عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه اینترنتی «رای الیوم» در سرمقاله این روزنامه نوشت: خانم «حنان الفتلاوی» رئیس فراکسیون «اراده» در پارلمان عراق اعلام کرد که او اطلاعاتی در اختیار دارد که از استقرار ۱۰۰ هزار نیروی عربی و آمریکایی به بهانه سرکوب گروه تروریستی داعش، سخن می‌گوید. وی همچنین تأکید کرد که سناتور «جان مک‌کین» در جریان سفر اخیرش به بغداد، به «حیدر العبادی» نخست‌وزیر عراق اطلاع داده است که دستور اعزام این نیروها صادر شده است.
«باراک اوباما» رئیس‌جمهوری آمریکا، روز دوشنبه قرار بود درخصوص برنامه‌های جدید کشورش در عراق و سوریه سخنرانی کند. در حالی‌که دولت اوباما درقبال بحران ورود نیروهای ترکیه به عراق و استقرار آنها نزدیکی «موصل» و همچنین تهدیدهای عراقی‌ها به بمباران این نیروها سکوت اختیار کرده است. عراقی‌ها اقدام ترکیه را به مثابه نقض حاکمیت کشورشان می‌دانند؛ حاکمیتی که از زمان لشکرکشی آمریکا به این کشور در سال ۲۰۰۳ به باد رفت.
پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که اهداف واقعی نهفته در پشت این تحرکات چیست؟ کدام کشورهای عربی و منطقه‌ای نظامیان خود را برای پیوستن به ائتلاف «زمینی» جدید که آمریکا پس از ائتلاف هوایی درصدد تشکیل آن است، اعزام می‌کنند؟ آیا همانگونه که سناتور مک‌کین گفته است، نیروهای آمریکایی ۱۰ درصد از این نیروها را شامل می‌شوند یا بیشتر؟ و چرا الان؟.
ریشه‌کن کردن گروه تروریستی داعش عملیات ساده‌ای نیست علاوه بر اینکه نتایج آن تضمین شده نیست. ولی پرسش فرضی درخصوص جایگزینی است که آمریکا برای این داعش انتخاب می‌کند و اینکه شکل جغرافیایی منطقه‌ای که داعش در شمال غرب عراق و شمال شرق سوریه به اشغال خود درآورده است، چگونه خواهد بود؟
«جان بولتون» یکی از بارزترین تندروهای نومحافظه‌کار و نماینده سابق آمریکا در سازمان ملل متحد در دوران ریاست‌جمهوری «جرج بوش» در مقاله‌ای که روز یکشنبه در روزنامه «نیویورک‌تایمز» منتشر شد، به برخی از این پرسش‌ها پاسخ داده است. بولتون در این مقاله نوشته است: سوریه و عراقی که ما آنها را می‌شناسیم به پایان رسیده‌اند و گزینه جایگزین داعش ایجاد «کشوری سنی» توسط آمریکا و هم‌پیمانان عربش است که موازی با دولت کُردی در شمال عراق است و این دولت تحت کنترل حزب «بعث» با دو شاخه عراقی و سوری خواهد بود.
دیدگاه بولتون درباره این دولت این است که اسباب بقاء را دارد که همان برخورداری از نفت (۱۳ چاه نفتی در عراق و ۱۷۰ چاه نفتی در سوریه) است. این دولت با نظارت آمریکا درباره چاه‌های نفت با کُردها توافق می‌کند ولی به عقیده وی، عربستان سعودی و دیگر کشورهای حوزه خلیج‌فارس تا زمان تاسیس این دولت، نیازهای آن را تامین می‌کنند. بولتون تصریح می‌کند، این دولت سنی برای چند سال آینده دولتی دموکراتیک نخواهد بود و با گروه‌های افراطی خواهد جنگید.
یک‌بار با جان بولتون دیدار کرده‌ام و آن زمانی بود که من اوایل سال ۲۰۰۳ به عنوان مصاحبه کننده و تحلیلگر سیاسی در یکی از سلسله برنامه‌های «Dateline London» در شبکه تلویزیونی «بی‌بی‌سی» انگلیسی شرکت کردم و او نیز در حال سفر به منطقه بود. با او وارد بحث تندی شدم که با خونسردی بسیار به من پاسخ داد: «هر جوری که دلت می‌خواهد از آمریکا انتقاد کن و شک و تردید خود از اهداف آن را با صدای بلند بیان کن. پاسخ من به تو ظرف هفته‌های آینده و در عرصه عمل خواهد بود.»
چند هفته پس از این دیدار، نیروهای آمریکا به عراق لشکرکشی و آن را اشغال کردند و سپس بر اساس طایفه‌ای و ن‍ژادی تقسیم کردند و بقیه ماجرا را که همه می‌دانند. چیزی که می‌خواهم بگویم این است که بولتون که اکنون در بنیاد اینترپرایز- یکی از مهم‌ترین مراکز پژوهشی نزدیک به حاکمیت آمریکا– فعالیت می‌کند به گزاف سخن نمی‌گوید بلکه او درباره طرحی برنامه‌ریزی شده سخن می‌گوید که در انتظار عملی شدن است.
بعید نمی‌دانیم که نیروهای ترکیه که در حال حاضر در نزدیکی موصل مستقر شده‌اند، «نوک پیکان» حمله جدید به داعش باشند که با هماهنگی مستقیم دولت آمریکا و استقبال آن صورت گرفته است. همچنین بعید نمی‌دانیم که نیروهایی از عربستان، امارات، اردن و چه‌بسا مصر به آنها ملحق شوند. این امر یادآور سخن دو هفته پیش «انور قرقاش» وزیر مشاور در امور خارجه امارات متحده عربی است که بدون هیچ مناسبتی از آمادگی کشورش برای مشارکت در حمله زمینی علیه داعش سخن گفت.
توافقنامه «سایکس پیکو» که دقیقا ۱۰۰ سال پیش دولت عثمانی را تقسیم و تجزیه کرد، اکنون عمر فرضی آن به پایان رسیده است و به نظر می‌رسد که در حال حاضر تلاش‌هایی برای ترسیم مجدد مرزها و نیز تجزیه کشورهای منطقه و مشخصا عراق و سوریه و ایجاد کشورهایی جدید بر اساس طایفه و نژاد صورت می‌گیرد.
کشورهای عربی فعالانه در اجرای توافقنامه سایکس پیکو و با تحریک انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها و برای انقلاب علیه مردم بیمار عثمانی، به این اعتبار که کشورهای عربی تحت اشغال ترکیه هستند، مشارکت کردند و اکنون نیز همین کشورها و برخی دیگر، تحت لوای «طایفه سنی» قصد مداخله نظامی دارند.
عرب‌ها در توافقنامه سایکس پیکو فریب بزرگی خوردند و همچنان دارند بهای گزاف این نیرنگ را می‌‌پردازند، ولی سؤال این است که حجم خسارت‌های ناشی از فریب طایفه‌ای جدید چقدر خواهد بود؟
خسارت‌ها بسیار زیاد و فریب آینده بزرگ‌ترین فریب خواهد بود و روزهای آینده همه چیز را مشخص می‌کند
