سینماگر مطرح لهستانی – فرانسوی، در نخستین گفت‌وگوی تلویزیونی بعد از حبس خانگی‌اش در سوییس گفت که از رفتار غیر اخلاقی و غیرقانونی خود با دختری زیرسن قانونی پشیمان است.
به گزارش ۲۴، برنده جایزه اسکار در گفت‌وگویی که هفته گذشته در تلویزیون سوییس پخش شد، گفت: ۳۳ سال است که پشیمانم…
رومن پولانسکی در سال ۱۹۷۷ در آمریکا به اتهام داشتن رابطه جنسی با سامانتا گیمر ۱۳ ساله مجرم شناخته شد. او در سال ۱۹۷۸، ۴۲ روز را در زندانی در آمریکا سپری کرد و پس از شنیدن شایعاتی مبنی بر اینکه قاضی می‌خواهد بار دیگر، و این بار برای مدتی طولانی‌تر او را به زندان محکوم کند، در شب صدور حکم، از آمریکا گریخت.
رومن پولانسکی دیگر هیچ‌گاه به آمریکا بازنگشت و در مراسم اسکار سال ۲۰۰۳ برای دریافت جایزه بهترین کارگردانی برای فیلم پیانیست حضور نیافت. او در سال ۲۰۰۹ در زوریخ دستگیر شد و پس از نزدیک به ۱۰ماه حبس خانگی در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۰ آزاد شد.
رومن پولانسکی تاکنون بارها از سامانتا گیمر پوزش خواسته و در دهه ۹۰ نیز در دادگاهی به حل و فصل پرونده شکایت سامانتا پرداخت. در سال ۲۰۰۳ سامانتا گیمر که در این مدت خانواده تشکیل داده است، اعلام کرد پولانسکی را بخشیده است و از دادگستری کالیفرنیا درخواست کرد که این پرونده بسته شود.
اما دادگستری کالیفرنیا اعلام کرد که از نظر حقوقی پرونده پولانسکی همچنان باز است. رومن پولانسکی که کارگردانی فیلم‌هایی نظیر بچه رزمری را در کارنامه خود دارد، گفته است: سامنتا گریمر قربانی مضاعف است. قربانی من و قربانی مطبوعات.
او در گفت‌وگو با شبکه سوییسی تی اس آر از گذشته دردناک خود هم سخن گفت و از جمله به دورانی اشاره کرد که در جنگ جهانی دوم، زمانی که یک کودک یهودی بود، در یک گتوی لهستانی زندگی می‌کرد. بخشی از سخنان او نیز به ماجرای قتل همسرش شارون تیت در سال ۱۹۶۹ اختصاص داشت.
رومن پولانسکی گفت: من به مرگ عادت دارم، کمی شبیه جراح‌ها که به دیدن شکم بازشده عادت دارند. پولانسکی از کشور سوییس تشکر کرد که دادگاهش درخواست آمریکا را برای استرداد به آمریکا نپذیرفت. او گفت: ملت شما صاحب ارزش‌هایی است که در سایر نقاط دنیا رو به نابودی است.
رومن پولانسکی در این گفت‌وگو گفت: من تحمل مصلحت‌سنجی را که زشتی‌های همه ما را زیر یک پوشش پنهان می‌کند ندارم. همه ما شبیه هم هستیم، با تعداد کمی استثنا مثل من که این پوشش برای آنها کمی نازک‌تر می‌شود. هفته گذشته رومن پولانسکی جایزه یک عمر دستاورد هنری را با دو سال تاخیر، از جشنواره فیلم زوریخ دریافت کرد.
