هرگاه صحبتی از صنعت خودرو پیش می آید اولین خطاب، نتیجه و دیدگاه بر اساس خروجی این صنعت که همان محصولات تولیدی آن است دیده می شود، اما یک نکته را نباید از نظر دور داشت که نقش این صنعت و تاثیرات آن بر سایر صنایع و کل اقتصاد کشور بیش از یک نگاه محدود است .
صنعت خودروسازی را می توان در ارکان مجزا در حوزه های طراحی ، قطعه سازی و تولید و عرضه قابل تفکیک دانست، هر چند خدمات پس از فروش نیز همواره به عنوان یکی از مراحل دیده شده است ولی این مقوله در تولید در نظر گرفته نمی شود.
خودروسازی به عنوان یکی از مهم ترین صنایع کشور که بسیاری از کارشناسان آن را دومین صنعت حیاتی ایران بعد از نفت می دانند، وابستگی زیادی به سایر صنایع مهم کشور دارد، زمانی که یک کشور در حوزه خودروسازی صاحب سبک بوده و از پویایی لازم برخوردار باشد، دیگر ارکان تولید صنعتی نیز در کنار آن رشد خواهند کرد و در نتیجه پیشرفت های این بخش در بقیه ارکان نمایان می شود.
حلقه های تولید کشور که معمولاً کامل هم نیستند با توسعه صنعت خودروسازی و نیاز آن به سایر محصولات به تدریج تکمیل می شوند، در سال هایی که شکوفایی تیراژ در صنعت خودرو وجود داشت بسیاری از ظرفیت های صنعت داخلی نیز افزایش یافت و بسیاری دیگر از فرایندهای تولید در کشور تکمیل شد که همه این ها وابسته به نیاز شرکت های خودروسازی بود که زمینه سازایجاد انگیزه تولید در بین صنعت گران شد.
در حال حاضر وجود برنامه توسعه محصول در صنعت خودروسازی ایران موجب شده که بازار جدیدی از توسعه صنایع زیر دستی باز شود و زمینه فعالیت آن از تولید محصولات نیمه صنعتی گرفته تا تولید فرآورده های با تکنولوژی روز را در برگرفته تا از این طریق خوراک قطعات مورد نیاز صنعت خودروسازی تهیه شود.
اما در این میان نباید از نظر دور داشت که حمایت دولت در افزایش واحدهای صنعتی و تسهیل شرایط دریافت تکنولوژی روز دنیا با کمک بانک ها و ایجاد فضای مساعد جهت توسعه همکاری های بین المللی خودروسازان با طرف های خارجی می تواند باب جدیدی در صنعت کشور باز کرده و رشد صنعت کشور را رقم بزند .
نکته ای که می توان از آن به عنوان اصلی ترین خطر و مانع فراروی صنعت خودروسازی کشور نام برد بحث واردات بی رویه خودروهای خارجی و عمدتاً بی کیفیت چینی است؛ زمانی که آمار افزایش صددرصدی ورود خودروهای خارجی که عمدتاً چینی هستند را می شنویم به یادمان میآید که چه صنعتگرانی را از گردونه خارج کرده ایم و چه کارگرانی را بیکار و در این بین چه سرمایه هایی از کشور خارج شدند تا فقط مدلهای پوشالی خودرو آن هم بدون هرگونه ضمانت و خدمات پس از فروش و برخوردار از ایرادات و نواقص فنی فراوان وارد کشور شوند.
متاسفانه در چند سال اخیر شرکت های داخلی تولیدکننده خودرو همواره متهم به ساخت مدل های قدیمی و مونتاژ خودروهای بی کیفیت شده اند و دلیل این موضوع نیز بی توجهی خودروسازان و منفعت طلبی آن ها عنوان شده است، اما نکته ای که باید مدنظر قرار گیرد این است که همان هایی که به راحتی خودروهای تولیدی خود را به کشور ما سرازیر می کنند، برای انتقال دانش ساخت قطعات تولیدی به خطوط تولید شرکت های داخلی هزاران بهانه می آورند تا بازار کشور ما را در گرداب خودروهای وارداتی و عمدتا بی کیفیت بیاندازند .
وارداتی که از بین رفتن سرمایه های ملی را هدف قرار داده و باورهایی که هنوز نمیدانند تعیین تعرفه گمرکی واردات حق هر کشوری برای نگهداری بازار و حمایت از صنایع داخلی خود است و با تبلیغات قصد دارند این موضوع را نهادینه کنند که تعرفه ۴۰ درصدی خودرو ظلم مضاعف به آنان است در حالی که این موضوع در بسیاری از دیگر کشورهای جهان نیز رعایت شده و در دستور کار قرار دارد برای مثال تعرفه واردات خودرو در چین هم ۳۷ درصد منظور شده است در حالی که همین کشور در هر بازاری که وارد شده و خودروهای خود را به فروش می رساند با استفاده از روش هایی از جمله دامپینگ سعی در خارج کردن رقیبان دارد؛ ضمن این که خودروسازان این کشور از حمایت های بسیار گسترده دولت چین برخوردارند.
برگزاری همایش بزرگ صنعت خودرو در ایران و حضور شرکت های معتبر بین المللی در کشور فرصتی است که توانایی ها و ظرفیت های موجود در داخل در معرض دید تولیدکنندگان مطرح جهانی قرار گرفته و شرایطی فراهم شود که در آن زمینه انتقال فن آوری های روز تولید به داخل و همچنین امکان برخورداری صنایع داخلی از الگوهای فن آوری روز فراهم شود.
