بسیاری از تیم‌های لیگ برتری در نقل و انتقالات نیم فصل به آنچه می‌خواستند نرسیدند. نمونه‌اش استقلال که فقط مهدی مومنی نیمکت‌نشین را جذب کرد. پرسپولیس هم توفیقی در نقل و انتقالات نیم فصل نداشت و با دو بازیکن گمنام قرارداد بست و به اجبار دروازه‌بان اول تیم ملی ازبکستان را هم جانشین سوشا مکانی کرد. دیگر تیم‌ها نیز توفیق آنچنانی در نیم فصل نداشتند درحالی که ماجرای تراکتورسازی با همه تیم‌های لیگ فرق می‌کند…
اگر سایپا را مستثنی بدانیم، آن هم به واسطه جذب آندرانیک تیموریان که وزنه‌ای بزرگ درخط میانی آنها محسوب می‌شود، تراکتورسازی برنده نقل و انتقالات نیم فصل است. تیمی که موفق شد ۳ بازیکن باتجربه و پرمایه برای خط آتشش به خدمت بگیرد و با تیمی رعب‌آور راهی بازی‌های باقی مانده شود.
تراکتوری که اکنون در رتبه هفتم جدول قرار دارد و ۲۶ امتیازی است احتمالا در بازی‌های باقی مانده روندی رو به جلو خواهد داشت و موفق خواهد شد امتیازهای عقب مانده را جبران کند. آنها که در فاز هجومی، آن تیم گلزن فصل پیش نبودند با جذب بازیکنانی همچون فرزاد حاتمی، نانگ و مهدی شریفی موفق به جذب بهترین بازیکنان ممکن برای بازی‌های پیش رو شدند.
این ۳ بازیکن را باید جزو بهترین دارایی‌های موجود در فوتبال ایران نامید. نانگ که در نفت روزهای خوبی را سپری نمی‌کرد با یک انتقال عجیب به تراکتورسازی پیوست تا شاید روزهای تلخ را در این تیم به دست فراموشی بسپرد. حاتمی نیز در ملوان عملکرد مطلوبی داشت و بار دیگر شاگرد امیر شد تا شاید همچون فصل دوازدهم طعم شیرین قهرمانی را با سرمربی سابقش بچشد.
اما مهم‌ترین توفیق تراکتورسازی را باید به جذب مهدی شریفی مرتبط دانست. بازیکنی خوش استیل و خوش آتیه که به دلیل گذران دوران خدمت مقدس سربازی راهی تراکتور شده است تا هم خودش از این انتقال سهم و بهره ببرد و هم تراکتوری که دوست داشت بازیکنی همچون او را در ترکیبش داشته باشد.
این ۳ بازیکن را در کنار بازیکنانی همچون سروش رفیعی و بختیار رحمانی در ذهن مجسم کنید تا به آنچه در تراکتورسازی رقم خواهد خورد پی ببرید. این مجموعه بازیکنان می‌توانند هر خط حمله‌ای را صاحب قدرت کنند که بی شک سلسله اقدام‌های سرمربی نیز بر کیفیت آنها موثر است که امیر قلعه‌نویی به واسطه تجربه‌ای که سال‌ها است از فوتبال ایران اندوخته می‌تواند این هماهنگی و کیفیت‌سازی را در تیمش به وجود آورد.
تراکتوری که در بازی‌های آتی خواهیم دید به احتمال فراوان تیمی متفاوت در خط آتش خواهد بود و نتایجی را رقم خواهد زد که شاید با محاسبات روزمره همخوانی نداشته باشد. گرچه برای اهل فن غیرقابل پیش بینی هم نبود که وقتی تراکتور با آن یال و کوپال از جام حذفی کنار رفت و مقابل استقلال شکست خورد، اتصالا به دنبال جذب بازیکنانی باشد که از نظر کیفی بتوانند وضعیت فنی آنها را تغییر دهند که با جذب این بازیکنان و البته حفظ مهره‌های شاخص چنین شده است و تراکتور را تیمی خواهیم دید متفاوت‌تر از آنچه در ۱۷ بازی گذشته لیگ رقم خورد.
بدون شک تراکتورسازی نیز همچون دیگر مدعیان که در رتبه‌های پایین‌تری نسبت به صدرنشین‌ها قراردارند، به واسطه بازی‌هایی که باقی مانده برای خود شانس قهرمانی قایل است. به خصوص اینکه می‌بینیم فاصله آن چنان بعیدی میان تیم‌های بالانشین همچون استقلال و ذوب‌آهن و استقلال خوزستان با تیم‌های فرو دست وجود ندارد و مجال برای شگفتی‌سازی و حتی قهرمانی وجود دارد.
به هر حال قلعه‌نویی را در قیاس با دیگر همکارانش باید برنده نقل و انتقالات نیم فصل دانست. شاید جلالی به جذب تیموریانش بنازد و این بازیکن را رکنی برای رسیدن به سهمیه بداند اما قلعه‌نویی می‌تواند خود را تافته جدا بافته نقل و انتقالات بخواند و در اوج مسرت و خوشبختی سیر کند. تیمی که برای او فراهم شده از هر نظر تیمی است دارای قابلیت‌های فنی.
امیر نیز خود بارها شایستگی‌هایش را در گود نشان داده و آن مربی بی‌تجربه‌ای که گاها در لیگ می‌بینیم نیست. هر چند که امیر دو فصل ناامیدکننده را در لیگ پشت سر گذاشت اما همین که تراکتورسازی نیمه بحرانی این روزهای لیگ را با همین خریدهای خوب احیا کند بی شک دست به کاری بزرگ زده است و می‌تواند دوباره در فوتبال پر رمز و راز ایران اعلام وجود کند.
تراکتورسازی بی شک دربازی‌های باقی مانده تیمی خواهد بود ورای آنچه می‌پنداریم. آنها با تیپ و ظاهری متفاوت گام به عرصه خواهند گذاشت.
