در ادامه روزنامه ایران گفت‌وگویی کرده با زهره عرفانیان، بانویی که توانسته اثبات کند بانوان ایرانی به دلیل استعدادی که دارند از پس هر کاری بر می‌آیند.زهره عرفانیان فارغ التحصیل مقطع لیسانس رشته الهیات است و مدتی هم به عنوان دبیر تدریس کرده، دو فرزند دختر دارد که یکی دارای مدرک دکتری بیومکانیک و دیگری کارشناس ارشد عمران است و همسرش هم شغل آزاد دارد.
وی در پاسخ به این سؤال که چگونه اقدام به گرفتن گواهینامه پایه یک کرده است، اظهار کرد: حدود ۱۰ سالی است که گواهینامه پایه یک دارم و گرفتن پایه یک هم از یک شوخی با همسرم نشأت می‌گیرد که وی می‌گفت خانم‌ها که نمی‌توانند براحتی گواهینامه پایه یک بگیرند، من گفتم من می‌توانم و خلاصه هم موفق شدم؛ خودم اتوبوس ندارم و به دلیل علاقه‌ای که دارم با دیگر رانندگان کار می کنم که البته تعجب مردم را در پی دارد و بسیار جالب است.
این راننده اتوبوس گفت: به طور جدی دو سالی است که با اتوبوس رانندگی را آغاز کرده ام و چون دختر و همسرم ساکن اصفهان هستند بیشتر برای دیدن دخترم در خط شمال – اصفهان و همچنین لنگرود به تهران کار می کنم.عرفانیان در خصوص بروز مشکلات فنی گفت: از آنجا که اتوبوس‌ها تک راننده نیستند، خدا را شکر تاکنون کسانی که به‌عنوان راننده دیگر حضور داشتند، هــــمه فنی کار بودند و به کمک این دوستان مشکلات برطرف شده است.وی درخصوص برخورد مردم بیان کرد: یک بار که به عنوان راننده پشت فرمان نشستم یک خانم سن بالا جیغ و داد کرد که این ما را به کشتن می‌دهد، از آن پس همیشه سعی می کنم به عنوان راننده دوم بنشینم، اغلب مسافران از این مسأله استقبال کرده و از من سؤال می کنند چگونه می توانند گواهینامه پایه یک بگیرند.
عرفانیان درخصوص مدیریت داخل و خارج خانه افزود: از بابت پخت و پز خیالم به سبب وجود دخترم راحت است، بعضی وقت ها هم غذا را آماده می کنم و می‌روم، مشوق اصلی من در کارم، همسر و فرزندانم هستند و با حمایت‌های آنان توانستم تا این حد در این کار موفق باشم.این بانوی راننده اتوبوس ادامه داد: وقتی ۱۰ سال پیش برای گرفتن گواهینامه مراجعه کردم اوایل پذیرش این موضوع که خانمی برای اخذ گواهی پایه یک مراجعه کند، برای مسئولان عجیب و باور نکردنی بود، اما الحمدلله الان این فرهنگ بخوبی جا افتاده است و حتی در مسیر سفرهایم سرهنگ محترمی هست که همیشه تحسینم می‌کند.
وی اضافه کرد: حداکثر سرعت مجاز برای اتوبوس ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت است، یادم است اوایل که با راننده‌ای همکاری می‌کردم، وقتی نخستین بار پشت فرمان نشستم و با سرعت مجاز در حال رانندگی بودم، این سرعت از نظر او زیاد به نظر می‌رسید و می‌گفت خانم را چه به رانندگی، برو به قورمه‌سبزی پختنت برس؛ به‌هرحال بعضی می‌پذیرند و بعضی نمی‌پذیرند و دیدگاهها متفاوت است، البته از همکارانی که ما را می‌پذیرند تشکر می‌کنم و از افرادی هم که برخورد بدی دارند، اصلاً ناراحت نمی‌شوم.
عرفانیان با اشاره به خاطره‌ای یادآور شد: یک روز صبح از اصفهان حرکت کرده و به تونل منجیل رسیده بودم که یک پرشیا وقتی دید راننده خانم پشت فرمان نشسته، شروع به اذیت کردن کرد، از تونل که بیرون آمدیم سریع بدون اصلاح مسیر به محض اینکه اتوبوس را رد کرد، زود پیچید جلو اتوبوس و من هم سریع از ترمز اضطراری استفاده کردم، اما باز برخورد صورت گرفت و من مقصر شدم و جریمه هم به پای خودم بود.وی با بیان اینکه رانندگی اگرچه شغلی شیرین است اما سختی خودش را دارد، گفت: وقتی به ترمینال مقصد می‌رسیم، استراحتگاهی برای راننده خانم در ترمینال‌ها وجود ندارد، همچنین مشکل دیگری که وجود دارد، بیمه است که ماهانه ۱۱۰ هزار تومان پرداخت می‌کنیم، چرا که رانندگی جزو مشاغل سخت محسوب نمی‌شود، در صورتی که اگر رانندگی مداوم باشد، تکان‌های مداوم باعث ایجاد فاصله بین ستون فقرات می‌شود، در سایر کشورها رانندگی نیز جزو مشاغل سخت محسوب می‌شود.
