مدتی انتظار کشیدم شیر پاک خورده ای به موضوع بپردازد، نشد. بالاخره ترک عادت کردم و این چند نکته را تقدیم میکنم.
۱ـ حتی اگر واقعیت داشته باشد که «ما به جز پخت آبگوشت بزباش و قورمه سبزی در هیچ تکنولوژی صنعتی نسبت به جهان برتری نداریم»، آقای اکبر ترکان، به دلیل حضور ۳ دههای در مناصب عالی کشور، یکی از متهمهای اصلی این جرم بزرگ و ستم ملی است و نباید با فرار به جلو، در جایگاه مدعی قرار بگیرد؛ بلکه باید خدا را شکر کند که در کشور کسی به کسی نیست و احتمالاً، حالا حالاها کسی در این فقره، یقهی او و سایر متهمین و بلکه مجرمین را نمیگیرد!
۲ـ آقای اکبر ترکان نباید نان انتقاد از دوران مملو از تلخی احمدینژاد را بخورد. ایشان تا پایان دورهی اول ریاست جمهوری آقای احمدینژاد، «معاون وزیر نفت، مدیرعامل پتروپارس و مدیرعامل نفت و گاز پارس» تشریف داشت و نه تنها در اعتراض به فجایع مدیریتی آقای احمدینژاد، استعفا نداد، بلکه عافیتطلبی پیشه کرد و از ترس غضب احمدینژاد، قید هرگونه انتقادی را زد و سالها پس از برکناری، حالا زبان باز کرده اند.
۳ـ مصلحت جناب ترکان عزیز در این است که بیخیال افشاگری دوران احمدینژاد شود! عالم و آدم ندانند، آقای ترکان خوب میداند که جنابشان نه تنها اهل مبارزه با فساد نیست، بلکه مبارزین با فساد را هم تحمل نمیکند و از این حیث، حرف و حدیث در خصوص خود او کم نیست! شاهد مدعا، مورد آقای دکتر شهریار مشیری، مدیرعامل معزول منطقهی آزاد قشم است. دکتر مشیری، فسادستیزی آقای ترکان را جدی گرفت و برای مبارزه با زمینخواریهای افسارگسیخته در قشم، آستین بالا زد و به عدلیه عارض شد؛ ولی جناب ترکان، به جای حمایت از او، مدعیاش شد و خواهان پسگرفتن شکایات شد و چون دکتر مشیری تمکین نکرد، پیشنهاد استعفا به او داد و وقتی از استعفا خبری نشد، با عزل، نسخهی دکتر مشیری را پیچید!
۴ـ آقای ترکان، به موضوع عزل و نصبهای بی حساب و کتاب و ناگهانی و غیرکارشناسی، هم، ورود نکند بهتر است؛ چه، خود ایشان در این خصوص، نقدخورش ملس است! صدور ۲ حکم برای آقایان مهدی بازارگان و علیاکبر شعبانیفردجهرمی به عنوان سرپرست منطقه آزاد قشم، در یک روز و با یک شماره و با چند ساعت فاصله، نشان میدهد، آقای ترکان، در عزل و نصبهای بی حساب و کتاب و ناگهانی و غیرکارشناسی، دست کمی از آقای احمدینژاد ندارد! فعلا همین قدر بس است. تا وقت بقیه مسائل برسد.