استانداران، فرمانداران و بخشداران؛ اینها کسانی هستند که در دولت روحانی از زمانی که منصوب شده اند، بیشترین تهدید در برکناری را داشته اند. تقریبا هفته ای نیست که شخص وزیر، معاونان او، رئیس جمهور و دیگر مقامات دولت، آنان را به برکناری از کارشان تهدید نکرده باشند؛ حتی اگر در شب انتخابات به این جمع بندی رسیده باشند که یکی از آنان را برکنار کنند.
به گزارش «تابناک»، وزارتخانه های متعددی در دولت هستند که ناکارآمدی شان برای مردم روشن تر از روز است، به ویژه در حوزه های صنعتی، اقتصادی و رفاهی؛ اما هیچ یک از مدیران این وزارتخانه ها نه توسط وزیر مربوطه، نه رئیس جمهور و نه دیگر مقامات متعدد دولت تهدید به برکناری نشده اند! استانداران، فرمانداران و بخشداران اما هر روز و شب در معرض تهدید به برکناری هستند. وزارتخانه ای که بنا به اظهارات رئیس جمهور، بناست در دولت یازدهم بار توسعه اقتصادی مناطق کشور را بر عهده داشته باشند و به گفته وزیر کشور، فرمانداران باید در خروج از رکود از یکدیگر سبقت گیرند! اما مگر این مقامات استانی ـ که روز و شب تهدید برکناری بیخ گوش آنان، در حال رفت و برگشت است ـ می توانند در چنین شرایطی به توسعه اقتصادی هم فکر کنند؟
شاید تردیدی نباشد که وزارت کشور و وزارت امور خارجه، به رغم بیشترین تحرک در دولت روحانی، بیشترین فشارها را تحمل می کنند. با این تفاوت که علیرغم فشارهای اصولگرایان به وزارتخارجه، این وزارتخانه به سوی اهداف خود بی وقفه در حال حرکت است، ولی وزارت کشور بنا به هر دلیل، مدیریتش از فشارهایی که اصلاح طلبانی که از آن سهم می خواهند، تبعیت می کند؛ کسانی که خود را طلبکار دولت روحانی می دانند و با اعمال فشارهای مکرر، این وزارتخانه را در تنگنا قرار داده اند، به گونه ای که روزی نیست از تهدید به اخراج یا برکناری استانداران، فرمانداران و بخشداران سخنی به میان نیاید. آیا امکان این نیست که دولت با هر نگرشی، در مورد چند ده استاندار و چند صد فرماندار به جمع بندی برسد و پس از آن برای ثبات و توسعه مناطق از آنان حمایت کند و مکرر در مکرر از تهدیدهای آنچنانی علیه منصوبان این وزارتخانه استفاده نکند؟
به نظر می رسد، وزیر محترم کشور هیچ راهی ندارد، جز اینکه یک بار برای همیشه تکلیف منصوبان را با دولت مشخص کند و آنگاه دیگر قاطعانه برای تحقق اهداف از آنان حمایت کند و درگیر جوهای سیاسی نشود. آیا در شرایط کنونی، وزیر نفت دائم مدیرانش را تهدید به برکناری می کند؟ وزارتخانه های صنعت و تجارت و مسکن و شهرسازی که وضعیت بحرانی تری دارند، چرا این تهدیدها بالای سر مدیرانشان نیست؟ وزارت رفاه، آموزش و پرورش و… که با ناکارآمدی بیشتری مواجه هستند، چرا آنان بی وقفه از مدیرانشان حمایت می کنند؟
شاید آنان به خوبی می دانند، برای ثبات و به نتیجه رسیدن امور، مدیران احتیاج به حمایت از سوی وزیر دارند. بقا، مهم ترین اصل قدرت است. مدیری که خطر سیاسی بقایش را تهدید می کند، نمی تواند به توسعه و برنامه ریزی فکر کند و اتفاقا برای مدت کوتاهی که در قدرت هست، می کوشد، بهره برداری هایی بکند که شاید در راستای اهداف دولت هم نباشد!
دولت و وزیر محترم کشور یک بار برای همیشه تکلیف خود را با مدیرانش مشخص کند و دیگر از تهدید آنان ـ که عمدتا از جوهای سیاسی نشأت می گیرد ـ تأثیر نپذیرد؛ شاید فرصتی شود و منصوبان دولت در استان ها و شهرستان ها بتوانند به فکر توسعه منطقه شان باشند و برای خروج از رکود از همدیگر سبقت بگیرند!
