از نداشتن حق مشارکت در تعیین سرنوشت سیاسی کشور و نداشتن اجازه رانندگی زنان در عربستان که بگذریم در پس نقاب زنان عرب و غیرعرب در این کشور و دخترکان خردسالی که از روی اجبار عروسکشان را با کودکی در آغوش عوض کرده‌اند، حرف‌های ناگفته‌ی بسیاری هست. حرف‌هایی که اغلب در هیاهوی نفت‌کش‌ها گم می‌شوند.
قاچاق انسان و تن‌فروشی در عربستان پدیده‌ای است که حکومت آل سعود بارها آن را تکذیب کرده است و در برابر آمارهای مستند سازمان‌ها و شخصیت‌های سیاسی در نهایت انگشت اتهام را به سوی مهاجران غیرقانونی گرفته است. با این حال گزارش‌های سازمان‌های غیردولتی محلی، روایتگر داستان دیگری است.
از عروس کودک تا برده جنسی
روزنامه «آفن‌پست» ماه می سال جاری میلادی از افزایش قاچاق دختران موریتانی به عنوان «عروس‌ْکودک» به عربستان سعودی خبر داد و نوشت که دختران ۵ تا ۱۲ سال به ثروتمندان سعودی فروخته می‌شوند و در برخی موارد نقش برده‌های جنسی را برای صاحبان خود بازی می‌کنند.
«امینه المختار»، دبیر انجمن محلی «زنان سرپرست خانوار» در موریتانی درباره قاچاق دختران خردسال این کشور به عربستان می‌گوید: «اغلب خانواده‌های فقیر موریتانیایی به امید ازدواج دخترانشان با مردان ثروتمند سعودی، فرزندان خود را در ازای پنج الی شش میلیون اوگوئیا (معادل ۲۰ هزار دلار) در اختیار دلال‌ها قرار می‌دهند و دلال‌ها که اغلب همکاری تنگاتنگی با آژانس‌های مسافرتی دارند دختران را به عربستان سعودی منتقل می‌کنند.»
به گفته وی، دلال‌ها در ازای جوانی و زیبایی دخترانی که به سعودی‌ها تحویل می‌دهند کمیسیون درخور توجه‌ای از شاهزاده‌های عرب دریافت می‌کنند.
المختار می‌گوید: «دخترانی که هنوز به سن بلوغ نرسیده‌‌اند در عربستان قیمت بالایی دارند، اما همینکه به سن بلوغ می‌رسند یا باردار می‌شوند، طرد می‌شوند و دیگر مورد توجه همسرانشان نیستند. این دختران بدون شبکه حمایتی، وارد خیابان‌ها می‌شوند و هیچ انتخابی جز تن‌فروشی ندارند.»
«لیلا عایشه» از فعالان حقوق بشر در عربستان درباره‌ی برده‌داری جنسی می‌گوید، دختری از کشور موریتانی را دیده که به مدت سه سال در عربستان در اتاقی زندانی بوده است و هیچ کس به جز همسر و زن خدمتکارش را ندیده بود.
امینه المختار همچنین از قاچاق زنان به عربستان با هدف تن‌فروشی می‌گوید. به گفته وی، آژانس‌های مسافرتی به زنان خانواده‌های فقیر، پرداخت هزینه‌ی بلیط هواپیما و گرفتن ویزا برای یافتن شغلی پردرآمد در عربستان سعودی را پیشنهاد می‌کنند.
این زنان اغلب برای اینکه شانس خود را برای یافتن شغلی پردرآمد در عربستان بیازمایند با پرداخت هزینه‌ها توسط آژانس‌های مسافرتی موافقت می‌کنند، اما در بیشتر موارد به دلیل نداشتن مهارت‌های شغلی مجبور می‌شوند در عربستان برای بازپرداخت بدهی‌های سفر خود تن‌فروشی کنند.
در تونس اما روند انتقال زنان به عربستان با هدف سوءاستفاده جنسی، رنگ دیگری دارد. نشریه‌ی «یمن آبزرور» آگوست ۲۰۰۹ در گزارشی از گسترش پدیده‌ی «ازدواج توریستی» در این کشور خبر داد و نوشت: «اغلب دختران یمنی که با توریست‌های عربی (به ویژه) سعودی‌ها ازدواج می‌کنند پس از رفتن به عربستان و دیگر کشورهای عربی به جرگه زنان خیابانی می‌پیوندند.»
موارد بسیاری گزارش شده است که گردشگران سعودی کودکان و زنان یمنی را برای کار اجباری یا تن‌فروشی به عربستان می‌برند. به عنوان مثال، بارها دیده شده است که دختران جوانی که کمتر از ۱۵ سال دارند پس از سفر به عربستان در مکان‌هایی چون هتل مشغول به کار می‌شوند و به صورت مکرر مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند.
تن‌فروشی در تانکرهای خالی نفت
این تنها زنان کشورهای آفریقایی‌ـ عربی نیستند که به عربستان قاچاق می‌شوند. «می‌ین سوگانثی»، وزیر امور زنان اندونزی اواسط ۱۹۹۷ اعلام کرد، صدها زن اندونزیایی که اغلب آنان کمتر از ۲۰ سال دارند در عربستان سعودی تن‌فروشی می‌کنند.
«وان محمد نور متها»، رئیس‌جمهوری تایلند نیز جولای ۱۹۹۸ با انتقاد شدید از قاچاق زنان تایلندی به عربستان گفته بود که بانکوک خواستار برخورد ریاض با عاملان قاچاق انسان به عربستان است.
یک زن تایلندی درباره شرایط خود در عربستان سعودی گفته است: «به امید یافتن شغلی پردرآمد در عربستان با زن تایلندی دیگری به نام «سونا» آشنا شدم. سونا به من وعده داد که در رستورانی به عنوان کارگر مشغول به کار خواهم شد و درآمد خوبی خواهم داشت، اما در نهایت او و همکارانش مرا وادار به تن‌فروشی کردند.»
این زن تایلندی گفته است که پس از رسیدن به عربستان به همراه ۹ زن دیگر از جایی به جای دیگر برده می‌شدند و مجبور بودند که زیر آفتاب سوزان عربستان در محفظه کوچک زیر ساشی کامیون یا تانکرهای خالی نفت، تن‌فروشی کنند.
او گفته که پس از رسیدن به ریاض نیز مجبور بوده است به همراه هفت دختر دیگر در اتاقی چهار متری روزگار بگذراند. هر یک از این دختران مجبور بودند که روزانه چهار تا ۱۰ مشتری را بپذیرند و برای هر بار تن‌فروشی حدود ۲۰۰ تا ۸۰۰ ریال (عربستان) دریافت می‌کردند. به گفته‌ی این زن، اغب مشتریان آنان عربستانی بودند و به ندرت فرد خارجی در میان آنان دیده می‌شد.
شاهزاده‌های سعودی و صنعت زیرزمینی سکس کودکان
شهوترانی سعودی‌ها اما تنها به داخل مرزهای عربستان سعودی ختم نمی‌شود. روزنامه «میدل‌ایست تایمز» سال ۲۰۰۹ به نقل از مرکز ملی کودکان گمشده (در آمریکا) نوشت: «سازندگان فیلم‌های پورنو (در آمریکا) قربانیان خود را در مراکزی که جوانان گردهم می‌آیند، جست‌وجو می‌کنند. مراکزی مانند فروشگاه‌های بزرگ، باشگاه‌های ورزشی، ایستگاه‌های اتوبوس، مراکز مد و …»
بر اساس گزارش این روزنامه، سازندگان فیلم‌های پورنو در مراکز عمومی به دنبال طعمه‌های خود می‌گردند و با جوانان و کودکان زیباروی (از هر دو جنس) طرح دوستی می‌ریزند. سازندگان فیلم‌های پورنو و دلال‌ها پس از جلب اعتماد کودکان و نوجوانان به آنان پیشنهاد شغلی با درآمد عالی می‌دهند، شغلی که هیچ تضادی با مدرسه‌رفتن آنان ندارد و به دختران استقلال مالی بیشتری می‌دهد. در مرحله بعد از طعمه‌ها فیلم و عکس تهیه و برای شاهزاده‌های عربستان ارسال می‌شود.
در گزارش میدل‌ایست آنلاین آمده است که شاهزاده‌های سعودی نقش بسیار پررنگی در صنعت زیرزمینی سکس کودکان در جهان دارند و اغلب کودکان و نوجوانان انتخاب شده در امریکا و اروپا و دیگر نقاط جهان در مسیر مدرسه، در برابر منازل یا حتی زمانی که با والدینشان در فروشگاه‌ها هستند، ربوده می‌شوند و پیش از اینکه پلیس محلی حتی تحقیقات خود را آغاز کند به عربستان سعودی می‌رسند.
به نوشته این روزنامه، دلال‌های شاهزاده‌های سعودی اغلب در مراکز مد و اماکن عمومی کشورهای مختلف از جمله امریکا در جست‌وجوی طعمه‌های خود هستند و مقام‌های ایالات متحده به دلیل مصلحت‌های سیاسی تنها در مواردی که خانواده قربانیان به‌طور تصادفی سرشناس باشند، تلاش می‌کنند تا به دور از نگاه رسانه‌ها مسئله را حل و فصل کنند/عصرایران
