به گزارش جمهوریت مهدی کوچک زاده، روز خبرنگار را به خبرنگاران تبریک میگوید؛ البته اصرار دارد این تبریک به آن دسته از رسانه ای ها محدود شود که از نظر او حق را زیر پا نمی گذارند.
گفتگو با این نماینده اصولگرای مجالس هفتم، هشتم و نهم درباره رسانه ها و خبرنگاران و چگونگی تقسیم بندی آنها از نگاه او، از این حیث که رابطه کوچک زاده با جماعت رسانه ای، جملات و اظهارنظرهایش درباره آنها و نیز نوع نگاهش نسبت به رسانه ها، همواره حاشیه های زیادی را به دنبال داشته است، جالب است.
آقای کوچک زاده رابطه شما با رسانه ها چطور است؟
به خاطر عدم رعایت اصول اخلاقی در بسیاری از رسانه ها و نیز درج و طرح اکاذیبی که موجب صدمه به ارزش ها و نظام اسلامی می شود و در مقطعی موجب شد رهبری نظام واژه “شارلاتانیزم” را در مورد فضای حاکم بر رسانه کشور به کار بردند، از برخی از آنها بیزارم. دهها رسانه را می شناسم که برای دریافت پول دروغ نوشته و می نویسند. البته رسانه هایی هم هستند که تلاش خودشان را برای رعایت امانت و اصول اخلاقی می کنند ولی فضای کلی حاکم بر رسانه را متاثر از آنها نمی بینم.
چرا به صورت پیش فرض با بعضی رسانه ها مصاحبه نمی کنید؟
این یک ادعا بیشتر نیست. من به صورت پیش فرض نسبت به هیچ کس و هیچ رسانه ای احساس و قضاوتی ندارم؛ بلکه اگر با رسانه ای مصاحبه نمی کنم یا به دلایل مستقیم یا شواهد و قرائن قطعی، آن رسانه را جزء همان هایی ارزیابی می کنم که به اصول اخلاقی و انسانی پای بند نیستند و ویژگی هایشان را گفتم.
پس در انتخاب رسانه برای مصاحبه، رعایت امانت برای شما مهم است؟
پای بندی به امانت داری و متعهد بودن به حقیقت و تلاش برای حفظ حرمت ارزش ها و نظام و حاصل خون شهدا. البته با هیچ رسانه بیگانه (خارجی ) هم مصاحبه نمی کنم.
البته به نظر می آید با رسانه هایی که مشی اصلاح طلبی را دنبال میکنند هم مصاحبه نمیکنید؟
بسیاری از اصلاح طلبان و بالطبع رسانه های وابسته به آنها به مبانی دینی پای بند نیستند (به قول آن آقازاده، سعی دارند هوای همدیگر را هم در عرصه سیاست داشته باشند) در نتیجه از دروغ نوشتن و تهمت زدن و… هم ابائی ندارند (البته این به معنای آن نیست که در رسانه های به ظاهر اصولگرا یا مدعی اصولگرایی چنین مواردی نیست بلکه در این مجموعه نیز بسیاری هستند که با کمال تاسف از اصلاح طلب ها الگوگیری کرده و یا با آنها مقابله به مثل می کنند) در نتیجه من با آنها مصاحبه نمی کنم و طبیعی است که چنین به نظر برسد که صرفا به خاطر نام و عنوان اصلاح طلبی است که با آنها مصاحبه نمی کنم؛ چون اکثرا اصلاح طلبند و یا اصولگرای ظاهری در خدمت اصلاح طلبان.
مساله شما با خبرنگاران است یا با سیاست رسانه ای آنها؟
بدیهی است با سیاست های رسانه ای یا همان شارلاتانیزم. البته برخی خبرنگاران را هم که عامدا و دانسته برای آن سیاست ها نوکری می کنند، مستحق بی اعتنایی و در برخی موارد ترحم می دانم و الا برای بسیاری از خبرنگاران که علیرغم علم به اختلاف دیدگاه با آنها، برایم ثابت شده دچار بیماری روحی و فکری نیستند و برای دریافت پول، حق را زیر پا نمی گذارند، احترام قائلم و با آنها مصاحبه هم می کنم.
پس چرا وقتی خبرنگار قانون برای مصاحبه زنگ میزند، با خبرنگار پرخاش میکنید و تاکید هم دارید که منتشرش کند؟
دقیقا به دلیل همان سیاست فاسد رسانه ای حاکم بر آن روزنامه! سیاستی که در آن دروغ و هتاکی و جسارت به احکام مسلم اسلامی به عنوان آرمان مقدس مردم و انقلاب جایز است.
شما معروف هستید به اینکه زود از کوره درمیروید! با این صفت، قاعدتا باید بعد از سردشدن، از برخی رفتارها و حرفهای خود پشیمان هم شده باشید. تا حالا با خبرنگاری برخوردی داشته اید که بعدا پشیمان شده باشید؟
بخشی از این معروفیت هم کار همان رسانه های دروغ پرداز و هتاکی است که حرف های ما را نمی پسندند. اولین بار هم این قضیه را روزنامه شرق، ۱۰ سال قبل، با طرح دروغی مبنی بر تعرض از سوی من به یک نماینده دیگر -که به نفع هاشمی سخنرانی می کرد- کلید زد. که از اساس دروغ بود و بعد هم وقتی همان روزنامه و خبرنگارش، از طرف من مورد سوال قرار گرفت که چرا چنین دروغ بی اساسی را نوشته اید، دروغ بزرگتری مبنی بر توهین کوچک زاده به خبرنگار را تیتر کرد. من هم دست آخر در دادگاهی که بر اساس شکایت من تشکیل شده بود، به آنها گفتم شما مدعی هستید که من به خبرنگار شما فحش داده ام و نوار آن را دارید، اگر نوار را به دادگاه ارائه نکنید، مستحق همه آن حرف هایی هستید که می گویید من به خبرنگارتان گفته ام؛ گرچه من نگفته ام. در همان دادگاه هم مسئول وقت روزنامه از من عذرخواهی کرد؛ اما هیچ وقت شهامت درج عذرخواهی اش در روزنامه را نداشت.
برخی کلماتی که شما درباره خبرنگاران مورد استفاده قرار داده اید، برجسته شده است؛ مثلا بحث خبرنگار و هرزه نگار. چقدر در انتخاب کلمات حساس هستید؟ آیا بعد از گفتن این کلمه، فکر کردید که بهتر بود کلمه دیگری را استفاده میکردید؟
هنوز هم معتقدم کسی که مطلبی می نویسد و در آن با داستان سرایی های نشات گرفته از ذهن منحرف و آلوده به مسائل جنسی خود، کلیت مسئولین در جمهوری اسلامی را متهم به انحراف فکری و جنسی در روابطشان می کند، هرزه نگاری می کند. یا رسانه ای مثل روزنامه قانون که احکام اسلامی نظیر شهادت زن در محکمه و نحوه آن را تبعیض جنسیتی بخواند و یا ولایت امیر المومنین را زیر سوال ببرد و یا ازهنرپیشه های هالیوودی برای جوانان این کشور الگو و اسوه بسازد، هرزه نگار و بلکه بدتر از آنست که نمیشود گفت! با این واکنشها و برخوردها، به نظرتان تصویر رسانه ای شما مثبت است یا منفی؟ بدیهی است که تصویر من در مجموعه ای که فضای حاکم بر آن را منفی و شارلاتانی ارزیابی کرده و آن مجموعه را مترصد آسیب به حقیقت می دانم، باید منفی باشد و الا باید فکری به حال خودم بنمایم! این تصویرسازی را فعالان رسانه ای ساختند یا اینکه آنها صرفا عمل شما را منعکس کردند؟ رسانه های دروغ پرداز ساختند و البته به هدفی که داشتند نرسیدند! چون عزت و ذلت دست خداست. هم دروغ نوشتند و هم با استفاده از تمامی شارلاتان بازی های تصویری و رسانه ای تلاش کردند ولی موفق نشدند! این را هم بگویم که من خودم را بی عیب و اشکال نمی دانم ولی در موضوعاتی که رسانه ها به آن پرداختند، دروغ و تحریف به کار بردند!
سعی کردید رابطه تان را با رسانه ها بهتر کنید؟
تلاش کردم به آنهایی که فکر می کردم از سر غفلت در این وادی زشت افتاده اند -به منظور نجات خودشان و نه برای منافع خودم- تذکر هایی بدهم ولی موفقیت بسیار اندکی حاصل شد! اگر رابطه تان با اهالی رسانه بهتر باشد، حساسیت های شما هم مبنی بر اینکه “سخنان و حرفهای من را تحریف کردند” کمتر میشود و یا اصلا از بین میرود؛ چنین نیست؟ اگر منظورتان از بهتر شدن یا بهتر کردن رابطه با اهالی رسانه این باشد که من برای اینکه از گزند اکاذیب و تحریفات رسانه ها در امان و عافیت باشم، دست از بیان حق علیه کانون های قدرت و ثروت و اشرافیگری بردارم، حاشا و کلا! اما اگر رسانه ای از مشی غلط هتاکانه و دروغ پردازانه و تحریف گرانه اش دست بردارد، دیگر سخنان هیچ کس و از جمله من را تحریف نخواهد کرد و مشکلی هم باقی نخواهد ماند.
آیا بر این باور هستید که رابطه با رسانه به عنوان مجرایی که می توان از آن طریق با افکار عمومی ارتباط داشت و نظرات خود را مطرح کرد، برای شما به عنوان یک نماینده مجلس ضروری است؟ چرا این رابطه ها را که استارت آن از سوی خبرنگاران زده میشود، قطع میکنید؟
البته اگر رسانه در مسیر صحیح عمل کند که همان رساندن حقیقت به مردم باشد، می تواند مجرای مناسبی برای آگاه کردن مردم به حقایق امور و در نتیجه اصلاح مسئولین و جامعه و نظام باشد؛ نه اینکه من هدفم این باشد که بخواهم از رسانه برای مطرح کردن خودم استفاده کنم. آنچه ضرورت دارد مطرح شدن حقایق با در نظر گرفتن منافع ملی و ارزش های اسلامی است که رسانه باید انجام دهد، نه مطرح کردن افراد از جمله من به عنوان یک نماینده. ضمنا در روزگاری که ریا و منفعت طلبی، یافتن دوست صادق به عنوان یکی از ضروریات زندگی در دنیای امروز را بسیار دشوار نموده است، من هیچ دستی را که صادقانه برای دوستی دراز شود، پس نزده و نمی زنم. امتحان کنند! فکر میکنید چرا شما خط قرمز برخی رسانه ها هستید و مطلب های شما را کار نمی کنند؟ از آن رسانه ها بپرسید. شاید از باب نترسیدن از مطرح شدن همه نظرات و یا اعتقاد زیادی به آزادی بیان است که ما را خط قرمز کرده اند!! بیشتر هم آنهایی این کار را کرده اند که خود را خیلی معتقد به آزادی بیان می دانند! البته خود من هم متنفرم از اینکه در هر روزی نامه ای مطرح شوم. انسان باید برای خودش ارزش قائل باشد.
معمولا چه روزنامه هایی را میخوانید؟
ایران به عنوان مطرح کننده نظرات دولت. شرق به عنوان مطرح کننده سخن مخالفان نظام و انقلاب. تهران امروز که مدتی است بیرون نمی آید، برای آشنایی با نظرات جماعتی که از توصیف آنها عاجزم و کیهان را به خاطر اطلاع از نظرات آقای شریعتمداری!
به چه سایت هایی سرمیزنید؟
مشرق، فارس، فردا نیوز، رجانیوز، جماران، فرارو، الف، جهان، آفتاب، شبکه خبر دانشجو و چند سایت و وبلاگ دیگر که حضور ذهن ندارم. مطالب روزنامه ها و سایت هایی را که با سیاست آنها موافق نیستم، به این دلیل که مطلع باشم چه نقشه ای برای نظام و ارزش های برآمده از خون شهدا دارند، می خوانم. و البته به برخی مطالبشان که احساس کنم برای جلوگیری از ایجاد انحراف در افکار عمومی احتیاج به روشن گری دارد، تعریضی هم می زنم
