شبکه های ماهواره ای چند سالی ست که تاثیرات مخربی بر روی کانون خانواده در ایران داشته است.
تحریک حس رقابت در میان زنان و مردان
یکی از گام های موفقیت در زندگی مشترک قرار دادن خویش در جایگاه مشخص هستی است. وقتی زن و مرد از جایگاهی که خداوند برای آنان مشخص کرده، خارج شدند، دیگر نمی توانند در کنار هم احساس خوشبختی کرده و مایه ی آرامش هم باشند.
در شبکه های ماهواره ای به شدت روی این مسأله تکیه می شود که زن و مرد رفیق هم نیستند؛ بلکه رقیب یکدیگرند. اگر زن اندکی غافل شده یا کوتاه بیاید، عقب افتاده و قافیه را می بازد. در برخی از برنامه های ماهواره ای ارزش مرد را در اندازه ی موجودی که تنها وظیفه اش پاسخ گویی به نیاز جنسی زن است پایین می کشند.
برنامه های ماهواره ای شبکه های همچون فارسی وان این رقابت را به اندازه ای تقویت کرده اند که چند همسری برای زنان را حقی معقول و عادلانه به شمار می روند.
در تعریف قوانین این رقابت، قانونی را به صورت زیرکانه به زنان آموزش می دهند که: ((اگر همسرت در حق تو خیانت کرد و با جنس مونث دیگری غیر از تو ارتباط برقرار کرد، این حق تو است که با او مقابله کنی و خیانت او را با خیانت پاسخ دهی. این کار نه تنها زشت نیست؛ بلکه حقی است که تو بدون عذاب وجدان می توانی از آن استفاده کنی.))
شما خانواده ای را تصور کنید که زن و مرد در آن، خود را رقیب یکدیگر دانسته و همیشه در این فکر هستند که از دیگری کم نیاورند. خانه بنا بود فضای رفاقت باشد تا در پرتو این رفاقت، آرامشی به دست بیاید؛ اما با وجود رقابت میان زن و شوهر آیا این خانه روی آرامش را خواهد دید؟
حالا کمی محدوده ی فرضمان را بزرگ تر کنیم. اگر زنان و مردان جامعه ای یکدیگر را رقیب هم بدانند و جنس مخالف را دشمنی ببینند که دائم بایدبا او جنگید و رقابت کرد، چه اتفاقی در آن جامعه خواهد افتاد؟
ایجاد حس رقابت در میان زنان و دختران برای جلب توجه مردان
صابر نیوز می نویسد جامعه ی مورد نظر غرب، جامعه ای است که فضای آن صحنه ای برای رقابت های هوس آلود است. گردانندگان اصلی این رقابت نیز زنان هستند. ابزار اصلی گردانندگان این رقابت هم خودآرایی است. خودآرایی در خانواده ی دلخواه غرب، یک ضرورت است. این خودآرایی باید بر محور تحریک امیال جنسی مردان باشد. در این میان فرقی میان دختر مجرد و زن متاهل وجود ندارد؛ زیرا در تفکر رسانه ای غرب که در شبکه های ماهواره ای نمود یافته، تأهل مانعی برای هوس رانی نیست.
زن و مرد به عنوان دو جنس مکمل باید هرکدام در جایگاهی که خدا برای آنان تعیین کرده، قرار بگیرند تا خود و جامعه ی انسانی را رشد دهند. حالا اگر دغدغه ی اصلی زنان یک جامعه، جلب توجه مردان باشد، آیا چنین جامعه ای روی رشد و پیش رفت را خواهد دید؟
برگرفته از کتاب بشقابهای سفره بشت بام مان نوشته محسن عباسی ولدی/ جام نیوز
