ادای دین چهره محبوب پرسپولیسی ها به مربی استقلالی خودش

سایت ورزش جهان نوشت؛عابدزاده با نظر و اصرار پورحیدری درسال شصت و نه استقلالی شد. در آن زمان عابدزاده دروازبان شماره یک تیم ملی بود و در تام اصفهان بازی می کرد. درخشش او در بازی تام و استقلال باعث شد تا پورحیدری عزم خودرا برای استخدام عابدزاده جزم کند. او در بهمن شصت و هشت از لزوم استخدام عابدزاده گفت و باب مذاکره با این دروازبان را آغاز کرد. بلاخره عابدزاده که در آستانه پیوستن به پاس بود، در یکی از مذاکراتش با پورحیدری که تا نیمه های شب طول کشید، موافقتش را برای پیوستن به استقلال اعلام کرد. در واقع این اصرار و علاقه پورحیدری بود که باعث شد عابدزاده استقلالی شود و چه بسا اگر به جای پورحیدری کس دیگری مربی استقلال بود عابدزاده به پاس می پیوست. پا قدم عابدزاده برای استقلال خوش یمن بود و این تیم در اولین گام با بردن پرسپولیس در فینال قهرمان لیگ قدس شد. این دو درکنار هم لیگ قدس،باشگاه های تهران و آسیا را فتح کردند. در سال هفتاد و یک پورحیدری از استقلال جدا شد و چند ماه بعد از او نیز عابدزاده استقلال را به مقصد سپاهان ترک کرد. عابدزاده پس از مصدومیت پرسپولیسی شد و مدتی بعد نیز پورحیدری به استقلال بازگشت. مربی و شاگرد در سال هفتاد و چهار این بار در دربی روبروی یکدیگر قرار گرفتند. پس از جام جهانی، پورحیدری سرمربی تیم ملی شد و عابدزاده که پایش نیاز به عمل جراحی داشت، قادر به حضور در تیم ملی نبود. چه بسا اگر مشکل مصدومیت نیز وجود نداشت به دلیل رابطه بد او با صفایی فراهانی، باز به تیم ملی دعوت نمی شد. تیم ملی با پورحیدری قهرمان بازیهای آسیایی بانکوک شد و عابدزاده به استقبال آنها در فرودگاه رفت. پس از آن نیز درمدت حضور پورحیدری در تیم ملی عابدزاده کماکان با پای مصدوم دروازبانی می کرد.‌ پس از اینکه این دروازبان در بهمن هفتاد و هشت بار دیگر پس از عمل پایش به میادین بازگشت و در سه بازی پرسپولیس در باشگاه های آسیا دروازه خود را بسته نگه داشت، پورحیدری در برنامه نود گفت که عابدزاده اگر روند فعلی را ادامه دهد قطعا به تیم ملی دعوت می شود.اما چندروز بعد پورحیدری از تیم ملی استعفا داد تا زمینه برای همکاری مجدد این دو فراهم نشود. وقتی سال هشتاد عابدزاده از پرسپولیس کنار گذاشته شد، در جمع برخی از هوادارانش از پیشنهاد پورحیدری به خود برای بازگشت به استقلال گفت که البته هیچگاه رسانه ای و جدی نشد.