آمارها نشان میدهد که ۳۸میلیونزن ایرانیدومین بازار لوازم آرایشی آسیای شرقی و هفتمین بازار جهانی را تشکیل میدهند! به نوعی میتوان گفت که همین آمارها میگوید هر زن ایرانی در سال ۱۵۰ دلار یا به عبارتی بیش از ۴۰۰ هزار تومان برای لوازم آرایشی هزینه میکند.
مردان مشتری ۱۲ درصد بازار آرایش!
البته مصرف لوازم آرایشی صرفا برای زنان نیست و مردان مشتریان ۱۲ درصد لوازم آرایشی در بازار هستند! حالا با توجه به آمار بالای مصرف لوازم آرایشی در میان زنان ایرانی و همچنین پایین آمدن سن دختران مصرف کننده لوازم آرایشی به دوره دبستان نشان دهنده آن است که مادران و کلا والدین و معلمان و مدیران مدارس و حتی اساتید دانشگاه و متولیان فرهنگی کشور باید بیشتر در این آسیب اجتماعی واردشوند.
مصرف ماهانه یک “ریمل” در ایران
“کریل جولیان” گزارش نویس خبرگزاری فرانسه در جدیدترین گزارش خود نوشته است: زنان مصرف کننده لوازم آرایش در ایران به طور متوسط ماهانه یک ریمل مصرف می کنند. در حالی که این آمار در فرانسه هر ۴ ماه یک ریمل است! شاید بگوئید این آمار صحیح نیست یا اینکه مستند قانونی ندارد اما کمپانی فرانسوی “لانکوم” که از سال ۲۰۱۰ در ایران شرکت توزیع کننده رسمی لوازم آرایشی را ایجاد کرده گفته که ایران بازار بالقوه و بزرگی برای ما محسوب می شود و ارزش سالانه این بازار صدها میلیون دلار است! و این اعتراف سود سالانه یک شرکت عرضه کننده لوازم آرایشی در ایران را نشان می دهد.
حکایت مزون های زیرزمینی!
در این میان جدا از موضوع آرایش دختران مزونها، فروشگاهها و حتی شرکتهای توزیع البسه خارجی و داخلی ۱۰ سالی است که پا را فراتر گذاشته و خارج از چارچوبهای قانونی اقدام به عرضه مد و لباس از طریق دخترهای خوش اندام و پسرهای شیک پوش با ظاهر آراسته میکنند. این مزونها که اغلب در خانههای مسکونی یا تجاری متمرکز هستند بیشتر از طریق تبلیغات چهره به چهره شهروندان را تشویق به حضور در مزون میکنند. البته رونق بازار مزونها و مانکنها بی تأثیر از برنامههای ماهواره ای نبوده است تا آنجا که وزیر ارشاد دولت یازدهم خبر از استفاده ۷۱ درصدی تهرانیها از ماهواره میدهد.
صاحب یکی از این شرکتها در تهران میگوید: اگر مزون و یا فروشگاهی نیاز به مانکن داشته باشد ما این افراد را معرفی میکنیم. البته بستگی دارد برای چه کاری باشند. مثلاً برخی برای شوی لباس و برخی هم برای عکس معرفی میشوند. مانکنها از ۸۰ تا روزانه ۱ میلیون تومان قیمت دارند که باز هم بستگی به زیبایی، اندام و حتی خوش نام بودن (بازیگر و…) دارند. این صاحب مزون مدعی بود که تنها شرکتی است که مجوز این کار را از وزارت ارشاد گرفته است!
برگزاری شوی لباس با ۷۰ میلیون تومانآخرین قیمتهای برگزاری شوی لباس نشان میدهد که برگزاری هر شوی لباس به صورت میانگین ۳۰ تا ۷۰ میلیون تومان هزینه دارد که شامل تیم عکاسی، نور، استیج و غیره میشود. در برخی از سایتها هم بدون اینکه جنسیت مرد یا زن مشخص باشد به آسانی با ثبت نام اینترنتی مانکن جذب میکنند. البته این سایتها بدون فیلتر فعالیت میکنند و حتی شماره حساب، آدرس و تلفن هم دارند!
لباس شب ۴ میلیون تومان/ ورود به مزون با شرایط امنیتیدر این میان قیمت برخی البسه زنان در نوع خود جالب و قابل تأمل است. گشت زنی در مزونها و فروشگاههای لباس زنانه در خیابانهای آفریقا، گاندی، سعادت آباد و الهیه نشان میدهد کم نیستند افرادی که برای یک لباس شب زنانه بیش از ۴ میلیون تومان هزینه میکنند! برخی از این فروشگاهها با تدابیر شدید امنیتی اقدام به فروش میکنند. از قفلهای الکترونیکی تا شیشههای نشکن و حتی ضد گلوله …. این اماکن به نوعی طراحی شدهاند که از بیرون به هیچ عنوان نمیتوان داخل فروشگاه را رویت کرد. حتی تابلو هم ندارند و تنها باید زنگ بزنی تا بعد از رویت از طریق دوربین مدار بسته وارد فروشگاه شوید. فروشندهها هم بعضاً بدون روسری و با حجابی نامناسب از مشتریها پذیرایی میکنند. بسیاری از این فروشگاهها و مزونها در فضای مجازی دارای سایت هم هستند.
اعتراف یک مسئول در تهران!ابوالقاسم شیرازی رئیس اتحادیه پوشاک تهران هم از این وضعیت گلایه دارد و می گوید: دختران جوان این روزها مدیر شوهای زیر زمینی در پایتخت هستند. حتی این تنوع به روپوش مدارس هم رسیده است. ۶۰ درصد لباسها خارجی هستند و ۵۰ درصد پوشاک هم قاچاق است!
مانکن های زن در بازار فرش ایرانحالا این آسیب شکل جدیدتری به خود گرفته و آرایش و پوشاکی که دختر جوان را به مانکن تبدیل کرده است وی را وارد بازار تجارت کرده به نحوی که بازرگانان و حتی تولیدکنندگان داخلی هم برای عرضه محصولات خود از مانکن های زن استفاده می کنند!
به عنوان نمونه می توانید طی یک بازدید از نمایشگاه بین المللی فرش که این روزها در تهران در حال برگزاری است به این دستاورد مهم پی ببرید! وقتی وارد این نمایشگاه می شوید بیشتر از بوی فرش های ماشینی بوی پنکک و مواد آرایشی به مشام می رسد! به قول معروف انگار نه انگار که اینجا ایران است! هرچند این آسیب جدید اجتماعی روزهای نخست خود را طی می کند اما باید مسئولان فرهنگی و نظارتی هرچه زودتر اقدام کرده تا این دیده نامتعارف از صنعت و تجارت کشور خارج شود.