به گزارش آدیتی سنترال: جاناتان مک گاون که تاکسیدرمیستی از اهالی بورنموث است، شیوه ی نگهداری حیوانات خانگی را قبول ندارد و به همین خاطر طی سی سال گذشته به جای خرید گوشت از مغازه ها، خودش گوشت تهیه میکند. جاناتان مک گاون ۴۴ ساله است و در ۱۴ سالگی برای اولین بار طعم گوشت […]
به گزارش آدیتی سنترال: جاناتان مک گاون که تاکسیدرمیستی از اهالی بورنموث است، شیوه ی نگهداری حیوانات خانگی را قبول ندارد و به همین خاطر طی سی سال گذشته به جای خرید گوشت از مغازه ها، خودش گوشت تهیه میکند.
جاناتان مک گاون ۴۴ ساله است و در ۱۴ سالگی برای اولین بار طعم گوشت شکار را چشیده، زمانی که یک مار جعفری را پخته و خورده است. البته این غذا طعم خوبی نداشته اما بعد از آن کنجکاو بوده که طعم دیگر جانوران چطور است.
«وقتی بچه بودم به تاریخچه طبیعی زندگی جانوران علاقه ی زیادی داشتم و بین کشاورزان و شکارچیانی بزرگ شدم که در حوالی «دارست» شکار می کردند. به هر طرف که نگاه می کردم حیوان مرده ای می دیدم. ماهی صید شده، قرقاول شکار شده و حیواناتی که در اطراف جاده مرده بودند، به همین خاطر در دل طبیعت بزرگ شدم و با چشم خودم شاهد قوانین آن بودم» او به یاد می آورد که عادت داشته بدن حیوانات مرده را بشکافد تا امعاء و احشایشان را تماشا کند به همین خاطر معتقد است گوشت حیوانات وحشی بهتر از تمام گوشت هایی است که در مغازه ها وجود دارد.
به همین خاطر کوچکترین مشکلی با پختن و خوردن گوشت حیوانات مرده ندارد. والدینش از اینکه او حیواناتی را به خانه می آورده اطلاع داشته اند اما نمی دانستند گاهی آنها را می خورد چون مطمئن بوده اگر می فهمیدند با او مخالفت می کردند.
جاناتان مک گوان قبول دارد که در دوران نوجوانی تنها برای اینکه نشان بدهد با بقیه هم سالانش متفاوت است این حیوانات را می خورده اما به گفته ی خودش حتی در ۱۴ سالگی می دانسته که گوشت شکار کیفیت بهتری از گوشت های قصابی دارد و این به خاطر تفاوت های شیوه ی زندگی جانوران خانگی و وحشی است.
او به یاد می آورد در کودکی کنار محل زندگی شان یک مزرعه جوجه کشی بوده که در قفس هایش سه نوع جوجه وجود داشته، جوجه های لایه های زیرین معمولا له می شده و می مرده اند، لایه ی دوم مربوط به پرنده های در حال خفه شدن و لایه ی رویی متعلق به جوجه هایی بوده که توان اندکی برای حرکت داشته اند. «به چشم خودم دیدم که چقدر مزارع پرورش حیوانات، کثیف و غیربهداشتی هستند. به یک گاوفروشی هم سر می زدم، در آنجا هم رفتار گله داران با گاوها کاملا غیرعلمی بود و واقعا چیزی را که می دیدم، نمی پسندیدم.»
مک گاون در سی سال گذشته تمام گوشت مورد نیاز خودش را در مدرسه، کالج و حتی میهمانی های شام با دوستانش از طریق جانوران مرده به دست آورده است که موش خرما و جغد با ادویه کاری از غذاهای معمول به حساب می آمده اند.
به گفته وی گوشت کبوتر و روباه، جوجه تیغی، سنجاب یا گربه های وحشی نیز طعم فوق العاده ای دارند. این تاکسیدرمیست هرگز جانوری را نکشته است بلکه تنها از گوشت حیواناتی که به طور اتفاقاتی کنار جاده یا در جنگل مرده اند، استفاده می کند.
اکثر مردم منطقه معتقدند جاناتان کار درستی می کند اما بعضی ها هم کار او را ظالمانه، غیربهداشتی و ترسناک می دانند. اما خود او معتقد است با اینکار به طبیعت احترام می گذارد و می گوید اگر جانوری مرده ای پیدا نکند به جای خوردن گوشت های هورمونی مغازه ها به رژیم گیاهخواری روی خواهد آورد.
