چالش‌ها بر سر هدیه بودن یا تملک خانه بهزاد ادامه دارد
به دنبال اعتراض خانواده حسین بهزاد نسبت به نادیده گرفتن تعهدات سازمان میراث فرهنگی در قبال تبدیل خانه استاد به موزه؛ معاون حفظ و احیای سازمان میراث فرهنگی اعلام کرد که این خانه هدیه نبوده و تعهدی در قبال آن ندارند. این در حالی است که مسئول حقوقی سازمان خواستار مکاتبه وارثان بهزاد با بخش حقوقی برای رسیدگی به موضوع شده است.
نمای بیرونی از خانه استاد بهزاد
به دنبال اعتراض شاگردان و اعضای خانواده حسین بهزاد مینیاتوریست نسبت به وضعیت کنونی خانه این هنرمند،مسئول حقوقی سازمان میراث فرهنگی اعلام کرد:« افراد حقیقی و حقوقی که معتقدند قرارداد سازمان میراث فرهنگی با فرد حقیقی این پرونده اجرایی نشده، به قسمت حقوقی این سازمان برای پیگیری مراجعه کنند.»
خانه حسین بهزاد، استاد مینیاتوریست طبق قراردادی که در سال ۷۱ بین سازمان میراث فرهنگی و پرویز بهزاد، یگانه فرزند استاد بهزاد بسته شد، به این سازمان اهدا و قرار بود که تبدیل به موزه شود، با این حال مشاهدات نشان می‌دهد که این خانه اکنون ساختمان اداری سازمان میراث فرهنگی شده است. معاون حفظ و احیای سازمان میراث فرهنگی اما نظر دیگری در مورد این خانه دارد.
به گفته، مسعود علویان صدر، سازمان میراث در آن زمان خانه را خریداری کرده و این خانه مرمت شده و شرایط مناسبی دارد. با این وجود، معاون حقوقی سازمان میراث در گفت و گو با CHN اعلام کرد:« اگر بر اساس قرارداد بسته شده در آن زمان عمل نشده، افراد حقیقی و حقوقی که معترض به آن هستند باید برای شکایت به این بخش مراجعه کنند.»
نعیم عنقا، برادرزاده حسین بهزاد و وارث کنونی او اما در مورد پیگیری وضعیت خانه از بخش حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می‌گوید:« با اینکه بارها و بارها با مسئولان وقت سازمان میراث فرهنگی درباره وضعیت کنونی خانه استاد مکاتبه کرده‌ام اما باز هم اگر این مکاتبه ها نتیجه بخش باشد، ادامه می‌دهم.»
در این میان اما معاون حفظ و احیای سازمان میراث فرهنگی در گفت و گو با خبرگزاری فارس مسئله دیگری را درباره خانه بهزاد عنوان کرده بود. به گفته او، این خانه هدیه نیست و سازمان میراث فرهنگی آن را خریداری کرده است.
عنقا در پاسخ به این گفته مسعود علویان صدر، می‌گوید:« اگر ممکن است مسئول حفظ و احیای سازمان این قرارداد را در اختیار ما و دوستداران استاد بهزاد بگذارند تا بدانیم که چه زمانی، با چه قیمتی و چگونه خانه استاد بهزاد خریداری شده است.»
براساس قراردادی که نعیم عنقا در اختیار خبرگزاری میراث فرهنگی قرار داده است و مهر و امضای مسئولان میراث فرهنگی را دارد، سازمان در قبال واگذاری قطعی متعهد می‌شود که ساختمان فوق الذکر را به صورت موزه محل مسکونی استاد با استفاده از وسایل و فضاهای مورد استفاده، حتی المکان به همان صورت زمان زندگی استاد بهزاد تزیین و توسط عکس‌های رنگی به اندازه ۱٫۱ از اصل آثار تحویلی آماده بازدید نماید.این قرار داد با ۱۲ بند، به تاریخ ۳۰ دی ماه ۷۱ به امضا مسئولان سازمان میراث فرهنگی رسیده است .
مصطفی سهرابی، نقاش و یکی از بهترین شاگردان استاد بهزاد که در زمان تصویب قرارداد با سازمان میراث فرهنگی حضور داشته و یکی از امضا کنندگان این قرارداد است، به CHN توضیح می دهد:« پرویز بهزاد ۳۰۴ تابلو با سه طبقه خانه پدری اش را در سال ۷۱ به سازمان میراث فرهنگی واگذار کرد. سازمان در آن زمان حدود ۱۲ میلیون تنها برای این به پرویز بهزاد داد که جایی برای رفتن از این خانه داشته باشد. در غیر این صورت قیمتی که تابلوها و خانه داشت ، اصلا قابل قیاس با این هزینه نبود. به همین دلیل خانه به عنوان هدیه به میراث داده و تابلوهای استاد هم به موزه سعدآباد منتقل شد.»
سهرابی می‌گوید:« هنوز چگونگی عقد این قرارداد به صورت کامل در خطرم است. ۳۰ دی ماه ۷۱ بود . حدود ۲۰ نفر به عنوان شاهد برای عقد قرار داد با سازمان میراث فرهنگی دعوت شده بودند. فردی به نام ناصری پور که وکیل سازمان میراث معرفی شده بود، حضور داشت و آقای متین آزاد و زرگر، رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری . از صبح آمده بودیم خانه بهزاد، همه دور هم از صبح جمع شده بودیم . حتی در مورد تشکیل بنیاد بهزاد هم تصمیم هایی گرفته شد. اما قرار داد اصلی بعد از ظهر بین سازمان میراث فرهنگی و پرویز بهزاد بسته شد. یکی از شروط این قرارداد تبدیل خانه حسین بهزاد به موزه فضای زندگی استاد بود.»
امید غنمی، معاون حقوقی سازمان میراث فرهنگی در پاسخ به این سوال که چطور ممکن است که معاون حفظ و احیای سازمان میراث فرهنگی بگوید که سازمان تعهدی در برابر تبدیل خانه بهزاد به موزه ندارد، می‌گوید:« تنها راه ممکن پیگیری این شکایت از سوی وارثان استاد حسین بهزاد است.»
سوال اینجاست که اگر وارثان استاد حسین بهزاد به دنبال پیگیری شرایط کنونی خانه بهزاد نبودند، چه مرجعی برای نظارت به اجرای قراردادهای سازمان میراث فرهنگی با اشخاص وجود دارد؟
اکنون تنها خانه باقی مانده استاد از سال ۱۳۳۰ تا آخر عمر در آن زندگی می کرد بدون توجه به نام و خاطرات استاد بهزاد در بی توجهی مسئولان سازمان میراث فرهنگی رها شده است و به نظر می رسد که قرار نیست مسئولان در این زمینه رسیدگی کنند
