این آهنگساز که چندی پیش آلبوم «اشارات نظر» را منتشر کرد و در این اثر در مقام خواننده ظاهر شد، ادامه داد: مخاطب موسیقی تلفیقی هر روز بیشتر می‌شود و روندی روبه جلو را طی می‌کند.
او اظهار کرد: من معمولا در قالب نوازنده و آهنگساز فعالیت می‌کنم، اما در آلبوم «اشارات نظر» به‌عنوان خواننده نیز حضور داشتم. باید بگویم از این پس من را در کاراکترهای مختلفی می‌بینید.
درخشانی با بیان این‌که پاییز فصل خوبی برای موسیقی کشور نبوده و هنرمندان زیادی را از دست داده‌ایم، بیان کرد: اتفاقی که برای هنرمند می‌افتد، دردناک‌تر است، چون هنرمند می‌آید تا در فرهنگ کشورش اثرگذار باشد.
وی افزود: آلبوم «اشارات نظر» دو ماهی می‌شود که منتشر شده است و نظرات مختلفی نیز پیروی آن شنیده‌ام. البته من به‌عنوان مولف اثر، اولین کسی هستم که نقاط قوت و ضعف اثرم را می‌شناسم. به هر حال، هنرمند دائم در ارتباط با سبک‌های مختلف است و تأثیرات جامعه را بیشتر درک می‌کند.
این هنرمند که شامگاه ۱۱ آذرماه در مراسم نقد و بررسی آلبوم «اشارات نظر» در فروشگاه «فرهنگ» سخن می‌گفت، در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان مبنی بر این‌که داشتن برادری مانند پدرام درخشانی (نوازنده سنتور) چقدر در زندگی‌اش تأثیر گذاشته است، گفت: باید بگویم زندگی کردن با پدرام اتفاق بزرگی است و من هم از تجربیات او استفاده کردم. پدرام اولین استاد من در موسیقی محسوب می‌شود و فعالیت‌های او در گروه «آویژه» قابل بحث است.
او در پاسخ به پرسش مخاطب دیگری مبنی بر این‌که چرا در آلبوم «اشارات نظر» در مقام خواننده ظاهر شده است، اظهار کرد: خواندن ارتباط هنرمند را با مخاطبش بیشتر می‌کند. موسیقی بی‌کلام، مخاطب خاص‌تری دارد و البته خودم می‌دانم زمانی که آلبوم بی‌کلام منتشر می‌کنم، مخاطبش دقیقا چه طیفی است.
خالق آلبوم «هیچم خبر از هیچ» ادامه داد: درباره‌ی خواندن خیلی فکر کردم. بیان مفهوم با ساز، خیلی متفاوت است. در موسیقی بی‌کلام، مخاطب باید موشکافی کند تا حرف آهنگساز را بفهمد و ببیند نوازنده با سازش می‌خواهد، چه بگوید؛ اما کلام، خیلی روراست است. با این حال، باید بگویم آلبوم بعدی من بی‌کلام خواهد بود و اوایل سال آینده منتشر خواهد شد. کنسرت‌هایی هم که در آینده برگزار خواهم کرد، بی‌کلام و باکلام خواهند بود.
درخشانی در عین حال بیان کرد: خوانندگی در کشور ما، بویژه در زمینه‌ی پاپ، خیلی فرهنگ درستی نداشته و خیلی وقت‌ها وارد هجویات شده است. خواننده‌ی پاپ بیش از حد به مخاطبش اهمیت می‌دهد و حتی برایش مهم است که همه‌ی مخاطبانش از اثر او لذت ببرند.
این نوازنده و آهنگساز در ادامه‌ی سخنانش گفت: یکی از دلایلی که باعث بی‌سوادی در موسیقی ما شده، همان تکنولوژی است که باعث می‌شود، کمپوز کردن بسیار راحت شود. در واقع، این همان موسیقی پاپ امروز ماست. امروزه دستگاه‌هایی آمده‌اند که آهنگساز را بی‌نیاز از دانستن نت‌خوانی و داشتن سواد موسیقایی می‌کنند.
او ادامه داد: آهنگسازان بنامی را می‌شناسم که سواد خواندن و نوشتن موسیقی را ندارند، اما اثر می‌سازند و به خودشان افتخار هم می‌کنند و جالب است که به ما هم به دید تمسخر نگاه می‌کنند. مثلا به ما می‌گویند تو فوق لیسانس موسیقی داری و هیچ نداری.
درخشانی در بخش پایانی سخنانش اضافه کرد: نمی‌دانم این آلبوم ماندگار است یا خیر و دقیقا نمی‌دانم که تاریخ انقضایش چه زمانی است، اما موفقیت اثر در ماندگاری آن است.
در بخش دیگری از این نشست، رضا تاجبخش – نوازنده‌ی پیانو – در سخنانی گفت: نظر مخاطبان درباره‌ی آثار برای ما بسیار مهم است. این‌که در این آلبوم، میلاد درخشانی به‌عنوان خواننده ظاهر شده است، از نظر خیلی‌ها تجربه‌ی درستی نبود و به‌نوعی خودنمایی محسوب می‌شد. در صورتی که این منتقدان اصلا به تفکر پشت این آلبوم توجه نمی‌کنند.
این هنرمند ادامه داد: همه‌ی ما دوست داریم، از توانایی‌های‌مان استفاده کنیم. آدم‌ها دوست دارند، احساسات‌شان و آنچه را که دوست دارند، با دیگران به اشتراک بگذارند.
تاجبخش همچنین اظهار کرد: ملودی‌های آلبوم «اشارات نظر» را حدود ۱۲ سال پیش شنیده بودم. البته معتقدم آلبوم نباید آن زمان منتشر می‌شد، هر اثری باید در زمان و جای درستی منتشر شود. از طرفی یک هنرمند باید ژانرهای متفاوتی را که در آن توانایی دارد، تجربه کند و با خودش فکر نکند که با این تجربه‌آزمایی‌ها از جامعه‌ی هنر ترد می‌شود، بلکه شاید این کارها، راه را برای دیگران هم باز کند.
این پیانیست درباره‌ی روند موسیقی پاپ در سال‌های اخیر، گفت: به موسیقی این چند سال اخیر خیلی علاقه‌مند نیستم. در این چند سال همه، خواننده‌ی پاپ شدند، موسیقی تلفیقی یا سنتی خیلی کم‌رنگ شد و در واقع، موسیقی تلفیقی در این سه سال اخیر دوباره شنیده شد.
نیما رمضان – هنرمند گیتاریست – نیز که در این نشست حضور داشت و درباره‌ی صحبت‌های رضا تاجبخش گفت: یادم می‌آید، زمانی هر هفته در فارابی کنسرت برقرار بود یا فرهنگسرای نیاوران هر شب میزبان این اجراهای تلفیقی می‌شد؛ اما متأسفانه یک دفعه همه‌چیز به یک موسیقی پاپ بدشکل تبدیل شد که بعد از آن، خیلی‌ها فکر کردند، این موسیقی استاندارد ماست.
او ادامه داد: از سال ۸۶ به بعد، موسیقی‌ای به موسیقی استاندارد تبدیل شد که اصلا نمی‌شود، آن را گوش کرد. یک زمانی هم خوانندگانی با موی سیخ‌سیخی روی کار آمدند که دوره‌شان تمام شد.
وی تصریح کرد: باید بگویم آلبوم «اشارات نظر» اثر میلاد درخشانی، یکی از بهترین آلبوم‌هایی است که در ژانر فیوژن (تلفیقی) منتشر شده است.
رمضان درباره‌ی اهمیت دادن بیش از حد برخی هنرمندان به سلیقه‌ی مخاطب نیز گفت: ما هنرمندان خیلی وقت‌ها امنیت مالی و ذهنی نداریم. این باعث می‌شود که کمتر ریسک کنیم و از این موضوع بترسیم که نکند آثارمان خیلی بد شود. وقتی اثری را شروع می‌کنیم، فشار زیادی روی ما است. به هر حال، در ایران موسیقی نمی‌فروشد و فقط کپی می‌شود.
او اضافه کرد: امروزه مردم به‌شکل فست‌فودی موزیک گوش می‌کنند؛ قطعه‌ی اول را «پِلی» می‌کنند و اگر خوب نبود، اصلا گوش نمی‌دهند. دیگر آن دوره که کاست گوش می‌دادیم و نوارها را از این رو به آن رو می‌کردیم، تمام شد.
