نشریه نیویورکر (newyorker) در مقاله‌ای مفصل به بررسی حضور مستشاران نظامی ایران در سوریه پرداخت و در حالی که بنظر می‌رسد این نشریه آمریکایی از پیروزی‌های اخیری که ارتش سوریه با حمایت‌های مستشاری نظامی ایران بدست آورده بسیار عصبانی است، مدعی شد در حالی تعداد کشته شدگان ایرانی رو به افزایش است که مقامات ایرانی می‌گویند بحران سوریه راه حل نظامی ندارد و نمی‌خواهند اسد تا ابد در قدرت باشد.
در ابتدای این گزارش آمده است که “ایران نمی‌تواند بیش از این دخالت خود در جنگ داخلی سوریه را انکار کند زیرا هر روز مراسم تشییع (پیکرهای شهیدان مدافع حرم) زیادی بصورت عمومی برگزار می‌شود. دو سردار (سپاه) و یک محافظ ارشد رئیس جمهور سابق ایران در ماه جاری کشته شدند. در هفته‌های اخیر فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سه جبهه مختلف در حال کشته شدن هستند.” گویا نویسنده این مطلب از شیرینی شهادت در نظر پیروان راه ولایت و امامت اطلاعی نداشته و کشته شدن در راه خدا را بد می‌پندارد که اینگونه بر سر شهید شدن فرزندان انقلاب در سوریه جنجال به راه انداخته است.
نیویورکر مدعی است که تلفات انسانی حضور نظامی ایران در سوریه کم بود و کسی متوجه آن نشد ولی رفته رفته این تعداد فزونی یافته و نوشت: “اولین کسی که در این جنگ کشته شد یک جوان بسیجی از شاخه‌های شبه نظامی سپاه بود که بعنوان نیروهای داوطلب برای دفاع از حرم [حضرت] زینب به حاشیه شهر دمشق اعزام شده بودند. در ماه ژوئن (خرداد) بود که خبرگزاری جمهوری اسلامی اعلام کرد بیش از ۴۰۰ نفر از این داوطلب‌ها که شامل افغانی‌ها نیز می‌شوند در سوریه کشته شده‌اند.”
“خبرگزاری‌ها و رسانه‌های ایران اکنون مملو از گزارشاتی درباره کشته شدن مقامات ارشد (نظامی) در سخت‌ترین خطوط مقدم جنگ سوریه هستند. هفته پیش خبرگزاری فارس اعلام کرد که در عرض دو روز، تلفات ایران به هشت نفر رسید. مراسمات تشییع به رخداد بزرگ این روزهای ایران تبدیل شده و گاهی هزاران نفر برای همراهی با تابوت به خیابان‌ها و تا بهشت زهرا می‌آیند.”
این نشریه آمریکایی که ید طولایی در داستان‌سرایی علیه جمهوری اسلامی دارد مدعی شد در حالی که بنظر می‌رسد تعداد کشته شدگان دو برابر چیزی باشد که اعلام می‌کنند ولی ایران بطور فزاینده‌ای مجبور شده به تلفات خود در سوریه اذعان کند و نوشت: “حداقل چهار فرمانده و ژنرال ایرانی در یک سال اخیر کشته شده‌اند. سردار سپاه حسین همدانی یکی از این فرماندهان ارشد بوده که آیت‌الله خامنه‌ای رهبر ایران شخصا به خانواده‌اش تسلیت گفت.”
نیویورکر ادعا کرد که شهادت سردار همدانی یک عقب‌گرد برای ایران و سیاست‌هایش در سوریه بود و به نقل از هفته‌نامه جینز دیفنس ( Jane’s Defense Weekly) نوشت: “(نیروهای) ارتش سوریه از شروع جنگ تا کنون به نصف رسیده است. اسد بیشتر از قبل مجبور به اتکا روی سران ایرانی برای ارایه راهکار و حزب‌الله برای تامین نیروی انسانی شده است. [سردار] همدانی یک متخصص ارشد فنون جنگی ایران در شمال سوریه بود، جایی که دولت این کشور به طور همزمان با شورشیان و تروریست‌ها درگیر است.”
این نشریه در اظهار نظری جالب گفت که [سردار] همدانی قهرمان جنگ ایران و عراق بود و تصریح کرد که شهادت او قابل توجه‌ترین ضایعه نظامی ایران بعد از پایان جنگ عراق بود. همچنین با ارایه گزارشی از محل‌هایی در سوریه که سرداران ایرانی آنجا به شهادت رسیده‌اند، مدعی شد: “ایران جزییات زیادی درباره نحوه کشته شدن آنها نمی‌دهد ولی مکان‌های رخ‌دادن این اتفاقات نشان می‌دهد که ایرانیان در درگیری‌های مسلحانه کشته شده‌اند (خطوط مقدم) نه اینکه در حاشیه بوده یا درحال دفاع از حرم‌های دینی‌شان باشند.”
نیویورکر در ادامه ادعاهای فضایی خود نوشت: “ایران هر روز بیشتر در بحران سوریه فرو می‌رود. ایران برای سال‌هاست که به سوریه مشاوره نظامی می‌دهد. ایران زمانی که اعتراضات در سال ۲۰۱۱ در سوریه شروع شد به کمک این کشور آمد و پس از تبدیل شدن آن به جنگ داخلی حمایت‌هایش را افزایش داد. آنها از حزب‌الله لبنان هم خواستند که نیروهایش را در سوریه مستقر کند؛ کسانی معمولا بهتر از ارتش سوریه عمل کرده‌اند.”
“نیروهای سپاه قدس ایران نیز به تشکیل نیروهای دفاع وطنی سوریه و سازمان‌دهی آن کمک کردند. تعداد نیروهای دفاع وطنی سوریه در حال حاضر به هفت‌هزار رسیده که پشتوانه خوبی برای ارتش مضمحل شده اسد می‌باشد. حمایت‌های ایران با افزایش تصرفات مناطق وسیعی بوسیله داعش، جبهه‌النصره و دیگر گروه‌های تروریست سنّی بیشتر شد. گفته می‌شود در ماه قبل چندصد مستشار نظامی ایران به سوریه رفته‌اند. سردار قاسم سلیمانی نیز برای شروع عملیات آزادسازی حلب به این کشور رفته است.”
این نشریه مدعی است که حضور زمینی نیروهای ایران مصادف با آغاز حملات هوایی روسیه است و نوشت: “مانند روسیه، ایران نیز تصریح کرده است که برای بحران سوریه راه حل نظامی وجود ندارد. شاید ایران هم مانند روسیه مجبور به سرمایه گذاری روی نتیجه جنگ باشد. دولت دمشق مهمترین متحد عربی مسکو و تهران بوده و با اینکه سوریه منابع کمی دارد ولی از نظر جغرافیایی در مکان استراتژیک خاورمیانه واقع شده است.”
نیویورکر در پایان نوشت: “ایران قصد دارد ابتدا مناطق تصرف شده توسط تروریست‌ها را بازگرداند و سپس بحران سیاسی که آغاز کننده جنگ بود را برطرف کند. امیرعبداللهیان اذعان کرد که ایرن حضور نظامی خود در سوریه را افزایش داده ولی همچنین گفت که ایران نمی‌خواهد اسد برای همیشه در قدرت بماند.”
