بعد از تجمع هواداران مقابل باشگاه پرسپولیس و خواستشان مبنی بر به کارگیری سید جلال حسینی در ترکیب پرسپولیس پیگیر شدیم تا علت عدم علاقه برانکو نسبت جذب این مدافع ملی پوش را جویا شویم.
پیگیری ها در مورد عدم جذب بازیکنی چون سیدجلال به نتایج جالبی رسید. نتایجی که نشان از وجود یک کینه قدیمی در بر هم خوردن این انتقال پر سرو صدا داشت.
طبق شواهد و قرائن برانکو بعد از حضور در پرسپولیس و برای تهیه لیست نفرات مورد نیاز خود مشورتی با زلاتکو کرانچار سرمربی سابق پرسپولیس و سپاهان می کند و از این مربی می خواهد تا در مورد برخی نفرات نظرش را اعلام کند.
در مورد سیدجلال که سابقه اختلاف نظرهایی هم با کرانچار در سپاهان دارد این مربی آب پاکی را روی دست برانکو می ریزد و اعلام می کند برای حفظ آرامش تیمت بهتر است از حسینی صرف نظر کنی و اینگونه می شود که کرانچار رای منفی به جذب حسینی توسط پرسپولیس و برانکو می دهد.
برانکو نیز با استفاده از تجربه کرانچار نظر قطعی خود را در مورد حسینی اعلام می کند و به باشگاه اعلام می نماید هیچ علاقه ای نسبت به جذب این مدافع ندارد.
حال سوال اینجاست که نژادفلاح که مدعی مذاکره با سیدجلال می شود بر اساس لیست کدام مربی و نظرخواهی از کدام شخص فنی باب مذاکره را با این مدافع گشوده است؟
آیا این مذاکره بدون حضور برادر سید جلال که مدیر برنامه های او نیز محسوب می شود تنها با نیت به راه انداختن یک مانور قدرت نمایی در فصل نقل و انتقالات بوده است؟ آن هم با توجه به این که نژادفلاح می دانست پرسپولیسی نخواهد شد.
