محمد اسماعیل سعیدی در مصاحبه اختصاصی با پایگاه خبری تحلیلی صدای صنعت گفت: یکی از مشکلات مجموعه هایی مانند شستا، مشکلات مدیریتی است. اگر مدیریت صحیح باشد، فقیر، غنی شده و در صورت سوء مدیریت، غنی، فقیر می شود.
وی ادامه داد: مجموعه شستا کمبود منابع ندارد، بلکه از بی تدبیری رنج می برد. سوء مدیریت موجب حکمفرمایی رکود بر اقتصاد کشور شده است. اگر مردم به دولت فعلی گرایش پیدا کردند، به این علت بود که عنوان کردند ۲۰ درصد مشکلات مربوط به تحریم هاست و ۸۰ درصد به سوء مدیریت باز می گردد. لذا وعده های داده شده باید تحقق یابند.
عضو کمیسیون اجتماعی با اشاره به اینکه با راه اندازی پروژه های نیمه تمام، می توان از زیاندهی این پروژه ها جلوگیری کرده و آن ها را به سود دهی رساند، عنوان کرد: به عنوان مثال، سوء مدیریت موجب شده است تا علیرغم سرمایه گذاری های کلان در عسلویه، نتوانیم به نتیجه مطلوب برسیم. درآمد قطر از عسلویه سالانه ۲۵ میلیارد دلار است که بخشی از آن را نیز از سهم ما برداشت می کند.
نماینده مردم تبریز اظهار داشت: مدیر آن است که در شرایط بحرانی هنر مدیریت خود را نشان دهد. در شرایط عادی هر کسی توانایی مدیریت دارد. متاسفانه اقتصاد نفتی کشور را با مشکلات عدیده ای مواجه کرده است. نامه ۴ وزیر نیز گویای این است که رکود، اقتصاد کشور را با بحران روبرو خواهد کرد. لذا برای حل مشکل رکود، باید تدبیری اساسی اندیشیده شود.
وی درباره تبعات منفی حاکمیت رکود بر اقتصاد کشور گفت: در دوره تورم، فقیر متضرر می شود؛ اما در دوره رکود، فقیر و غنی هر دو آسیب می بینند. اگر این مشکلات حل نشود، اقتصاد کشور با بحران روبرو خواهد شد.
عضو کمیسیون اجتماعی با انتقاد از صحبت های برخی از دولتمردان که بحران کنونی را به عملکرد دولت های قبلی نسبت می دهند، تصریح کرد: فرض کنیم دولت های گذشته کار خود را به درستی انجام نداده اند. مردم به این دولت رای دادند تا مشکلات گذشته را برطرف کنند؛ نه اینکه مدام دولت های گذشته را به عنوان مقصران شرایط فعلی معرفی کنند.
سعیدی در پایان گفت: سوء مدیریت، صندوق های بازنشستگی را به مرز ورشکستگی رسانده است. آقای ربیعی و مجموعه دولت باید با تمام توان به یاری بازنشستگان بشتابند. چرا که اکنون مهار مشکلات بسیار آسانتر از آینده است. مشکلات مذکور در کمیسیون اجتماعی نیز بررسی شده است. لذا مجلس و دولت باید به دور از مباحث سیاسی برای حل مشکلات کنونی چاره ای بیندیشند.
