشک نروژی که خودش به منطقه جنگی رفت، غبطه خوردم. «مدز گیلبرت» به صورت داوطلب برای کمک به مردم غزه به این منطقه سفر کرد و همان‌جا طی نامه‌ای تکان‌دهنده خطاب به باراک اوباما گفت: «آقای اوباما، قلب داری؟ شما را دعوت می‌کنم، یک شب، فقط یک شب با ما در [بیمارستان] شفا باشی؛ شاید با لباس مبدل یک نظافتچی. من مطمئنم که این، صددرصد، تاریخ را تغییر می‌دهد. امکان ندارد که کسی قلب و قدرت داشته باشد، یک شب در شفا بماند و پس از آن برای پایان‌دادن به سلاخی مردم فلسطین مصمم نشود.» به نظرم این حرکتی تکان‌دهنده بود که همه مردم جهان متوجه و شرمنده شدند و مسببان این واقعه را نیز رسوا کرد.
* با چه انگیزه‌ای به فراخوان «خانه سینما» درخصوص محکومیت جنایات رژیم‌صهیونیستی به مردم مظلوم غزه پاسخ دادید و در راهپیمایی روزجهانی قدس شرکت کردید؟
وقتی شنیدم «خانه سینما» به‌طور اخص کشتار مردم بی‌گناه غزه را محکوم کرده و فراخوان داده، وظیفه خود دانستم که هم به‌عنوان یک انسان و هم به‌عنوان یک بازیگر که قرار است از طریق تریبون موثر و بزرگ‌تری حرفی را بیان کند، در این گردهمایی شرکت کنم. البته از آنجا که نماینده صنف بازیگران «خانه سینما» نیز هستم و طبعا نه فقط در قالب یک فرد، بلکه از آنجا که همکارانم در این صنف به من اعتماد کردند و رای دادند، در نتیجه به پشتوانه و نمایندگی همان همکارانم که صدایمان با هم بلند‌تر و رساتر می‌شود، موظف شدم در این گردهمایی شرکت و صدای مظلومیت کودکان و زنان بی‌گناه غزه را منعکس کنم.
* نظرتان درباره کمپین «کشتن همنوع را متوقف کنید» که اخیرا در فضای مجازی راه‌اندازی شده و آقای فرهادی و گروهی از هنرمندان در آن اعلام نظر کرده بودند، چیست؟
من از این حرکت خیلی خوشحالم. البته در گذشته چنین اتفاقاتی نیز افتاده است. اما باید بگویم که درخصوص این حرکت هیچ‌کدام از همکاران با من تماس نگرفتند. فقط از طریق رسانه‌ها متوجه شدم که تعدادی از همکارانم با نوشتن شعار روی لباس و دست‌هایشان درخواست کردند که کشتن در جهان را متوقف کنند. اما در این رابطه حق ندارم نظر بدهم. بالطبع همکاران من به اعتبار آدم‌هایی که این حرکت را راه انداختند که حتما نیتشان خیر بوده، وارد این کمپین شدند.
اما باید بگویم که شعارها در این کمپین کلی است و به طور مشخص به حوادث اخیر مربوط نمی‌شود. مشمول تمام اقدامات غیرانسانی، جنگ و خونریزی در جهان امروز است. این جمله شامل کشته‌شدگان اتوبوس اسکانیا، حادثه سقوط هواپیمای مالزی و… هم می‌شود. مطمئنم که واکنش همکارانم از سر خیرخواهی بوده و خیلی هم زیباست.
من از همکارانم در این کمپین درخواست می‌کنم که به حرکت مثبتشان ادامه بدهند و به‌طور مشخص از جنایاتی که در حق مردم بی‌دفاع غزه شده هم نامی ببرند. وقتی رژیم صهیونیستی با شعار «یک تیر، دو نشان» جنایات خود را با افتخار انجام می‌دهد و به زنان حامله هم رحم نمی‌کند، باید مستقیم وارد عمل شد و با صدای بلند به جهانیان گفت که آنها به عمل غیرانسانی دست می‌زنند. بنابراین نگران واکنش‌های جهانی از عملکردمان و از اینکه ممکن است در جشنواره‌های جهانی مورد هجمه قرار‌گیریم، نباشیم. ضمن اینکه از سکوت سازمان ملل تعجب می‌کنم و از نظر من این سکوت، غیرقابل قبول است.
باید بگویم من پیش از این در زندگی‌ام در روز قدس به خیابان نیامده بودم، پس ببینید با دیدن و شنیدن فاجعه این روزها چقدر دلم به درد آمده که در گردهمایی «خانه سینما» و راهپیمایی همگام و کنار مردم شرکت کردم. از این فاجعه انسانی خیلی خشمگینم. حتی ممکن است عملکردم در عرصه جهانی مورد سوال قرار گیرد، اما وجدانم آرام‌تر می‌شود که در برابر این فاجعه سکوت نکرده‌ام و می‌دانم خدای متعال همیشه ناظر اعمال و نیات ماست.
* به نظر شما سینمای ایران تا امروز چقدر توانسته مظلومیت مردم فلسطین را به تصویر بکشد؟
متاسفانه سینمای ایران تا امروز درخصوص جنگ هشت‌ساله هم سنگ‌تمام نگذاشته. ما خودمان در سینما خیلی کارها انجام نداده‌ایم و هنوز حق مطلب را ادا نکرد‌ه‌ایم. هر چند حوزه سینما بسیار تاثیرگذار است و با وجود همه مشکلات گریبانگیر آن و مخالفت‌ها درون این خانواده، الحمدالله کارهای موثری انجام شده. از سویی متاسفانه مشکلات ما یکی، دو تا نیست. عده‌ای هم به برخی سوژه‌ها نزدیک نمی‌شوند، که سوژه فلسطین هم از آن دست مقولات است. به نظرم در مورد موضوع فلسطین باید به فیلمسازان خوبمان که مسلط به زبان سینما هستند سفارش داد. اما اعتقادم بر این است که سینمای ایران درباره مسایل خاص جامعه ایران باید سنگ تمام بگذارد و در کنار آن هم به مظلومیت مردم فلسطین بپردازد.
