این تصویر طبق نوشته ی پیوست آن، منطقه‌ای بین اسالم و خلخال، در ارتفاعات استان‌های گیلان و اردبیل است که ظاهرا علاقه‌ی شدید مردم به طبیعت را در چهار روز تعطیلات عید فطر به تصویر می‌کشد.
سوای این‌که تصویر یادشده در تعطیلات گذشته گرفته شده یا به روزهای دیگری از سال مربوط است، نشان‌دهنده‌ی هجوم بی‌مهابا، بدون کنترل و بی‌رویه‌ی مردم به طبیعت است که یک هشدار جدی، نه، بلکه یک فاجعه‌ی جدی است.
موضوع اساسی که با دیدن چنین تصویری به ذهن می‌رسد، این است که متولیانی مانند سازمان‌های میراث فرهنگی و گردشگری و حفاظت از محیط زیست در چنین مواقعی چه می‌کنند؟ ستادی که با عنوان «هماهنگی خدمات سفر» تشکیل شده، به چه کار می‌آید و چه وظیفه‌ای دارد؟ سازمانی مانند حفاظت محیط زیست که این‌قدر برای ورود گردشگران ضابطه‌مند و همچنین ایجاد سایت‌ها و کمپ‌های گردشگری در مناطق طبیعی، سنگ‌اندازی و اعمال محدودیت می‌کند، چرا در این‌گونه وقت‌ها دچار فراموشی و بی‌مسوولیتی می‌شود؟
از همه مهم‌تر، مردمی که بسیاری از آن‌ها مدام پُز تمدن و فرهنگ هفت‌هزار ساله‌ی ایران را می‌دهند، چرا در چنین مواقعی، یادشان می‌رود چه تمدن و فرهنگی دارند؟ اصلا همه‌ی این‌ها به کنار، مگر ما مسلمان نیستیم، آیا این شرایط مطابق توصیه‌های دین اسلام است؟
ایسنا
