به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، وبگاه آمریکایی «واشنگتن فری‌بیکن» در یادداشتی به قلم«مایکل روبین» به نقش آنکارا در تقویت تروریسم در منطقه و بخصوص سرایت نفوذ داعش از خاورمیانه به اروپا و آمریکا اشاره کرد.
در این گزارش آمده است: در تاریخ ۱۸ مارس، دیپلمات‌های اروپایی و ترکیه‌ای توافق جامعی را در خصوص پناهجویان به امضا رساندند؛ پناهجویانی که از سوریه، عراق و سایر نقاط خاورمیانه از طریق خاک ترکیه به سوی کشورهای اروپایی سرازیر شده‌‌اند. بر اساس این توافق، به ازای هر پناهجوی غیرقانونی که اروپا به ترکیه بازمی‌گرداند، ترکیه یک پناهجو را(بطور قانونی) برای اسکان در اروپا اعزام می‌کند. بعلاوه ترکیه و اروپا توافق کرده‌اند که مذاکرات درباره پیوستن این کشور مسلمان به اتحادیه اروپا را از سرگرفته و اروپا نیز موافقت کرده که مجوز سفر بدون ویزا به منطقه شنگن را به اتباع ترکیه اعطا نماید.
دو روز پس از اعلام رسمی توافق، یک شهروند ترکیه که به داعش پیوسته بود خود را در خیابان استقلال استانبول که یکی از مناطق بزرگ تجاری و گردشگری این شهربه شمار می‌آید، منفجر کرد. چند روز بعد، چندین بمب‌گذار انتحاری داعش با انجام دو حمله جداگانه در بروکسل دهها تن را به قتل رساندند. داعش در توصیف آنچه قرار است تروریست‌ها در«سرزمین‌های کفر» اجرا کنند، حملات بلژیک را«قطره‌ای از دریا» نامید.
ترکیه و اردوغان، رییس‌جمهور این کشور از چنین تهدید فزاینده‌ای بعنوان ابزاری برای القای این مساله استفاده می‌کنند که غرب باید سیاست‌های خود را بیش از پیش در راستای تحقق منافع ترکیه بکار بندد. احمدداود اغلو پس از حملات بروکسل، اروپا را مورد سرزنش قرار داد و این تهدید ضمنی را بیان نمود:«اروپا شریکی جز ترکیه برای تامین امنیت منطقه‌ای خود ندارد. آنها باید این واقعیت را دیده و رفتار درستی از خود نشان دهند.» در همین حال باراک اوباما نیز طی هفته جاری میزبان اردوغان در نشستی استراتژیک با موضوع مبارزه با داعش خواهد بود.
با این حال، واقعیتی که داوداوغلو عمدا نادیده گرفته نقش کشورش در توسعه و سرایت داعش به سراسر دنیاست. دولت ترکیه مهارت فراوانی در تناقض‌نمایی در مقابل چشمان مقامات غربی دارد. اردوغان در نشست با مقامات اروپایی و آمریکایی از اهمیت دموکراسی و نیز مشارکت آنکارا با غربی‌ها دم می‌زند و بعنوان مثال، اعلام می‌کند که «سکولاریسم محافظ تمام عقاید و مذاهب است.» وی با مخاطبان ترکیه‌ای خود بگونه دیگری سخن می‌گوید.
وی در دوره فعالیت خود بعنوان شهردار استانبول خود را «امام استانبول» نامیده و بیان می‌کند که: «خدا را شکر که من بنده خدا و پیرو شریعت هستم.» این کنایه وی شهرت دارد: «دموکراسی مانند اتوبوس است، هنگامی که شما به ایستگاه مورد نظر خود رسیدید از آن پیاده می‌شوید.» طی سال‌های اخیر وی همواره هدف خود را تربیت نسلی مذهبی اعلام کرده است. این نسل مذهبی در حال سرازیر شده بسوی آشوب‌های سوریه و عراق است. هم‌اکنون بیش از ۳۰ هزار جنگجوی خارجی از ۱۰۰ کشور دنیا به داعش پیوسته و برای این گروه تروریستی می‌جنگند. بخش اعظمی از این جنگجویان_حدود ۹۰ درصد_ از طریق خاک ترکیه به داعش می‌پیوندند. سیاست آنکارا در اعطای روادید نیز به این دردسر کمک می‌کند.
ارتباط مستقیمی نیز میان ملیت جنگجویان خارجی که به داعش در عراق و سوریه پیوسته با کشورهایی که برای رفت و آمد در ترکیه به دریافت ویزا نیاز ندارند، وجود دارد: چندین هزار مراکشی و تونسی که برای عبور و مرور از خاک ترکیه نیازی به ویزا ندارند در کنار داعش در عراق و سوریه می‌جنگند در حالی که تعداد لیبیایی‌ها و الجزایری‌ها به مراتب کمتر هستند. اگر اردوغان به آسانی دریافت ویزا برای افراد زیر ۴۰ سالی که از مراکش، تونس، لبنان و اردن_و یا روسیه، انگلیس و استرالیا_ به ترکیه می‌آیند را الزامی نماید سیل جذب نیرو بسوی داعش کاهش یافته و قطره‌ای می‌شود.
تروریست‌های داعشی بطور مکرر از مرزهای ترکیه عبور و مرور کرده؛ نه فقط برای انجام مراقبت‌های پرشکی بلکه برای استراحت و تجدید قوای ذهنی. برخی از بازرگانان در استانبول آشکارا محصولاتی با تبلیغات داعش را به فروش می‌رسانند و وعده می‌دهند که درآمد فروش آنها به جنگجویان این گروه تروریستی در عراق و سوریه تحویل داده می‌شود. قاچاقچیان نفتی با خرید کالاهای قاچاق‌شده توسط داعش، آن را در بازار عرضه کرده و در مسیر انتقال آن نیز به مقامات محلی و کشوری حزب عدالت و توسعه_ حزب حاکم ترکیه_ رشوه پرداخت می‌کنند.
ترکیه حمایتی به مراتب بیشتر از یک حمایت منفعلانه از گروه‌های رادیکالی اسلام‌گرا داشته است. اردوغان در ۱۳ سال حضور خود در قدرت ترکیه را از یک دموکراسی مدل غربی به یک پاکستان در مدیترانه بدل کرده است. بعنوان مثال افشای اسناد سرویس اطلاعاتی ترکیه حاکی از حمایت آنکارا از جبهه النصره، گروه وابسته به القاعده در سوریه می‌باشد. همانطور که اردوغان دستور بازداشت افشاگران خبر انتقال کامیون حامل تسلیحات توسط سربازان ترکیه برای افراط‌گرایان در سوریه را صادر می‌کند، روزنامه‌نگارانی را نیز که _با تصاویر مستند_انتقال مهمات و سایر تدارکات از مرز ترکیه برای داعشی‌ها را نشان دادند، دستگیر نمود. واکنش اردوغان به این تصاویر تشویق رسانه‌ها نبود بلکه توقیف روزنامه بازداشت سردبیران و بسیاری از خبرنگاران آن بود.
همچنین مدارکی وجود دارد که نشان می‌دهد کردها حین جنگ با داعش در کوبانی در سال ۲۰۱۴ درگیر فراز و نشیب‌هایی شده؛ به این علت که اردوغان و مقامات اطلاعاتی ترکیه به جنگجویان داعشی اجازه دادند از مرزهای این کشور عبور کرده و از این طریق به کوبانی حمله کنند؛ شهری عمدتا کردنشین که امنیتی نسبی داشت. اردوغان از ابتدا نیز به بحران پناهجویان نه به عنوان یک تراژدی انسانی بلکه بعنوان تیری در کمان خود نگاه می‌کرد. وی در داخل کشور پیشنهاد تابعیت ترکیه را به پناهجویان اهل تسنن ارائه داد با این شرط که آنها در استان‌های مستقر شوند که هم‌اکنون توسط علوی‌ها_شاخه‌ای از تشیع_ اداره می‌شود. در حالی که جهان داعش را برای نسل‌کشی ایزدی‌ها محکوم می‌کند برخی از آنها که به ترکیه پناهنده شده بودند بار دیگر قربانی شدند؛ اما این بار قربانی شهرداری‌های محلی وابسته به حزب عدالت و توسعه که تمایلی به ارائه خدمات به پناهجویان اهل تسنن ندارند.
صدور مجوز برای اردوغان که انتخاب کند کدام پناهجو را به اروپا بفرستند و کدام را نه و وعده حذف روادید (سفر به اروپا) برای ترک‌ها تنها اردوغان را برای ادامه رفتار خود تشویق کرده و اهرم‌های بیشتری را در ارتباط با غرب در اختیار وی قرار می‌دهد. این سیاست اردوغان از سوی هیچکدام از همسایگانش حمایت نمی‌شود. اوایل سال جاری ملک عبدالله دوم پادشاه اردن به کنگره اعلام کرد که «واقعیت این است که ورود تروریست‌ها به اروپا بخشی از سیاست آنکارا بوده و ترکیه این اهرم را برای خود حفظ خواهد کرد، اهرمی که از دست اروپایی‌ها خارج شده است. افراط‌گرایی در حال ساخت در ترکیه است.»
پیام عبدالله در واشنگتن، بروکسل، پاریس و برلین شنیده نشد. این اردوغان است که ابتکار عمل را در زمینه اسلامی‌سازی ترکیه و امپراطوری نوعثمانی در دست دارد. او در حال ساخت یک پاکستان در مدیترانه است: یک دستگاه تروریسم‌سازی که خود را بعنوان تنها شریک در دسترس غرب در معرض فروش قرار داده است؛ رویکردی که نتایج اسفناکی دارد.
